Γνώμες

Στο Μέγαρο Μαξίμου είναι σαν να ζουν στον δικό τους κόσμο. Κι ας έχουμε περάσει έξι χρόνια σκληρής ύφεσης.

«Στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού οι διανοούμενοι, αν δεν εξοντώθηκαν, παραμερίστηκαν, ενώ οι αμφισβητίες και οι διαφωνούντες χαρακτηρίζονται ως προδότες και αντιμετωπίζονται με την ηθική και βιολογική εξόντωσή τους».

Στην αρχή η αξιολόγηση ήταν να κλείσει στα τέλη του 2015. Μετά πήγε στις αρχές του 2016. Βγήκαν στους δρόμους συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες

Ενός κακού μύρια έπονται. Δεν φτάνει που ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μάρκος Μπόλαρης

Οσοι με ψυχραιμία άκουσαν τις τελευταίες δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ για την Ελλάδα μπορούν να καταλήξουν σε ένα αβίαστο συμπέρασμα:

Στα τέλη Φεβρουαρίου στη στήλη αυτή είχε επισημανθεί ότι σε φιάσκο πρώτου μεγέθους έτεινε να εξελιχθεί η πολυδιαφημισθείσα αποστολή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.

Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ είναι σημαντική και ικανοποιητική. Οι αθλήτριες της χώρας μας αμιλλώνται με πολλές διακρίσεις διεθνούς επιπέδου αθλητές

Διαβάστε τα παρακάτω άρθρα: Η αναγκαία υπέρβαση Οι προϋποθέσεις της εξόδου Η κρίση της κοινωνίας των πολιτών Μνημονιακή και αντιμνημονιακή Αριστερά: ένα και το αυτό; Καστελόριζο 2010: Το Κακό ως σαπουνόπερα ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Χρεοκοπίες ατέλειωτες: 1827, 1843, 1893, 1932, 2010. Το 1999 ήταν η χρονιά που εξοφλήσαμε την τελευταία δόση του χρέους μας μετά την εγκαθίδρυση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898.

Ολες οι οικονομίες διέρχονται κρίσεις σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξής τους λόγω εξωτερικών διαταράξεων ή εσωτερικών ανισορροπιών.

Η αυτοπαγίδευση της κοινωνίας σε έναν αυτοτροφοδοτούμενο αλλά και ετεροτροφοδοτούμενο από πολιτικούς επιχειρηματίες, Αριστεράς και Δεξιάς, θυμό της αποτελεί το βασικό αποτέλεσμα της εξαετίας της κρίσης.

Είναι πολύ δύσκολο για έναν επιστήμονα να αποκωδικοποιήσει τον ρόλο και τον τρόπο της Αριστεράς, τόσο ως αντιπολιτευόμενης όσο και ως κυβερνώσας, στην πολιτική διαχείριση των μνημονίων.

Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία έχουμε πολλά διαγγέλματα. Και χαράς και πένθους. Εθνικών επιτυχιών και αποτυχιών.

Ο ενεργός πληθυσμός στη χώρα μας είναι 5.000.000 (όλοι οι αριθμοί είναι κατά προσέγγιση). Κάτι περισσότερο, 6.000.000 δηλαδή, ζουν χωρίς να εργάζονται επισήμως.

Κλασική εθνοκεντρική πλάνη: όταν ένα αλλότριο έθιμο μας παραξενεύει προσπαθούμε να το κατανοήσουμε απλοϊκά με τους οικείους κώδικες ερμηνείας.

Ο τίτλος του μονοτονικού έμεινε για λόγους οικονομίας μισός. Το παραλειπόμενο μισό του αφορά στο ισότιμο χρέος της γραφής.

Oλο και περισσότερο οι άνθρωποι που έχουν πάθει εγκεφαλικό και τους συναντώ στον δρόμο α λα μπρατσέτα με Βουλγάρες μου δίνουν την εντύπωση - λόγω της φτωχοποίησης -

Είναι πραγματικά εκτυφλωτικός ο Απρίλης ή έτσι μου φαίνεται; Ή κάθε χρόνο τέτοιος είναι; Μήπως δίνω παραπάνω σημασία φέτος στον φιλικό καιρό γιατί έχω ανάγκη από φως, διαύγεια,

Ο φιλελευθερισμός (liberalism) έχει πεθάνει. Ή τουλάχιστον είναι ετοιμοθάνατος...

Μέσα στην παραζάλη της οικονομίας που συνεχίζει να βιουλιάζει και της κοινωνίας που δεν καταλαβαίνει πότε