«Η ζωή σου μπορεί να αλλάξει ακόμη και στα 63» πιστεύει ο Τζέφρι Ρας. «Εγώ βέβαια είμαι 61… Ε, χρειάστηκε να μεγαλώσω λιγάκι για τον ρόλο μου στο “Tέλειο χτύπημα”». Στο τραπέζι του δωματίου στο ξενοδοχείο Regent του Βερολίνου πέφτει τρανταχτό γέλιο. Ο αυστραλός ηθοποιός ξέρει πώς να προκαλεί κέφι. Και το κάνει συχνά κατά τη διάρκεια αυτής της κουβέντας, είτε όταν αναφέρεται στην περυσινή βράβευσή του ως «Αυστραλού της χρονιάς» («ήταν ωραίο να σε βραβεύουν για τις τέχνες και όχι επειδή είσαι ο αρχηγός της εθνικής ομάδας κρίκετ») είτε όταν μιλάει για το σπάνιο γεγονός να είναι ο πρωταγωνιστής μιας ταινίας.
Οπως ακριβώς συμβαίνει στο «Τέλειο χτύπημα», μια από τις τελευταίες ταινίες του, που έδωσε την αφορμή για αυτή τη συνάντηση. «Ως καρατερίστας του κινηματογράφου συνήθως δέχεσαι προτάσεις όπως ο καλύτερος φίλος του πρωταγωνιστή ή ο τύπος που λέει τα αστεία. Σπανίως σου δίνεται η δυνατότητα να μεταφέρεις επάνω σου το 99% της ταινίας. Είναι ένα θαυμάσιο συναίσθημα να είσαι ο πρωταγωνιστής –και στον κινηματογράφο δεν το ζω συχνά».
Στο «Τέλειο χτύπημα», τελευταία ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε («Σινεμά ο Παράδεισος») ο Ρας υποδύεται τον Βέρτζιλ Ολντμαν, έναν εξαιρετικό στη δουλειά του εκτιμητή και δημοπράτη έργων τέχνης, ο οποίος όμως ζει απόμακρος, χωρίς να αφήνει περιθώριο σε κανέναν (και ειδικά στο αντίθετο φύλο) να τον πλησιάσει. Τα πράγματα αλλάζουν όταν στη ζωή του εμφανίζεται η Κλερ (Σίλβια Χοκς), μια κληρονόμος που πάσχει από αγοραφοβία και ζητεί τηλεφωνικώς τη βοήθεια του.
Ο Βέρτζιλ θα αισθανθεί μια ακαταμάχητη έλξη για αυτή τη γυναίκα, θα νιώσει ότι το μυστήριο που καλύπτει την πελάτισσά του τον παρασύρει σε μια συγκλονιστική περιπέτεια που, ναι, θα του αλλάξει τη ζωή. «Πώς να μην αλλάξει η ζωή σου όταν έρχεσαι μπροστά σε αυτό το θεϊκό πλάσμα;» αναρωτιέται ο Ρας μιλώντας γενναιόδωρα και με μια δόση υπερηφάνειας για τη συμπρωταγωνίστριά του Σίλβια Χοκς, η οποία υπήρξε επίσης προσωπική ανακάλυψή του.
Κάστινγκ μέσω Google
Η ιστορία της συμμετοχής της Χοκς στο «Τέλειο χτύπημα» έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού την ανακάλυψε ο ίδιος ο Ρας μέσω… Google. «Ηρθε λοιπόν ο Τζουζέπε στη Μελβούρνη και αφού κάναμε στάσεις σε όλα τα ιταλικά εστιατόρια της πόλης –οι ιδιοκτήτες τους έκαναν πάρτι που έβλεπαν τον maestro -, συμφώνησα για τον ρόλο. Εκείνος ωστόσο είχε πρόβλημα με τη βασική ηθοποιό. Δεν ήθελε να δώσει τον ρόλο σε μεγάλο όνομα. Oπως η Κλερ είναι μια μυστηριώδης ανακάλυψη του ήρωά μου, του Βέρτζιλ, έτσι και για τον Τζουζέπε η ηθοποιός που θα την υποδυόταν θα έπρεπε να είναι μια ανακάλυψη για το κοινό».
Ανέλαβε λοιπόν δράση ο ίδιος ο Ρας. Κάθησε στο κομπιούτερ, έγραψε στο Google… «ηθοποιοί 30-35 ετών» και κάπως έτσι, από εδώ και από εκεί, κατέληξε στη Σίλβια Χοκς, η οποία, παρά τις περισσότερες από 25 εμφανίσεις της στον κινηματογράφο –και το γεγονός ότι είχε επιλεγεί ως Shooting Star σε παλαιότερο Φεστιβάλ Βερολίνου -, δεν είχε παίξει ποτέ σε αγγλόφωνη ταινία. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν με πλήρωσαν καν για τη δουλειά μου στο κάστινγκ» σχολιάζει χαριτολογώντας ο Ρας.
Το πάθος του Βέρτζιλ Ολντμαν με τη ζωγραφική είναι η κρυφή δύναμη της ταινίας αλλά και ο κινητήριος μοχλός του ήρωα. Αναρωτιέμαι για το αντίστοιχο πάθος του ηθοποιού στη ζωή του. Δεν είναι οι εικαστικές τέχνες, αλλά η κλασική μουσική. «Μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να ακούω Μότσαρτ και Μπετόβεν, μπαρόκ, μουσική δωματίου, τα πάντα». Ο Ρας αγοράζει ενίοτε πίνακες που του αρέσουν, αλλά δεν είναι συλλέκτης. Θυμάται ωστόσο εμπειρίες του από επισκέψεις σε γκαλερί. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πώς ένιωσα όταν πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια βρέθηκα σε μια αφιερωματική έκθεση στον Καντίνσκι, που είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Βρισκόμουν κυριολεκτικά σε έναν άλλον κόσμο, είναι αδύνατο να περιγράψω το δέος που ένιωσα όταν ξαφνικά είδα έναν τεράστιο πίνακά του από μακριά και μου κόπηκε η ανάσα».
Η τυποποίηση του «Σολίστα»
Σε μια κουβέντα με τον Τζέφρι Ρας είναι σχεδόν αδύνατον να μην αναφερθεί η ταινία που μετέτρεψε τον καλό αλλά άγνωστο θεατρικό ηθοποιό της Αντελέιν στην Αυστραλία σε διεθνή αστέρα. Το «Shine, o σολίστας» τού χάρισε το Οσκαρ Α’ ρόλου το 1995. Ο ηθοποιός εξακολουθεί να ευγνωμονεί τον σκηνοθέτη Σκοτ Χικς που τον ανακάλυψε και τον επέλεξε για τον ρόλο. Αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ρόλος αυτός του προκάλεσε και μερικά εμπόδια: «Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορούν να σε τυποποιήσουν στο Χόλιγουντ. Αναγκάστηκα να αρνηθώ ρόλους όπως του Λιμπεράτσε γιατί ο λόγος που με ήθελαν ήταν επειδή με είδαν να παίζω πιάνο στο “Shine”!».
Σε μια κουβέντα με τον Τζέφρι Ρας είναι σχεδόν αδύνατον να μην αναφερθεί η ταινία που μετέτρεψε τον καλό αλλά άγνωστο θεατρικό ηθοποιό της Αντελέιν στην Αυστραλία σε διεθνή αστέρα. Το «Shine, o σολίστας» τού χάρισε το Οσκαρ Α’ ρόλου το 1995. Ο ηθοποιός εξακολουθεί να ευγνωμονεί τον σκηνοθέτη Σκοτ Χικς που τον ανακάλυψε και τον επέλεξε για τον ρόλο. Αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ρόλος αυτός του προκάλεσε και μερικά εμπόδια: «Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα μπορούν να σε τυποποιήσουν στο Χόλιγουντ. Αναγκάστηκα να αρνηθώ ρόλους όπως του Λιμπεράτσε γιατί ο λόγος που με ήθελαν ήταν επειδή με είδαν να παίζω πιάνο στο “Shine”!».
πότε & πού:
Το «Τέλειο χτύπημα» βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου σε διανομή Feelgood Entertainment. Από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στις αίθουσες η ταινία με τον Τζέφρι Ρας «Στο μάτι του κυκλώνα»
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ



