Πώς φθάσαμε στην επιλογή Παυλόπουλου

Η επιλογή του πρώην υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ Πρ. Παυλόπουλου από τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα στο ύπατο αξίωμα της χώρας ήταν για πολλούς έκπληξη. Για άλλους ήταν μία από τις αναμενόμενες επιλογές. Ηταν έκπληξη για αρκετούς βουλευτές και επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εξέφρασαν σε κλειστή συνεδρίαση τις σοβαρότατες αντιρρήσεις τους και για την επιλογή αλλά και για τον τρόπο που επέλεξε ο κ. Τσίπρας να την ανακοινώσει, αποφασίζοντας μόνος του, παρακάμπτοντας τα κομματικά όργανα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αντέδρασαν στην απόφαση του Πρωθυπουργού όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι της Αριστεράς Πλατφόρμας αλλά και στελέχη που πρόσκεινται στον πρόεδρο –ακόμη και ο Μ. Γλέζος, ο οποίος από τις Βρυξέλλες δήλωσε πως δεν μπορεί να ξεχάσει τον καλπονοθευτικό, όπως τον χαρακτήρισε, εκλογικό νόμο του κ. Παυλόπουλου με το πριμ των 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα.

Για άλλους όμως δεν υπήρξε καμία έκπληξη από την επιλογή του κ. Παυλόπουλου. Από την προεκλογική περίοδο ακόμη είχαν αρχίσει να ακούγονται κάποιες φωνές που με τον καιρό έγιναν εντονότερες για την ανάγκη να βρεθεί ένας υποψήφιος από τον χώρο της Κεντροδεξιάς με στόχο να υπάρξει άνοιγμα στο χώρο του Κέντρου. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις του δεν απέκλειε αυτό το ενδεχόμενο, αντιθέτως το στήριζε, λέγοντας πολλές φορές στους συνομιλητές του ότι σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι καλό να υπάρχει Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον χώρο της Κεντροδεξιάς «για να καθησυχάσουμε τους νοικοκυραίους». Ο κ. Τσίπρας ήθελε ένα πρόσωπο με υψηλό συμβολισμό που θα εκλεγόταν στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα μετεκλογικά. Η άρνηση του Κ. Καραμανλή, που για τον κ. Τσίπρα ήταν η ιδανική περίπτωση, τον έκανε να στραφεί σε εναλλακτικές λύσεις. Η μία ήταν ο Δ. Αβραμόπουλος και η άλλη ο Πρ. Παυλόπουλος. Υπήρξε και μία τρίτη από τον (συγκυβερνώντα) Πάνο Καμμένο, η Ντόρα Μπακογιάννη, πλην όμως ο κ. Τσίπρας ήθελε να αποφύγει τις εσωκομματικές αντιδράσεις που θα προκαλούσε μια τέτοια επιλογή, αλλά για να μην κακοκαρδίσει τον «σύμμαχό» του πλέον υπουργό Αμυνας του είπε ευγενικά:

«Κρατάω αυτή την πρόταση». Στην πραγματικότητα όμως ούτε καν τη συζήτησε. Και πώς μπορούσε να τη συζητήσει τη στιγμή που ο Π. Λαφαζάνης απέρριπτε τη λύση Αβραμόπουλου; Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας είχε καταλήξει στην επιλογή του κοινοτικού επιτρόπου και κατέβαλλε προσπάθειες ώστε να αρθούν οι αντιρρήσεις του κ. Γιούνκερ. Εγιναν λοιπόν οι επαφές με τον έλληνα επίτροπο και ο κ. Αβραμόπουλος όχι μόνο αποδέχθηκε την πρόταση αλλά ετοιμαζόταν να μετακομίσει και από τις Βρυξέλλες στην Αθήνα. Ακουσε όμως και αυτός, όπως όλοι οι άλλοι, από την τηλεόραση να ανακοινώνεται το όνομα του κ. Παυλόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Λέγεται μάλιστα ότι ο κ. Αβραμόπουλος είναι τόσο ενοχλημένος που ούτε στο τηλέφωνο βγήκε όταν τον ζήτησε ο Πρωθυπουργός.

«Χρειαζόμαστε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας με αποδεδειγμένη δημοκρατική ευαισθησία, που να χαίρει ευρύτερης αποδοχής τόσο στην κοινωνία όσο και στη Βουλή που θα τον εκλέξει και θα μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία». Αυτά ήταν τα λόγια του Πρωθυπουργού όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα Παυλόπουλου. Ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ακούγοντας το όνομα χειροκρότησαν, οι πιο πολλοί όμως έμειναν «παγωμένοι» και έκπληκτοι στα έδρανά τους.

Αντίθετα, για τους περισσότερους νεοδημοκράτες, ιδιαίτερα της καραμανλικής πτέρυγας, αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη η επιλογή του κ. Παυλόπουλου και το έδειξαν κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στη Βουλή. Γνωρίζοντας ότι πολλοί συνάδελφοί τους από τον ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν αριστερό Πρόεδρο, όταν ψήφιζαν φωνάζοντας όρθιοι το όνομα «Προκόπης Παυλόπουλος», τους έλεγαν ειρωνικά: «Πιο δυνατά, δεν ακούγεστε…».

Οπως και να ‘χει το πράγμα, η χώρα έχει πλέον Πρόεδρο, εξελέγη με 233 ψήφους (με μία διαρροή από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ) και έτσι ο κ. Παυλόπουλος επανέρχεται στο Προεδρικό Μέγαρο, εκεί όπου πριν από 41 χρόνια διετέλεσε γραμματέας του πρώτου (μετά τη Μεταπολίτευση) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου.

Εκείνο που κυρίως μέτρησε στον ΣΥΡΙΖΑ (με σύμφωνη γνώμη και των ΑΝΕΛ) ήταν ότι ο κ. Παυλόπουλος είχε ταχθεί κατά του ΕΝΦΙΑ, είχε κρατήσει ήπια στάση στα «Δεκεμβριανά» του 2009 και ότι με δηλώσεις και άρθρα του είχε επικρίνει τον κ. Σόιμπλε αλλά και τη γερμανική φιλοσοφία εντός της ευρωζώνης. Και ακόμη, όπως αναφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένας πολιτικός νομικός που γνωρίζει πολύ καλά το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, «την ώρα που η σιωπή της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών της προηγούμενης μνημονιακής κυβέρνησης ήταν εκκωφαντική και τα πάντα λειτουργούσαν για το θέμα αυτό με αυτόματο πιλότο». Σε ένα μάλιστα άρθρο του ο κ. Παυλόπουλος χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα εναντίον του κ. Σόιμπλε: «Οι ισχυρισμοί του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναφορικά με τις απαιτήσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις είναι προδήλως –αλλά προκλητικώς –εσφαλμένοι…» έγραφε.