Οι ευρωπαϊκοί λαοί, με πρώτο τον ελληνικό, διακρίνονται από μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι στην «Ευρώπη», ενώ ταυτόχρονα δεν θέλουν να την εγκαταλείψουν. Αυτή η σφοδρή σύγκρουση βρίσκεται στην καρδιά της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης και θα ξεσπάσει «εκ του ασφαλούς» στις ευρωεκλογές. Ο κ. Αντ. Σαμαράς αντέχει το μεγάλο βάρος της ευθύνης και επιθυμεί πραγματικά να ασκεί την εξουσία, τόσο τη φανερή όσο και τη μυστική, επιτυγχάνοντας έτσι να εδραιώνει την παρουσία του. Είναι ωστόσο αναγκασμένος να κυβερνά μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφυκτικής λιτότητας. Κατά συνέπεια, ο Πρωθυπουργός, παρά το πυκνό έργο του, δύσκολα θα αποφύγει να «θυσιαστεί» για μια Ευρώπη στην οποία παραμένουμε χωρίς να μας αρέσει.
Την περασμένη Κυριακή στο Αμστερνταμ ο κ. Αλ. Τσίπρας επιτέθηκε στην «Ευρώπη της λιτότητας». Πώς όμως μια «Αριστερή Ελλάδα» θα κατορθώσει να αλλάξει ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο που θεμελιώνεται μέσα στη διαίρεση ανάμεσα σε Βορρά και Νότο; Στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξηγούν ότι μια πανευρωπαϊκή νίκη των κομμάτων που αμφισβητούν την ευρωπαϊκή ορθοδοξία αρκεί για να λιώσει τους πάγους της λιτότητας. Γνωρίζουν ωστόσο ότι η Ευρώπη αλλάζει αργά και δύσκολα και ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει την πολυτέλεια της αναμονής. Ξέρουν ότι για να πείσουν τους πολίτες ότι θα ανατρέψουν τη λιτότητα δεν αρκεί να υποσχεθούν ότι απλώς θα διαχειρίζονται την εξουσία «περιμένοντας τον Γκοντό». Θα πρέπει να προχωρήσουν σε δραστικές αποφάσεις συγκέντρωσης μιας εξουσίας που είναι σήμερα διασπασμένη ανάμεσα σε ετερόκλητα οικονομικά και θεσμικά φέουδα.
Η Αριστερά δεν θα βγάλει την Ελλάδα από την Ευρώπη. Θα επιχειρήσει ωστόσο να ξαναγράψει τη «Γιάλτα της Μεταπολίτευσης» και να ξαναμοιράσει τις σφαίρες οικονομικής και θεσμικής επιρροής προκειμένου να πείσει ότι έτσι θα αναδιανείμει με δικαιοσύνη τις ευκαιρίες στην κοινωνία. Διαφορετικά, δύσκολα θα αποφύγει και τη δική της θυσία «στο βωμό της Ευρώπης»…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
