Γνώμες

Ενδεχόμενη πυρηνικοποίηση του Ιράν θα οδηγήσει στην άμεση απόκτηση πυρηνικών όπλων από τη Σαουδική Αραβία και στην εντατικοποίηση του υπολανθάνοντος τουρκικού πυρηνικού προγράμματος.

Ένας εμφύλιος «πόλεμος» πολυτελείας, έχει ξεσπάσει στους κύκλους του ελληνικού οπτικοακουστικού θεάματος. Πολύ δύσκολα αυτός ο πόλεμος θα τελειώσει εφόσον, φυσικά, καμία από τις δύο πλευρές δεν δέχεται μύγα στο σπαθί της

Η Ελλάδα έχασε τη λειτουργία της «γέφυρας» ανάμεσα στη Δύση και στα αραβικά έθνη, που είτε συνομιλούν απευθείας με τις ΗΠΑ (π.χ. Αίγυπτος, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ) είτε προσβλέπουν πια στην Τουρκία (Κατάρ, Παλαιστίνιοι κ.λπ.).

Το ζήτημα είναι: Πού οφείλονται αυτές οι τροποποιήσεις πολιτικής (γιατί και η δικαστική απόφαση της Αιγύπτου δεν πιστεύουμε ότι διέφυγε από την κραταιή ματιά της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας, για να μην πούμε ότι προκλήθηκε ευθέως από αυτή) που άμεσα θίγουν συμφέροντα της χώρας μας;

Μια διάσωση, τα ελληνικά ΜΜΕ και το ρήγμα στα στερεότυπα για τους Αλβανούς

Η 26η επέτειος της Απελευθέρωσης του Κοσόβου αποτελεί υπενθύμιση όχι μόνο του εμπόλεμου παρελθόντος, αλλά και της σύγχρονης επιμονής ενός κράτους να οικοδομήσει ειρήνη, λογοδοσία και μια ευρωπαϊκή ταυτότητα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Ο Τραμπ εξαγγέλλει ότι θα στείλει 10.000(!) μετανάστες στη διαβόητη φυλακή του Γκουαντάναμο στην Κούβα, την οποία υποτίθεται ότι θα έκλεινε ο Μπάιντεν.

Για τον Τραμπ, όλοι αυτοί είναι συλλήβδην εγκληματίες που πρέπει να «μπουζουριαστούν» και να σταλούν σε άγνωστη τοποθεσία.

Δεν ασχολείται κανείς. Σε επίπεδο συλλογικό, δεν περιμένουμε τίποτε και ούτε ελπίζουμε σε κάτι. Η έγνοια μας φθάνει ως την πόρτα του σπιτιού μας.

Μπροστά στην προοπτική απώλειας της ηθικής και γεωπολιτικής νομιμοποίησης, η ισραηλινή ηγεσία προτάσσει τον πόλεμο ως εργαλείο ανατροπής των όρων του παιχνιδιού.

Οσο η ελληνική οδήγηση παραμένει επίδειξη μαγκιάς, εξυπνάδας και «εγώ θα περάσω γιατί βιάζομαι», ο ΚΟΚ θα παραμένει ένα ακόμη κείμενο για να περάσεις το σήμα

Οσο σκληρό και αν ακουστεί, δεν διακόπτεις τις σχέσεις σου με το Ισραήλ εξαιτίας της Γάζας. Ούτε τις παγώνεις ούτε τις δυσχεραίνεις.

Ανάμεσα στα εισαγωγικά μπορεί να βάλει ό,τι θέλει κανείς. Μια κραυγή ή έναν ψίθυρο...

Δεν έχω φυσικά την αυταπάτη ότι οι ερωτήσεις για ένα έγκλημα χωρίς κουκούλα μπορεί να απαντηθούν σε μια δίκη πρώην κουκουλοφόρων μαρτύρων.

Μια επίθεση που δεν αποτρέπει, αλλά προκαλεί - Το Ισραήλ ανοίγει τον ασκό του Αιόλου στη Μέση Ανατολή με πρόσχημα την άμυνα.

Πριν από 40 ή 50 χρόνια με το Απολυτήριο του Λυκείου έμπαινες σε τράπεζες, έπιανες σοβαρές θέσεις, είχες μια στοιχειώδη θέση στην κοινωνία. Σήμερα σε κοιτούν με οίκτο. Είναι αυτό πρόβλημα του σχολείου ή τους κοινωνίας;

Το θέατρο Λυκαβηττού είναι κάτι παραπάνω από μια πολιτιστική σκηνή. Είναι μνήμη, στοιχείο της αθηναϊκής ταυτότητας και μπορεί να έχει σπουδαία προοπτική.

Για άλλη μια φορά το Ισραήλ αψηφά τους αμερικανικούς σχεδιασμούς κι αναγκάζει την Ουάσιγκτον να συρθεί σε καταστάσεις ανορθολογικές για τα αμερικανικά συμφέροντα, δηλαδή για τη μεταφορά του κέντρου βάρους των αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή της Κίνας

Οι υφιστάμενοι κανόνες δικαίου ρυθμίζουν αποτελεσματικά την παροχή βοήθειας επί της Γης ή μετά από έκτακτη προσγείωση, αλλά δεν προβλέπεται με επάρκεια τι πρέπει να γίνει όταν η έκτακτη κατάσταση αφορά αστροναύτες που βρίσκονται ακόμη στο διάστημα

Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το «κενό αντιπολίτευσης» αλλά το κενό στο μυαλό όσων φωνάζουν και κάνουν φασαρία στο κενό. Μια κακόγουστη οχλαγωγία.