Ηταν αναμενόμενο πως μια τάση όπως αυτή που παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια με τον τούρκικο τυφώνα των σίριαλ αργά ή γρήγορα θα έσβηνε. Μετά το σοκ που υπέστη η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, τους τελευταίους μήνες αρχίζει σιγά-σιγά να ανακάμπτει, να επιστρέφει δειλά αλλά σταθερά στην παραγωγή. Παράλληλα, τα τούρκικα προϊόντα που κατέκλυσαν όλες τις ζώνες κούρασαν ακόμη και τους φανατικούς του είδους. Το μελό, το πρόχειρο, συντηρητικού περιεχομένου σενάριο, οι υπερβολικές ερμηνείες, το κιτς της αισθητικής αποκαλύφθηκε και «μπούχτισε» τους τηλεθεατές. Επιπλέον η απουσία κοινών βιωμάτων, οι έντονες κοινωνικές διαφορές και οι εθνικιστικές κορόνες των Τούρκων, οι οποίες αγγίζουν ακόμη και τα όρια της ιστορικής διαστρέβλωσης, συνετέλεσαν στην πτώση της τούρκικης βιομηχανίας. Βυθίζεται ο «Σουλεϊμάν» στον ΑΝΤ1, ενώ οι πολύ κακές σειρές που επελέγησαν από το Mega και το Star στη νευραλγική ζώνη του lead in καταβαραθρώθηκαν συμπαρασύροντας ακόμη και την τηλεθέαση των δελτίων ειδήσεων. Το πρόβλημα δυστυχώς είναι πως αν και οι αριθμοί δείχνουν πτώση και παρακμή, οι υπεύθυνοι των καναλιών επιμένουν να ψωνίζουν από τα τούρκικα πανέρια. Μοναδικό κριτήριο το φθηνό προϊόν. Ωστόσο, η ελληνική παραγωγή έκανε την αντεπίθεσή της και, αν και ακόμη τα αποτελέσματα δεν είναι εντυπωσιακά, φαίνεται πως τα εγχώρια σίριαλ κερδίζουν έδαφος. Μακάρι. Πάντα είναι προτιμότερο να κάνεις αργά βήματα μπροστά παρά να επιστρέφεις σε πρότυπα ξεπερασμένα και σε τραγικής αισθητικής προϊόντα του παρελθόντος μόνο και μόνο επειδή δεν κοστίζουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
