Του έχει συμβεί ως φάρσα. Την ώρα που τραγουδούσε τους τελευταίους στίχους ενός κομματιού, ένα σουτιέν εκτοξεύτηκε επάνω του. Το πέταξε για πλάκα η αδελφή ενός φίλου του. Χαζεύοντας, ωστόσο, τον τρόπο με τον οποίο τον κοίταζαν τα κορίτσια στο πρόσφατο live του στην Αθήνα, καταλαβαίνεις ότι θα μπορούσε να έχει συμβεί και στα σοβαρά – όσο σοβαρά τουλάχιστον θα πετούσε ένα κορίτσι το εσώρουχο της σε κάποιον τραγουδιστή εν έτει 2014. Ο Τίμος, όμως, δηλαδή ο Leοn of Athens, ένας έλληνας τραγουδοποιός που εκφράζεται στα αγγλικά, μοιάζει να μην πολυασχολείται με αυτή την παράμετρο της δουλειάς του. Αφοσιωμένος στη μουσική, δίνει αποκλειστικά σημασία σε ό,τι σηματοδοτεί την προσωπική του εξέλιξη και φροντίζει να μην ξεχνά «Να απολαμβάνω τη διαδρομή, να προσπαθώ στον μέγιστο βαθμό για αυτά που περνούν από το χέρι μου, αλλά παράλληλα να αγκαλιάζω και να αφήνομαι στο “κύμα” αυτών που δεν καθορίζονται από μας».

Το καινούργιο άλμπουμ του μόλις κυκλοφόρησε. Ο τίτλος του, «Global». Στο πρωτότυπο εξώφυλλό του ένα χωνάκι που αντί για μπάλες παγωτό έχει τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. «Global σημαίνει παγκόσμιο, καθολικό. Μου αρέσει διότι δημιουργεί μια αίσθηση ενότητας. Είναι η μεγάλη εικόνα, αυτή του κόσμου πέρα από τα σύνορα, πέρα από διαχωρισμούς. Στο εξώφυλλο του δίσκου (σ.σ.: μια δημιουργία του studio Konsept83) προσεγγίσαμε την ιδέα αυτή με τρόπο αινιγματικό και χιουμοριστικό ταυτόχρονα» σχολιάζει ο ίδιος.

Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο του με το «Futrue», για το «Global» χρειαζόταν μια καθοριστική καθοδήγηση. Ο άνθρωπος-κλειδί βρέθηκε στο πρόσωπο (και στην πείρα) του σκωτσέζου παραγωγού Τόνι Ντούγκαν, στενού συνεργάτη των Belle & Sebastian και των Mogwai. «Είχα αρχικά συμφωνήσει να δουλέψω με έναν άλλο παραγωγό, ο οποίος ακύρωσε τη συμφωνία μας την τελευταία στιγμή και αυτό είχε αποτέλεσμα να καθυστερήσει αρκετά ο δίσκος. Ουδέν κακό αμιγές καλού, όμως, γιατί τελικά προέκυψε η συνεργασία με τον Τόνι. Η εμπειρία της ηχογράφησης πλάι σε παραγωγούς όπως ο Τόνι Ντούγκαν και ο Ντέιβ Φρίντμαν ήταν σαν όνειρο για μένα. Εμαθα πολλά πράγματα όσον αφορά την τέχνη του ήχου. Το πιο σημαντικό είναι ότι άλλαξε η νοοτροπία και ο τρόπος δουλειάς μου. Ο Τόνι, πέρα από εξαιρετικός τεχνικός, ξέρει πως να χειρίζεται τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται και να βγάζει τον καλύτερο εαυτό τους».

Η διαφορά είναι φανερή – οι συνθέσεις του είναι πιο ώριμες, ο ήχος πιο πλούσιος και πιο βαθύς. Η σοφή επιλογή συνεργατών φαίνεται πως του έχει γίνει έξη. Το βίντεο για το τραγούδι «Baby Asteroid» έχει σκηνοθετήσει ο Γιώργος Λάνθιμος και θα μας το παρουσιάσουν τον επόμενο μήνα. Υπάρχουν, όμως, και τα υποθετικά σενάρια. Αν ο Τίμος διέθετε, ας πούμε, μια υπερδύναμη, θα ήθελε «να ταξιδεύω χρονικά μες στους αιώνες και να μεταφέρομαι στον χώρο και στον χρόνο που επιλέγω. Να θεραπεύω τον πόνο, να πετάω και να μπορώ να κολυμπάω στον βυθό χωρίς την ανάγκη για οξυγόνο».

Αγαπημένοι του ηθοποιοί ο Εντουαρντ Νόρτον και ο Μπιλ Μάρεϊ. Η τηλεοπτική σειρά με την οποία έχει κολλήσει είναι το «House of Cards». «Είναι καταπληκτική σειρά, φοβερή η ερμηνεία του Κέβιν Σπέισι και ευφυής η πλοκή. Eχω δει μόνο τον πρώτο κύκλο, ανυπομονώ να παρακολουθήσω και τον δεύτερο». Στην πιο πρόσφατη συναυλία του ερμήνευσε, με τον δικό του γλυκό τρόπο, το «Over The Rainbow». Τον ρωτάω ποιο ποπ τραγούδι θα ήθελε να διασκευάσει. «Το “Girls Just Want To Have Fun” της Σίντι Λόπερ, αλλά δεν ντρέπομαι καθόλου» απαντά. Στο δίλημμα «Lady Gaga ή Beyoncé» η απάντησή του βγαίνει αβίαστα. «Beyoncé, σίγουρα». Αβίαστα απαντά και σε μια ερώτηση που συνήθως προβληματίζει τους τραγουδοποιούς: ποιος στίχος σου σε συγκινεί κάθε φορά που τον τραγουδάς ζωντανά; «Oh they come and go, they come and go». Ερχονται και φεύγουν, λοιπόν, και πάλι από την αρχή. Ισχύει για πολλά αυτό: για τους έρωτες, για την έμπνευση, για τις εποχές. Να ισχύει και για τον ίδιο άραγε; Μπα, ο Leοn of Athens μάλλον ήρθε για να μείνει.

Η μελαγχολία του νόστου

Ονειρική ατμόσφαιρα, ταξιδιάρικες μελωδίες και μια απαραίτητη δόση μελαγχολίας είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των καινούργιων τραγουδιών του León of Athens. Στο «Global» ένας αιώνιος ταξιδευτής δεν καταφέρνει να βρει την ψυχική ηρεμία που ψάχνει, το «Lifeline» είναι ένα τραγούδι με θέμα την ουτοπία της απόλυτης ερωτικής παράδοσης, στο «Pilot» ένας μετανάστης ζητάει να επιστρέψει εκεί όπου μεγάλωσε, στο ζεστό Ιόνιο πέλαγος, στο ρυθμικό «Slow Down» η Αθήνα είναι γεμάτη δακρυγόνα, φασίστες και ψεύτες πολιτικούς. Δύο τραγούδια ξεχωρίζουν στην πρώτη ακρόαση: το άκρως ερωτικό «Apartment» και το τρυφερό «Leaving Home» – θα μπορούσαν εύκολα να περιλαμβάνονται σε άλμπουμ των πιο άξιων εκπροσώπων της βρετανικής indie – pop/rock σκηνής.

*Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑmen Απριλίου 2014