TO 2013 έγραψε στο διαχρονικό μητρώο του 21ου αιώνα, στον χώρο του αθλητισμού, διεθνείς επιτυχίες που τηρουμένων των αναλογιών με την τρέχουσα περίοδο της χώρας είναι ικανοποιητικές. Σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο διοργανώσεων τόσο σε ομαδική μορφή όσο και ατομική. Αυτή η «βιτρίνα» δεν πρέπει ωστόσο να μας αποπροσανατολίζει από το καίριο πρόβλημα του ελληνικού αθλητισμού ως κοινωνικού φαινομένου. Δηλαδή πώς τα αθλήματα που βιώνουν τη σκληρή δοκιμασία της οικονομικής ανέχειας θα είναι σε θέση και να στηρίζουν όσο το δυνατόν καλύτερα τις ρίζες –και δεν εννοούμε την παράδοση του κοντινού και φυσικά μακρινού παρελθόντος –ώστε να εξελιχθούν αθλήτριες και αθλητές 15-19 ετών που υπόσχονται πολλά.
***

ΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ είναι πολλά και διάφορα, ως προς τα αθλήματα ερασιτεχνικής και ημιερασιτεχνικής λειτουργίας. Αλλωστε, οι περισσότερες υποσχέσεις δόθηκαν εκτός των συνόρων των επαγγελματικών σχημάτων. Πρέπει να εκτιμήσουμε στο ακέραιο πώς και με τι κόπο και αγωνία στο ενεργητικό του 2013 τα 22 μετάλλια από αθλητές και αθλήτριες ηλικίας 15-18 ετών κερδήθηκαν. Οι γνωστές και απογοητευτικές συνθήκες δημοσιότητας, με προεξάρχοντα τον τηλεοπτικό χώρο, απωθούν στην αφάνεια τις ρίζες του αυθεντικού αθλητισμού.

***

ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι οι ομοσπονδίες και τα σωματεία λόγω των συνθηκών αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, χρέος της Πολιτείας είναι να καταστρώσει ειδικό πρόγραμμα υπέρ της νέας αθλητικής γενιάς. Συνδρομή και από πραγματικά φιλαθλητικούς χορηγούς προς τα χειμαζόμενα αθλήματα. Δεν αρκεί η ενίσχυση όταν μέσω της χορηγίας αναμένεται αντάλλαγμα δημοσιότητας και όχι σπάνια ευκαιριακής μορφής. Φυσικά βασικός πρέπει να είναι και ο ρόλος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής που θα ζητεί διακρίσεις από τη νέα γενιά το 2015 και περισσότερο το 2020. Δυνατότητα υπάρχει, αρκεί να υπάρχει προοπτική ευαισθησίας για το μέλλον.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ