Παρακολουθώντας κανείς το σίριαλ των πλειστηριασμών δεν μπορεί παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρόικα και η κυβέρνηση μας δουλεύουν. Τη στιγμή που έχουμε να λύσουμε το μείζον ζήτημα της ανάκαμψης, εδώ και μήνες συζητούν με πάθος για τους πλειστηριασμούς, λες και αν έβγαινε στο σφυρί το σπίτι του καθενός που δεν πληρώνει, η χώρα θα έλυνε το πρόβλημά της!
Μήνες τώρα η τρόικα επέμενε πεισματικά στην πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών για να καταλάβει στο τέλος το προφανές: ότι οι τράπεζες δεν είχαν καμία διάθεση να προχωρήσουν σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς για να γράψουν ζημιές. Ετσι, στο τέλος η κυβέρνηση έφερε μια ρύθμιση που είναι ευνοϊκότερη και από τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις. Με τον τρόπο αυτόν οι δανειολήπτες πληρώνουν κάτι στις τράπεζες, τα δάνεια χαρακτηρίζονται ενήμερα και το θέμα θεωρείται προς το παρόν λήξαν. Και λέμε προς το παρόν, διότι αυτό που πέτυχε η κυβέρνηση είναι η παράταση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για έναν χρόνο. Στην ουσία όμως πρόκειται για υποκρισία. Διότι ούτε οι τράπεζες σώζονται, ούτε η οικονομία ενισχύεται, ούτε τα νοικοκυριά απαλλάσσονται από τα βάρη τους. Πολύς θόρυβος για το τίποτα, λοιπόν. Μόνος κερδισμένος, ο λαϊκισμός.
Θα είχε νόημα οι πιέσεις της τρόικας και οι κινήσεις της κυβέρνησης να ήταν προς την κατεύθυνση των επιχειρηματικών δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση. Οσοι κόπτονται για την ανάκαμψη έχουν κάθε λόγο να πιέσουν προς την κατεύθυνση αλλαγής του πτωχευτικού δικαίου για τις επιχειρήσεις και τη θέσπιση ενός σύγχρονου πλαισίου που θα επέτρεπε τη μετατροπή των «κόκκινων» δανείων σε μετοχικό κεφάλαιο. Ετσι, ο έλεγχος των επιχειρήσεων που δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους θα περνούσε στις πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες θα προχωρούσαν στην εξυγίανση και πώλησή τους. Αυτό θα είχε ευεργετικό αποτέλεσμα στην οικονομία.
Διότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι οι τράπεζες για να μη γράψουν ζημιές κρατούν στη ζωή τόσο τις βιώσιμες όσο και τις μη βιώσιμες επιχειρήσεις, εξισώνοντας τον απατεώνα επιχειρηματία που λεηλατεί την εταιρεία του και δεν πληρώνει τους εργαζομένους, το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία και την τράπεζα με τον συνεπή. Αυτό που πρέπει να συμβεί είναι οι τράπεζες να χρησιμοποιήσουν τις προβλέψεις έναντι επισφαλών δανείων που έχουν πάρει για να σβήσουν «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, αποκτώντας ταυτόχρονα τον έλεγχο των προβληματικών επιχειρήσεων και να κατευθύνουν τις χορηγήσεις τους στις υγιείς επιχειρήσεις ώστε να τις βοηθήσουν να επενδύσουν, να αναπτυχθούν, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να φέρουν πιο κοντά την ανάκαμψη της χώρας.
gpapai@dolnet.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
