Ναι, είναι Αμερικανός. Αλλά για έναν άλλο Αμερικανό, εκείνον που έβγαλε μια τσίχλα από την τσέπη του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου και την έχωσε βαριεστημένα στο στόμα του, είναι «a good guy» ή «a bad guy»; Πώς βλέπει ο Ντόναλντ από τα υψίπετα της κοσμικής του εξουσίας τον θρησκευτκό ηγέτη 1,4 δισ. ανθρώπων; Εχει ιδέα αυτός ο Λέων τι είναι το MAGA; Ξέρει ότι είναι «beautiful»;

Θα μπορούσε να δει κανείς και έτσι αυτό το δίπολο αμερικανικής κυριαρχίας. Από τη μία πλευρά η προγλωσσική ρηχότητα που έχει εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο και, κατά δήλωσή της, «κυβερνάει την Αμερική και τον κόσμο». «Οι άλλες χώρες μου φιλάνε τον κ…, good job eh? I like it». Από την άλλη, η αυγουστινιανή πνευματικότητα που εγκαταστάθηκε λατινοπρεπώς στο Βατικανό. «Sibi nomen imposuit Leon XIV» – «Εδωσε στον εαυτό του το όνομα Λέων ΙΔ’».

Κάτω από αυτό το αντιθετικό πρίσμα, ο Τραμπ θα μπορούσε να θέσει το ίδιο ερώτημα που είχε θέσει ένας άλλος ισχυρός ηγέτης του καιρού του, σαφώς πιο διαβασμένος από εκείνον ώστε ο βρετανός ιστορικός Τζέφρι Ρόμπερτς να αφιερώσει ένα βιβλίο 382 σελίδων στα αναγνώσματά του («Η βιβλιοθήκη του Στάλιν», στα ελληνικά από τις εκδόσεις Gutenberg): «Πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας;».

Ακόμη και εάν η καύσιμη ύλη που στην περίπτωση του Τραμπ πυροδοτεί το ερώτημα δεν είναι η απαξιωτική ειρωνεία αλλά η παντελής άγνοια, η ουσία δεν αλλάζει. Δεν θα άλλαζε ούτε εάν ο Τραμπ αντικαθιστούσε το μέσο της ισχύος – δηλαδή τις «μεραρχίες» με το «money». Στο πολιτικοκοινωνικό πορτρέτο του νέου ποντίφικα που φιλοτεχνεί σήμερα στο «Βήμα» ο Διονύσης Σκλήρης διαγράφεται ένας ιδεολογικός αντίπαλος. Ή έστω ημί-. Ο Λέων δεν είναι και κανένας woke τύπος. Εχει όμως τη σημασία του το όνομα που «έδωσε στον εαυτό του». Και κουβαλά ολόκληρη την κληρονομιά του Φραγκίσκου στα ζητήματα της μετανάστευσης και της κλιματικής κρίσης.

Και η θρησκεία; Καμία συζήτηση περί δογμάτων – ποιος νοιάζεται για το φύλο των αγγέλων; Είναι όλα πολιτική, στον διεθνή Τύπο πέφτεις πάνω ακόμη και σε αγωνιώδεις εκκλήσεις: «Ο νέος Πάπας δεν θα πρέπει να υποχωρήσει από την πορεία του Φραγκίσκου – παρακαλώ, όχι πισωγυρίσματα –, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να μην πάει και πιο αριστερά από τον πιο αριστερό Πάπα των τελευταίων 50 ετών» έγραψε ένας γερμανός αναλυτής υποδεικνύοντας τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει ο Λέων στο μέτωπο του ιδεολογικού πολέμου. Το θέμα είναι να μην εκτεθεί στα εχθρικά πυρά ο ποντίφικας σαν κανένας εναλλακτικός, ένα παιδί των λουλουδιών με soutane, zucchetto, pellegrina και ό,τι άλλο περιλαμβάνει ο ενδυματολογικός κώδικας για τους προκαθήμενους της Αγίας Εδρας.

Αν είναι έτσι και εάν στείλαμε τον Λέοντα στα ιδεολογικά χαρακώματα ήδη από την πρώτη του εμφάνιση στο μπαλκόνι του Βατικανού, πόσοι Στιβ Μπάνον θα χρειαστούν για να «γεμίσουν με σκ…» το Χ του Ιλον Μασκ και τα υπόλοιπα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Πόση απαξιωτική ειρωνεία βγαλμένη από τα σπλάχνα των bots; Και ποια θα είναι η έκβαση αυτού του πολέμου ανάμεσα σε αγγέλους και δαίμονες;

Ή μήπως εμφυλίου; Η Ιστορία λέει πως, χωρίς μισή μεραρχία, ένας προκάτοχος του Λέοντος, ο Πολωνός Ιωάννης Παύλος Β’, έβαλε το χέρι του για να καταρρεύσει το καθεστώς του Γιαρουζέλσκι στη χώρα της καταγωγής του. Εκείνη όμως ήταν η εποχή του Ψυχρού Πολέμου, μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ο πόλεμος σήμερα μαίνεται στη Δύση, εντός του ίδιου πόλου. Χωρίς μεραρχίες, ναι. Αλλά ποιος πόλεμος δεν είναι διαβρωτικός και σε ποιον πόλεμο οι υπόλοιποι, μεταξύ των οποίων και η διεθνής των αυταρχικών, μένουν αμέτοχοι; Beautiful.