Γνώμες

Ταβάνι πιάσαμε και τις οροφές των -χαμένων στα λασπόνερα- σπιτιών μήπως και παραμείνουμε στην επιφάνεια. Αλλά ούτε αυτό φαντάζει αρκετό πλέον για να μας γλιτώσει.

Το «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου είχε το χάρισμα του ενθουσιασμού γιατί ήταν η μόνη ταινία που κέρδισε το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα.

Σαν να έκλεισε πλέον η παρένθεση ενός εθνικού ξεχαρβαλώματος που δεν είχαμε γνωρίσει άλλη φορά από το 1974.

Κακά τα ψέματα, η χώρα μας δεν θα είναι πια ίδια από τη στιγμή που ο πλανήτης δεν θα είναι πια ίδιος.

Όταν υπάρχει πελατεία κάποιοι πονηροί Σπαρτιάτες ή λεβέντες Καλαματιανοί θα την εκπροσωπήσουν εκλεγόμενοι.

Δεν υπάρχει χώρος για δικαιολογίες. Τα γεγονότα μας πρόλαβαν για μια ακόμη φορά και το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα να μην είναι σαν τη χθεσινή.

Βottom-up ανθεκτικότητα και top-down κυβερνητική ευθύνη.

Αν όμως οι Τούρκοι νομίζουν ότι κάνοντας τα φιλαράκια τα καλά θα ανοίξουν οι πόρτες στην Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι χρειάζεται να κάνουν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να γίνουμε φιλαράκια καλά.

Η οργή που υπάρχει, όχι μόνο στην Κρήτη αλλά, σε ολόκληρη τη χώρα είναι απολύτως δικαιολογημένη. Αυτοί του Blue Horizon δεν είναι ναυτικοί. Δεν αντιπροσωπεύουν τον Έλληνα ναυτικό.

Αν τόσοι κινηματογραφιστές καταφέρνουν να γυρίζουν τόσο καλές μικρού μήκους ταινίες χωρίς ή με ελάχιστη χρηματοδότηση, φαντάζεστε τι θα έκαναν αν αυτό το ακμάζον μέσο που βρίθει ανείπωτων ιστοριών κατάφερνε να αποκτήσει σταθερό κοινό και πλατφόρμες για διανομή;

Αν ρωτήσετε τον απλό λαϊκό δημότη που υποφέρει σε καθημερινή βάση από τις αντικειμενικές αδυναμίες της πόλης τότε θα πάρετε πολύ συγκεκριμένες, πρακτικές και αυτονόητες απαντήσεις υψηλής προτεραιότητας.

Είναι μεγάλη υπόθεση η σωστή φανέλα. Πέραν όλων των άλλων, αυτή είναι που μας ξεχωρίζει από την αντίπαλη ομάδα.

Σε συνδυασμό με την επέκταση των μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων και των ηλεκτρονικών εφαρμογών και την εξατομικευμένη ένταξη των πολιτών, προάγεται η δημιουργία ψηφοφόρων-καταναλωτών και προωθείται ο μετασχηματισμός των κομμάτων τα οποία απομακρύνονται από τα κοινωνικά αιτήματα, βαθαίνοντας με αυτόν τον τρόπο την κρίση της πολιτικής που ουσιαστικά είναι κρίση της Δημοκρατίας.

Η υιοθέτηση των προκριματικών έχει συνέπειες τόσο για την εσωτερική δυναμική των κομμάτων όσο και για τα πολιτικά συστήματα στα οποία αυτά εντάσσονται.

Κάθε απόφαση κομματικής αλλαγής έχει ανταλλάγματα ή, καλύτερα, συμβιβασμούς.

Σε κάθε περίπτωση, η μεταβολή της κομματικής λειτουργίας συνιστά εξέλιξη που συμβαδίζει με τους μεγάλους μετασχηματισμούς της δημοκρατίας στην εποχή μας.