Η Ελλάδα βρίσκεται πια, κυριολεκτικά, στο χείλος της καταστροφής. Αυτό που ζει ο ελληνικός λαός από τα μεσάνυχτα της Παρασκευής δεν είναι σενάρια και υποθέσεις κάποιων σκοτεινών κέντρων, κάποιων που θέλουν να μας υπονομεύσουν, είναι δυστυχώς η θλιβερή πραγματικότητα. Η αιφνιδιαστική και ανεξήγητη απόφαση του κ.Τσίπρα και της κυβέρνησης του, να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα διχαστικό δημοψήφισμα, την ώρα που ήξεραν πολύ καλά ότι τελειώνει το συμφωνημένο πρόγραμμα με τους δανειστές μας, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.
Είτε από λάθος εκτίμηση της κατάστασης, είτε συνειδητά, ο πρωθυπουργός οδηγεί τη χώρα και τους πολίτες σε ένα δραματικό αδιέξοδο. Επειδή δεν τόλμησε ο ίδιος να ξεπεράσει τις εσωτερικές αντιδράσεις του κόμματος του, μεταθέτει την ευθύνη στους πολίτες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των αποφάσεων του. Γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι χωρίς πρόγραμμα, η χώρα, οι τράπεζες, η οικονομία δεν μπορούν να έχουν απεριόριστη πρόσβαση στη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Τις συνέπειες τις βιώνουν, όλο και χειρότερα κάθε ώρα που περνά, οι έλληνες πολίτες. Βρισκόμαστε σήμερα σε μια κατάσταση απόλυτης ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Με φυσιολογική συνέπεια το κλείσιμο των τραπεζών, τις ατέλειωτες ουρές στα ΑΤΜ για λίγα ευρώ, με τις συντάξεις να δίνονται σε δόσεις, με τις ουρές στα σούπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα. Μια πραγματική κατάρρευση δηλαδή της καθημερινής κανονικότητας, με τραγικές επιπτώσεις στη λειτουργία των επιχειρήσεων και τον τουρισμό, τον κατ΄ εξοχήν πλουτοπαραγωγικό φορέα της χώρας.
Ο κ.Τσίπρας και η κυβέρνηση του υποσχέθηκαν την ελπίδα στον ελληνικό λαό και δυστυχώς κατάφεραν με τις επιλογές τους να τον φέρουν στην πιο δυσχερή, την πιο επώδυνη, την πιο τραυματική θέση εδώ και πολλές δεκαετίες. Και επιμένουν ακόμα να μη συνειδητοποιούν τις συνέπειες των ενεργειών και των παραλείψεων του, καλλιεργώντας ένα αντιευρωπαϊκό κλίμα και αποκόπτοντας τη χώρα από τους φυσικούς της συμμάχους.
Είναι καιρός όμως, έστω και αυτή την ύστατη ώρα, να αντιληφθούμε όλοι ότι άλλος δρόμος από την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και το κοινό νόμισμα δεν υπάρχει.Με θυσίες δυστυχώς, που τις κάνουν ακόμα πιο επώδυνες, οι τραγικές κυβερνητικές αποφάσεις και πρωτοβουλίες. Οποιαδήποτε άλλη όμως προοπτική, όπως αποδεικνύεται ήδη θα είναι πολύ πιο οδυνηρή, πολύ πιο καταστροφική, ιδιαίτερα για τα πιο αδύναμα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
