Πράσινος γρίφος μετά τον τίτλο

Οταν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης ανέλαβε, χωρίς να έχει εκφράσει ποτέ σχετική επιθυμία, την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού αντικαθιστώντας τον Αργύρη Πεδουλάκη, η ψυχολογία των Πρασίνων ήταν διαλυμένη μετά την αναπάντεχη και επώδυνη ήττα από την ισπανική Λαμποράλ Κούτσα στο ΟΑΚΑ, η οποία έθετε εν αμφιβόλω την πρόκριση στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας.

Και ως γνωστόν, στην πιο περίεργη φάρα, στην οποία, όμως, βασίζεται και λειτουργεί το οικοδόμημα του αθλητισμού, στους παίκτες, που πίσω από την όποια –θετική ή αρνητική –εικόνα τους στο παρκέ, κρύβονται προλήψεις, προκαταλήψεις, ακόμη και συμπλεγματικές συμπεριφορές, η ψυχολογία έχει μεγαλύτερη δύναμη από την τακτική, την αμυντική ή επιθετική στρατηγική. Αυτό προσπάθησε να αλλάξει στον Παναθηναϊκό ο Αλβέρτης, ο οποίος μη έχοντας ικανοποιητικά χρονικά περιθώρια ανέλαβε την ευθύνη του να διαχειριστεί απλώς καλύτερα το υπάρχον ρόστερ, με τα προτερήματα και τις αδυναμίες του, βάζοντας το προσωπικό στοίχημα να μπορέσει να βελτιώσει την ψυχική διάθεση δώδεκα διαφορετικών χαρακτήρων και να τους μετατρέψει σε ομάδα.

«Μέσα σε τρεις μήνες δεν γίνεσαι μάγος. Ανοίγεις τα κιτάπια σου και επικαλείσαι τις παραστάσεις σου. Δεκατρία χρόνια με τον Ομπράντοβιτς ήταν ό,τι καλύτερο και φυσικά άλλο ενάμιση χρόνο με τον Πεδουλάκη. Οταν είσαι πεσμένος, πρέπει να σηκωθείς» δήλωσε ο κόουτς –ούτε ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει για πόσο ακόμη –«Φράνκι», ο οποίος ενισχύοντας το τεχνικό επιτελείο ουσιαστικά με την προσθήκη του Δημήτρη Πρίφτη σήκωσε τα προπονητικά μανίκια του και έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ελκυστικό μπάσκετ δεν έπαιξε ο Παναθηναϊκός στη μετά Πεδουλάκη εποχή. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, από τη στιγμή που ο αρχηγός Δημήτρης Διαμαντίδης πλαισιωνόταν από μετριότατη περιφερειακή γραμμή (Ούκιτς λαβωμένος, Κέρι, Ράιτ, Μπράμος ντεφορμέ), με αποτέλεσμα οι Πράσινοι να προκριθούν μεν στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, αλλά να αποχαιρετήσουν τη διοργάνωση με το βαρύ και ασήκωτο -30 στην έδρα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Ανάλογο και ακόμη πιο ισχυρό σοκ υπέστη ο Παναθηναϊκός μέσα στο ΟΑΚΑ και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία των τελικών της Α1, έπειτα από 25 σερί νίκες επί του Ολυμπιακού. Οι Ερυθρόλευκοι, όχι μόνο υποχρέωσαν τον ΠΑΟ στη δεύτερη πιο βαριά ήττα στην ιστορία των τελικών, αλλά άλωσαν το απόρθητο ΟΑΚΑ σημειώνοντας το 2-1 στη σειρά των αγώνων και ετοιμάστηκαν να ανοίξουν σαμπάνιες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΣΕΦ. Αυτό ήταν το κομβικό σημείο που άλλαξε τον ρου των τελικών και οδήγησε στη μεγάλη ανατροπή, στο break και στη διατήρηση των εγχώριων σκήπτρων εκ μέρους του Τριφυλλιού, που πανηγύρισε το δεύτερο σερί νταμπλ στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή. Ο συναγερμός, που σήμανε το 2-1, έθεσε σε λειτουργία τον μηχανισμό, που έχει το χάρισμα, έπειτα από 33 πρωταθλήματα και 6 ευρωπαϊκά, να διαθέτει ο Παναθηναϊκός αυτές τις δύσκολες στιγμές.

«Βγήκε ένα απίστευτο ένστικτο αυτοσυντήρησης, επιβίωσης και αυτοσεβασμού» περιέγραψε με λίγες λέξεις την κατάσταση ο Αλβέρτης, ο οποίος κοιτώντας στα μάτια τους… πρώην συναδέλφους του, μίλησε στην ψυχή τους, όχι απαραιτήτως ως προπονητής, αλλά ως παίκτης, κατορθώνοντας να αφυπνίσει τον εγωισμό τους και να τους οδηγήσει στην απόλυτη ανατροπή όλων των προγνωστικών με μία ακόμη –έβδομη από το 1999 και εντεύθεν –νίκη σε σειρά τελικών στο ΣΕΦ και την τελευταία στο ΟΑΚΑ, όπου οι Πράσινοι παρέσυραν τον Ολυμπιακό βάζοντας θετικό πρόσημο στην εφετινή σεζόν. Η επόμενη ημέρα για τους νταμπλούχους Ελλάδος δεν είναι εύκολη. Πληροφορίες από διάφορες πηγές του εξωτερικού επιβεβαιώνουν στο «Βήμα» ότι επόμενος προπονητής θα είναι ο σκληροτράχηλος Μαυροβούνιος Ντούσκο Ιβάνοβιτς, παρά το «γιατί όχι;» που είπε ο πρόεδρος της ΚΑΕ Δημήτρης Γιαννακόπουλος ως προς το ενδεχόμενο παραμονής του Αλβέρτη στον πράσινο πάγκο.

Το βέβαιον είναι ότι τα δύο σερί νταμπλ δεν συνοδεύτηκαν από τη δημιουργία συμπαγούς κορμού παικτών, επομένως θα χρειαστούν αρκετές προσθαφαιρέσεις εφόσον υπάρχει η επιθυμία για τη δημιουργία μιας ομάδας που θα έχει και ευρωπαϊκές βλέψεις. Αρχίζοντας και τελειώνοντας στον Διαμαντίδη, θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο περιφερειακοί για να τον πλαισιώσουν, με ιδανική περίπτωση, παρά το υψηλό κασέ που φέρεται να αξιώνει, τον Νικ Καλάθη, που γνωρίζει τον Παναθηναϊκό και τον αρχηγό του, αλλά ενδεχόμενη αποχώρησή του από το ΝΒΑ θα απασχολήσει τις οικονομικά εύρωστες ευρωπαϊκές ομάδες. Οσο για τον ελληνικό κορμό; Και εκεί υστερεί ο Παναθηναϊκός, ο οποίος βάσει της εκπεφρασμένης επιθυμίας θέλει να αποκτήσει νεανικό, ελληνικό στοιχείο, που για διάφορους λόγους δεν ευδοκίμησε και θα πρέπει το μοντέλο να σχεδιαστεί από την αρχή.