«Η συζήτηση για ένα νέο αναπτυξιακό-άρα και κοινωνικό-μοντέλο δεν είναι θεολογική. Αφορά το παρόν και την καθημερινότητα όλων μας. Τέσσερα χρόνια τώρα, τούτα τα πέτρινα χρόνια, αρνούμαστε να συζητήσουμε επί της ουσίας. Παριστάνουμε τους λογιστές ή τους εισαγγελείς των μνημονίων. Αναπολούμε την ανάπτυξη-αλλά δεν λέμε ποια μορφή ανάπτυξης μπορούμε τώρα να επιδιώξουμε, δεν συζητούμε για τις συνθήκες που μπορούν να τη δημιουργήσουν. Τέσσερα χρόνια τώρα, κυνηγάμε εν πολλοίς την ουρά μας-και τρέχουμε πίσω από τις δόσεις μας» τόνισε μεταξύ των άλλων ο κ. Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ μιλώντας σε εκδήλωση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας που οργάνωσε η ιστοσελίδα tvxs.gr
Ο κ. Δασκαλόπουλος αναγνώρισε ότι «έχουν γίνει πολλά και υπάρχει σημαντική πρόοδος. Τα ευοίωνα σημάδια που έχουν αρχίσει να αποτυπώνονται σε ορισμένους οικονομικούς δείκτες την υποδεικνύουν. Όλοι έχουμε συμφέρον να αποδώσουν οι προσπάθειες που καταβάλλει η σημερινή κυβέρνηση για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Για τον ΣΕΒ, ειδικότερα, είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός κατανόησε και έθεσε τα προβλήματα της ελληνικής βιομηχανίας ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα, ανταποκρινόμενος στο σήμα κινδύνου που εκπέμψαμε». Και τόνισε χαρακτηριστικά πως «προσδοκούμε την ίδια στάση και από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ήδη έχει διατυπώσει θετικές θέσεις. Η στήριξη της παραγωγικής οικονομίας και της βιομηχανίας, που παραμένει ο πραγματικός πρωταθλητής της εθνικής οικονομίας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο πολιτικής σύγκλισης, να είναι βασικός και υπερκομματικός στόχος στην πορεία εξόδου από την κρίση».
Με ιδιαίτερη έμφαση μάλιστα σημείωσε ότι «πρέπει να καταλάβουμε ωστόσο ότι, εδώ που έφτασε η Ελλάδα, η επιστροφή σε έναν οριακό ρυθμό ανάπτυξης δεν επαρκεί. Πρέπει να γίνουμε πιο φιλόδοξοι και πιο ριζοσπαστικοί. Χρειάζεται να επανεφεύρουμε την ανάπτυξη! Να δημιουργήσουμε ένα νέο παραγωγικό πρότυπο, ικανό να μας διασφαλίσει την παρουσία μας στις παγκόσμιες αγορές και τη συμμετοχή μας στην παγκόσμια κατανομή του πλούτου. Με άλλα λόγια, η παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου μας απαιτεί μια πραγματική αναγέννηση».
Περιγράφοντας του τρείς βασικούς πυλώνες που θα μεταμορφώσουν την ελληνική οικονομία είπε ότι είναι «οικονομική ελευθερία- κοινωνική δικαιοσύνη-σύγχρονη παιδεία». «Το διακύβευμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι η βάση μιας νέας εθνικής συναίνεσης, που αποτελεί προϋπόθεση για να δούμε την πραγματική έξοδο από την κρίση, για ν’ αποκαταστήσουμε σχέσεις ισοτιμίας με τους εταίρους μας, για να επιβιώσουμε με σύγχρονους όρους στον σύγχρονο, σκληρό κόσμο» πρόσθεσε ακόμη.
Αναλυτικότερα ο πρόεδρος του ΣΕΒ ανέφερε στην ομιλία του ότι «η οικονομία δεν αναπτύσσεται σε κενό αέρος. Προσδιορίζεται από το κοινωνικό πλαίσιο, τους θεσμούς, τις συλλογικές νοοτροπίες και τις ατομικές συμπεριφορές. Το μοντέλο της μεταπολίτευσης κατέστησε τους πολίτες πελάτες, έκανε το κράτος λεία μιας πολιτικο-οικονομικής ολιγαρχίας, μοίρασε τα δάνεια και τα ευρωπαϊκά χρήματα σε συντεχνίες και ομάδες συμφερόντων, δαιμονοποίησε την επιχειρηματικότητα και δημιούργησε έτσι μια αχυρένια ανάπτυξη. Η κρίση μάς βρήκε με μια οικονομία-φούσκα και με μια κοινωνία σκόρπια. Αυτή είναι η κληρονομιά που πρέπει να αποτινάξουμε. Αυτή προσδιορίζει, εξ αντιδιαστολής, τον εκσυγχρονισμό που πρέπει να επιδιώξουμε, πέρα από κόμματα και ιδεολογίες. Αυτή θέτει το πλαίσιο αλλαγής για την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.
Η αναγέννηση αυτή δεν μπορεί να προέλθει από κάποιο κεντρικό σχεδιασμό. Εξάλλου, το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας είναι γνωστό και αποτυπωμένο σε διάφορες μελέτες -με ενδελεχέστερη αυτήν της McKinseyπου είχε παραγγείλει ο ΣΕΒ. Εστιάζεται στους τομείς της αγροτικής παραγωγής και της ενέργειας, σε ορισμένους κλάδους της μεταποίησης, στον τουρισμό και το λιανικό εμπόριο. Επίσης, σε μερικούς ακόμη κλάδους -γενόσημα, υδροκαλλιέργειες, ιατρικό τουρισμό, διαμετακομιστικό κέντρο, διαχείριση αποβλήτων- με προοπτική δυναμικής ανάπτυξης, αν και με μικρή συνεισφορά στο ΑΕΠ. Αυτοί οι τομείς θα δώσουν στον τόπο αυτό που πραγματικά μπορούν μόνο σ’ ένα περιβάλλον που ευνοεί την επιχειρηματική πρωτοβουλία και την επένδυση. Μόνο η επιχειρηματική δράση μπορεί να μετατρέψει αυτά τα πλεονεκτήματα σε θέσεις εργασίας και πλούτο για την κοινωνία.
Και πέρα από αυτό: η επιχειρηματική πρωτοβουλία είναι εκείνη που έχει τη δυνατότητα και τα κίνητρα για να κοιτάζει μπροστά, ανακαλύπτοντας έτσι πρώτη τα καινούργια πεδία και ανοίγοντας νέες ευκαιρίες ανάπτυξης, σε τομείς που σήμερα δεν είναι ορατοί.Αυτός ο ρόλοςτης διαισθητικής ενόρασης για το αύριο, ανήκει αποκλειστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Δεν θεωρώ βεβαίως ότι η επιχειρηματικότητα είναι η πανάκεια για όλα τα προβλήματα. Αποτελεί όμως την κινητήρια δύναμη, για να εκτιναχθεί ο τόπος μπροστά. Αν θέλουμε να δούμε επιστροφή σε υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, αν θέλουμε η μάστιγα της ανεργίας να περιοριστεί σε κοινωνικά ανεκτά επίπεδα, αν θέλουμε το χρέος μας να γίνει βιώσιμο,πρέπει να δοθεί χώρος, ανοιχτό πεδίο σε αυτό που ο Κορνήλιος Καστοριάδης χαρακτήριζε «πραγματική ιστορία»: στη «δημιουργική δραστηριότητα των ανθρώπων». Στην ιδιωτική πρωτοβουλία»
