Με το βλέμμα στην επόμενη μέρα και με σαφή στόχο την ενίσχυση αρχηγικού προφίλ κινήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγοντας την ηχηρή απουσία από την ψηφοφορία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και τασσόμενος κατά της υποψηφιότητας του ομοϊδεάτη του, Προκόπη Παυλόπουλου.

Η απόφαση του να απέχει από την κοινοβουλευτική διαδικασία και ταυτόχρονα η ιδιαίτερα αιχμηρή δήλωσή του με σαφείς αναφορές στην διακυβέρνηση της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή, δημιουργούν νέα δεδομένα στην κεντροδεξιά, καθώς ο κ. Μητσοτάκης έδειξε ότι θέλει να ενισχύσει την εικόνα του δυνατού δελφίνου.

Η κίνησή του αυτή έρχεται, μετά την αποδοχή της πρότασής από τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά να οριστεί πρώτος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος. Αυτή η απόφασή του είχε ενοχλήσει πολλούς και στο πρόσφατο δείπνο των «14» με οικοδέσποινα την Μαριέττα Γιαννάκου, τον είχαν επικρίνει ο Νίκος Δένδιας και η Όλγα Κεφαλογιάννη, με τον ίδιο να απαντά ότι η αποδοχή της πρότασης του κ. Σαμαρά δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να έχει προσωπική άποψη.

Σε αυτή τη λογική και για να γίνει εμφανές ότι διαφοροποιείται πλήρως από τη σημερινή ηγεσία και θα συνεχίσει να προβαίνει σε κινήσεις που ενισχύουν την πολιτική του ταυτότητα, προέβη σε μια άκρως αιχμηρή δήλωση για την υποψηφιότητα του κ. Παυλόπουλου.

Δεν αρκέστηκε στη «χλιαρή» ψήφο που έδωσαν άλλοι βουλευτές της ΝΔ, αλλά αποδόμησε πέρα από την υποψηφιότητα του κ. Παυλόπουλου (σ.σ. «θα προτιμούσε μια σπουδαία Ελληνίδα ή έναν σπουδαίο Έλληνα για να σηματοδοτήσει πράγματι την ελπίδα ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στην πατρίδα μας) και την κυβέρνηση Καραμανλή, βασικός υπουργός της οποίας ήταν ο 7ος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ειδικά για την κυβέρνηση Καραμανλή ήταν αρκετά αιχμηρός με αναφορές στο «πελατειακό κράτος», στο οποίο, όπως σημείωσε ο κ. Μητσοτάκης δεν αντιστάθηκε, στους ανεπαρκείς χειρισμούς σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας, το Δεκέμβριο του 2008.

Η κίνηση να επιτεθεί με αυτό τον τρόπο στην «καραμανλική» πτέρυγα της ΝΔ δεν έμεινε ασχολίαστη από τους «θεματοφύλακες» του «καραμανλισμού». Στο παρασκήνιο είναι πολύ σκληροί για τον κ. Μητσοτάκη, τον οποίο αποκαλούν «μνημονιακό» που δεν αντιστάθηκε στην τρόικα, για πολιτικό με νεοφιλελεύθερες απόψεις που δεν δέχεται η ελληνική κοινωνία και για αντιπαραταξιακή συμπεριφορά.

Αναμφίβολα, ο κ. Μητσοτάκης σε ένα «καραμανλικό» κόμμα, πήρε ρίσκο με την κίνησή του και το ερώτημα που τίθενται από πολλούς είναι εάν θα κερδίσει το στοίχημα που έχει βάλει, καθώς όταν έρθει η ώρα της διαδοχής, ο παράγοντας Καραμανλής και το «καραμανλικό» στοιχείο έχει τη δική του δυναμική.

Από την άλλη όμως υπάρχει και ο αντίλογος πως ο κ. Μητσοτάκης πήρε μια σημαντική απόφαση με άκρως πολιτικό σκεπτικό, υψηλού πολιτικού συμβολισμού, ενώ πλέον οριοθετεί τις γραμμές εντός του νεοδημοκρατικού στρατοπέδου και προσδοκά σε ευρύτερες συμμαχίες με στελέχη και βουλευτές που δεν ανήκουν στην «καραμανλική» πτέρυγα. Εξάλλου, για την «πολιτική ευλογία» του κ. Καραμανλή και τη στήριξη των «καραμανλικών» προσδοκούν οι άλλοι δελφίνοι, οι Νίκος Δένδιας και Ευριπίδης Στυλιανίδης, ακόμα και ο νεώτερος Απόστολος Τζιτζικώστας.

Τι θα πετύχει ο κ. Μητσοτάκης; Αυτό θα φανεί στην πορεία, καθώς πολλοί αναμένουν και τα επόμενα βήματά του και κυρίως την κατάθεση ενός πολιτικού μανιφέστου έναντι της ιδεολογικής πλατφόρμας (σ.σ. μέχρι στιγμής μόνο ο κ. Στυλιανίδης κατέθεσε) των άλλων δελφίνων.