Οι πόλεις, καθώς είπε ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, σε ακολουθούν τυλιγμένες με την αχλύ του μύθου τους. Και ο κατά μία άποψη Καβάφης της Πράγας, ο Φραντς Κάφκα, έβλεπε καθημερινά μια ολόκληρη ζωή αυτή την εκπληκτική πόλη τυλιγμένη στην αχλύ της γοητείας της, ζούσε τον μύθο της: «”Είναι ήδη εφτά”, είπε στον εαυτό του με […]

Ακαταμάχητη Η ιστορία πριν από μερικά χρόνια φάνταζε κάπως ρομαντική. Μια ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των μεταναστών επισκεπτόταν συχνά βουλευτές και υπουργούς ενημερώνοντάς τους κυρίως για τα προβλήματα στα κέντρα κράτησης αλλοδαπών. Σε μία από τις επισκέψεις της συναντήθηκε και με τον τότε υφυπουργό Δημόσιας Τάξης Σπύρο Βούγια. Επειτα ήρθε ένα τηλεφώνημα και μια πρόταση […]

Αν χρειαζόταν να χαρακτηρίσει ο ίδιος τον εαυτό του, θα τον ταξινομούσε στην κατηγορία του «naturalist», του ανθρώπου που αγαπά να παρατηρεί και να μελετά τη φύση. Αναπόφευκτα, όμως, όπως του αρέσει να ευφυολογεί, θα βρισκόταν μόλις μία συλλαβή μακριά από τον «naturist», δηλαδή από αυτόν που η αγγλική γλώσσα χαρακτηρίζει... γυμνιστή. Από τη στιγμή που ο Α. Κ. Γκρέιλινγκ θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους σήμερα και τα περισσότερα από 20 βιβλία του χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στο αγγλόφωνο κοινό, είναι πιο ασφαλές να έχει κατά νου την εύστοχη ρήση του Μαρκ Τουέιν: «Τα ρούχα κάνουν τον άνθρωπο. Οι γυμνοί άνθρωποι έχουν μικρή ή μηδαμινή επιρροή στην κοινωνία».

1983 – Τo «καλό» μνημόνιο του Ανδρέα Κατά τη δεκαετία του ’80 η έκφραση «ελληνικό μνημόνιο» σήμαινε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που σημαίνει σήμερα. Αναφερόταν στην πρόταση του Ανδρέα Παπανδρέου προς την ΕΟΚ, η οποία διατυπώθηκε τον Δεκέμβριο του 1981, δύο χρόνια πριν από την πρώτη ελληνική προεδρία στην Ευρώπη. Μεταξύ άλλων, το ελληνικό […]

«Στόχος μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή τη φλόγα της δημιουργίας, στον χώρο που την κράτησε αναμμένη για 30 ολόκληρα χρόνια. (...) Η σημερινή συνθήκη του ιστορικού θεάτρου δεν μπορεί παρά να υπερβεί τις πικρίες, τις παρεξηγήσεις και τις συγκρούσεις του παρελθόντος. Η ιστορία περιλαμβάνει όλους όσοι την έφτιαξαν μαζί με τους καβγάδες τους και τους έρωτές τους».

Πάνω απο πέντε δεκαετίες στο φως των προβολέων, κι όμως εκμυστηρεύεται πως, ακόμη και σήμερα, κάθε φορά μοιάζει με πρώτη φορά. Η Ζωή Λάσκαρη δηλώνει ευθαρσώς «tabula rasa» πριν από κάθε νέα δουλειά.

Επιστροφή στα βασικά. Στην προπαίδεια. Λένε ότι προσκολλημένος στο παρελθόν είναι εκείνος που νιώθει ότι δεν έχει από κάπου αλλού να πιαστεί, που δεν εκφράζει καμία ελπίδα σε χρόνο ενεστώτα ή, έστω, μέλλοντα. Ξαφνικά παρατηρείται μια στροφή 180 μοιρών στο παρελθόν. Λες και είμαστε συνεννοημένοι, όλοι μαζί, ανακαλύψαμε τη νοσταλγία και την ανακηρύξαμε σε εθνικό […]

Υπάρχει κάτι που μπορεί να σε ξαφνιάσει παρατηρώντας την Ελευθερία Αρβανιτάκη, ειδικά αν έχεις στον νου σου την εικόνα της αγέρωχης ντίβας επάνω στη σκηνή. Πρόκειται για την οικειότητα που αποπνέουν οι κινήσεις της, τουλάχιστον όταν βρίσκεται σε περιβάλλον στο οποίο αισθάνεται μια κάποια άνεση. Αγγίζει τους συνεργάτες της, αγκαλιάζει τους θαυμαστές της, τη θυμάμαι […]

Σαν να μπαίνεις σε ένα μικρό ξωκλήσι, αισθάνεσαι καθώς περνάς την πόρτα για την έκθεση του Χρήστου Μποκόρου, στο Μουσείο Μπενάκη. Η δυναμική του χώρου επιβάλλει την κατάνυξη, ο τόνος της φωνής αυτόματα χαμηλώνει και οδηγεί σε μία σχεδόν σιωπηλή παρατήρηση των εικόνων. Ο Χρήστος Μποκόρος ζωγραφίζει για μία ακόμα φορά σε παλιά, φθαρμένα ξύλα, […]

Κάποια τοπία είναι μοναδικά. H εικόνα τους, ο παλμός τους, η ψυχή τους εγκαθίστανται στον νου σου και δεν τα αποχωρίζεσαι ποτέ. Και το υδρόβιο Αιτωλικό, θρονιασμένο πάνω στο ολοκληρωτικά δικό του νησάκι, ανασαίνει σαν ψάρι από τις λιμνοθάλασσες που το τριγυρίζουν. Αν και τοπίο του νερού, δεν είναι καλοκαιρινό. Κόντρα στο ρεύμα από ό,τι […]

To σοφό παιδί «Αισιόδοξος, ανθεκτικός, φιλήδονος, καπνιστής. Πάνω από όλα, όμως, συγγραφέας». Με αυτές τις λέξεις αυτοπροσδιορίζεται ο Χρήστος Χωμενίδης. Κάπως έτσι, αυτάρεσκα και χιουμοριστικά, περιγράφει τον εαυτό του. Ο ορισμός του φαίνεται αρχικά ακριβής. Οταν το 1993 εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με το «Σοφό παιδί», πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για τον νέο Καραγάτση, μια […]

Κάπως αναπάντεχα έκανε πέρυσι ο Τάκης Ζαχαράτος μία από τις επιτυχίες της χρονιάς στο Θέατρο Αλίκη. Το σόου «I am what I am» έκοψε πάνω από 50.000 εισιτήρια, γι’ αυτό και επιστρέφει, ανανεωμένο, με καινούργιες μεταμορφώσεις και φρεσκαρισμένα κείμενα. Οχι ακριβώς στον τόπο του εγκλήματος, αλλά πολύ κοντά, στο Θέατρο Παλλάς. Ο Τάκης Ζαχαράτος, ένας […]

Το γρέζι της φωνής της και η κασετίνα με τα Santé. Χαρακτηριστικά όσο και το σκούρο μοβ κραγιόν της, τα κόκκινα μαλλιά και η εξωτική σιλουέτα της. Συναντιόμαστε για κάτι παλιό, με μια νέα αφορμή. Η «Περσινή αρραβωνιαστικιά» από το ομότιτλο βιβλίο διηγημάτων, η παρθενική εμφάνισή της στα γράμματα το 1984, γίνεται παράσταση στο Θέατρο […]

Το μακρινό και ανύποπτο 1993 ένας άγνωστος, εκκολαπτόμενος πολιτικός, ο Νάιτζελ Φάρατζ, παραιτήθηκε από το Κόμμα των Συντηρητικών όταν ο τότε πρόεδρος του κόμματος, πρωθυπουργός και διάδοχος της Μάργκαρετ Θάτσερ, Τζον Μέιτζορ, υπέγραψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Σήμερα, ο Φάρατζ είναι 49 ετών. Είναι ευρωβουλευτής από το 1999 και επικεφαλής του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου […]

Δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτός επιστημονικός ορισμός για τη φιλία. Ακόμη και αν ο μέσος άνθρωπος κατά βάθος γνωρίζει τι είναι εκείνο το οποίο συνδέει τον Αμποτ με τον Κοστέλο, τον Γιάννη Ρίτσο με τον Αρη Αλεξάνδρου και τη Μάργκαρετ Θάτσερ με τον Ρόναλντ Ρίγκαν, κανείς δεν το έχει καταγράψει με αδιαμφισβήτητο τρόπο. «Στον δυτικό πολιτισμό, […]

Αριστοτέλης και Μέγας Αλέξανδρος «Κανείς δεν μπορεί να είναι φίλος με τον γείτονά του» έλεγε ο Καρλ φον Κλαούζεβιτς. Αλλά τι είδος φιλίας είχε κατά νου; Ο πρώτος που περιέγραψε τη φιλία σε όλες τις μορφές ήταν ο Αριστοτέλης. Και ο ορισμός του «φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη» (η φιλία είναι μια […]

Ο Τζορτζ Μπίζος από το Βασιλίτσι Μεσσηνίας δεν θα ξεχάσει ποτέ την 8η Αυγούστου 1941. Ηταν η ημέρα που σε ηλικία 13 χρόνων έφτασε με το υπερπολυτελές «Île de France» (γεμάτο προσβεβλημένους από φυματίωση Συμμάχους και ιταλούς αιχμαλώτους πολέμου) στο νοτιοαφρικανικό λιμάνι του Ντέρμπαν. Στη Νότια Αφρική, τη χώρα των «βρώμικων» διαμαντιών και της πιο […]

Ο Oλυμπος είναι μόνος και μοναχός του σε όλη τη Γη. Φαντάζει μοναδικός, έτσι όπως κορυφώνεται στον Μύτικα, στον Θρόνο του Δία, μοναχικός, χωρίς να συμβιβάζεται με κάποιο άλλο βουνό δίπλα του. Και με τον Κίσαβο, που τον χωρίζει από τον Κάτω Ολυμπο, μια ειδυλλιακή φλέβα νερού στην κοιλάδα των Τεμπών, σε διαμάχη, λένε, ότι […]

Ποιοτικός Εφέτος το 24ωρο φαντάζει μικρό για τον Νίκο Κουρή. Πρώτα από όλα, συμπράττοντας με την ελληνική εκδοχή της παλιοπαρέας «Brat Pack» (Μαρκουλάκη, Παπασπηλιόπουλο, Πυρπασόπουλο), γνωρίζει τη θεατρική επιτυχία της χρονιάς με τον μάλλον υπερτιμημένο «Πουπουλένιο». Επίσης, τα πρωινά της Κυριακής, αλλά και τις καθημερινές, κατόπιν συνεννόησης, φοράει το μάλλον άβολο κοστούμι του Κάπτεν Χουκ, […]

Προσγείωση στο LAX έπειτα από 12 ώρες συνεχόμενης πτήσης, αφήνοντας πίσω τη συννεφιασμένη, κυριολεκτικά και συμβολικά, Αθήνα. Με φλέρταρε το τζετ λαγκ, εκείνο όμως που με ζάλισε από τα πρώτα λεπτά που πάτησα στο έδαφος ήταν ο καυτός ήλιος, το σήμα κατατεθέν της πόλης με το ατέλειωτο καλοκαίρι, το οποίο τραγούδησε το συγκρότημα The Mamas […]