Η δυσαρμονία, για να χρησιμοποιήσουμε την πιο ήπια εκδοχή, στις σχέσεις κυβέρνησης και Προέδρου της Βουλής, ναρκοθετεί διαρκώς τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και υπονομεύει τις αναγκαίες νομοθετικές διαδικασίες για την ολοκλήρωση της συμφωνίας διάσωσης της χώρας. Η Πρόεδρος της Βουλής δεν εκφράζει απλώς τη, θεμιτή, διαφωνία της για τα συγκεκριμένα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση. Καταγγέλλει διαρκώς πραξικοπήματα,κατάλυση της δημοκρατίας και εκβιασμούς. Βρίσκεται δηλαδή ουσιαστικά και τυπικά σε πλήρη ρήξη με την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία την πρότεινε.
Τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στον οποίο απευθύνθηκε ζητώντας του να υιοθετήσει τις απόψεις της περί συνταγματικής εκτροπής,όσο και ο κ. Βούτσης, μιλώντας στη Βουλή εκ μέρους της κυβέρνησης διαχώρισαν με κατηγορηματικό τρόπο τη θέση τους. Ωστόσο, παρά τη γενική αντίδραση της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης,η κυρία Κωνσταντοπούλου επιμένει να επαναλαμβάνει σε όλους τους τόνους το κατηγορητήριο της, αδιαφορώντας και για τις εντάσεις και τα προβλήματα που προκαλεί.
Η επιμονή της αυτή και η σαφέστατη πλέον αποδοκιμασία εκ μέρους της της κυβερνητικής πολιτικής, όσο κι αν προσπαθεί να την υπερκεράσει μεταθέτοντας τις ευθύνες ξένα κέντρα, θέτουν εκ των πραγμάτων θέμα παραμονής της στην ηγεσία της Βουλής. Όταν έρχεται σε πλήρη αντίθεση κάθε φορά με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και προσπαθεί με κάθε τρόπο να κωλυσιεργήσει τη διαδικασία, είναι προφανές ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά τουλάχιστον, που υπάρχει αυτό το παράλογο καθεστώς στις σχέσεις κυβέρνησης και Προέδρου της Βουλής. Ένα καθεστώς που δεν μπορεί να συνεχιστεί σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για την πορεία της χώρας, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε εκρηκτικές καταστάσεις. Επιβάλλεται λοιπόν να ξεκαθαριστεί το συντομότερο, είτε με πρωτοβουλία της ίδιας, είτε της κυβέρνησης.

ΤΟ ΒΗΜΑ