Και ξυπνούν ένα πρωί τριάντα πέντε εκατομμύρια γυναίκες και δεν έχουν δικαίωμα στη διακοπή κύησης. Ετσι, για καλημέρα. Δεν σταματά εκεί ο κατάλογος με τα πρωινά νέα που κυριολεκτικά μάς έπιασαν στον ύπνο. Οσο κι αν στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο παρουσιάστηκαν στην αρχή (εννοώ πως δεν άλλαξε τόσο μια κοινωνία, είναι απλά η απόφαση μιας πλειοψηφίας κάποιας πρόσκαιρης σύνθεσης ενός Ανώτατου Δικαστηρίου, δεν θα αργήσει να καταπέσει με κάποιον τρόπο), είναι μια ευγενική υπενθύμιση πως όσο εμείς απαξιούμε, απέχουμε ή θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, κάποιοι δουλεύουν, δεν τεμπελιάζουν.
Εδώ και αρκετά χρόνια το «αδιανόητο» μας γλεντάει κανονικά, έχει στήσει ένα τρελό πάρτι πάνω στα κουφάρια των σιγουριών μας και χαίρεται πολύ όταν τις Κυριακές των εκλογών έχει καλό καιρό, για να μη χάσουμε το μπάνιο μας. Σχηματικά το αναφέρω αυτό, δεν είναι οι εκλογές η μοναδική ασφαλιστική δικλίδα για τη Δημοκρατία πια, αντιθέτως μπορεί να λειτουργούν και υπονομευτικά αν δεν βρούμε την παράλληλη και διαρκή ζέση για συμμετοχή και συλλογικότητα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
