Γνώμες

Υπάρχουν τρεις βασικές αρχές εφαρμοσμένης πολιτικής. Πρώτον, δεν κυβερνάς έναν λαό διχάζοντάς τον. Δεύτερον, δεν ανοίγεις όλα το μέτωπα ταυτόχρονα. Τρίτον, δεν παίρνεις κρίσιμες αποφάσεις χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την αντιπολίτευση και συστηματική ενημέρωση και προετοιμασία της κοινής γνώμης.

Η ήττα της πολιτικής ρίχνει πάνω στο κοινωνικό σώμα τη μαυροφόρα σκιά της. Είμαστε όλοι μάρτυρες της αποσάθρωσης που προκύπτει.

Αλλο ένα, το 23ο Πανεπιστήμιο της χώρας, με την ονομασία Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, είναι πλέον γεγονός, στα χαρτιά.

Διαβάστε:

Ηταν 25 Ιανουαρίου του 2015 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές και σχημάτιζε κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ.

Σκέφτομαι κατά καιρούς πως τα έχουμε δει και τα έχουμε ακούσει όλα από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και επομένως δεν έχει και πολύ νόημα να επανέρχεται κανείς στα έργα και στις ημέρες της. Α, μπα. Και να θέλεις να αγιάσεις, δεν σε αφήνουν.

Τα ανταγωνιστικά παιχνίδια είναι, συνήθως, συναρπαστικά.

Είναι γνωστό πόσο η μια επικαιρότητα ξεχνά την προηγούμενη και το ένα γεγονός σκεπάζει το προηγούμενο. Ο μίνι ανασχηματισμός και ιδίως η υφυπουργοποίηση του Φώτη Κουβέλη (υπό τον Πάνο Καμμένο) είναι, ας πούμε, το θέμα της συζήτησης το απόγευμα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ είναι ένα άθλημα με σημαντική διεθνή παρουσία και φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο του 2020 αποτελούν τον μεγάλο στόχο.

Εξαιρετικά κρίσιμη για την περαιτέρω πορεία της Ενωμένης Ευρώπης είναι η σημερινή Κυριακή, καθώς, πέρα από τις ιταλικές εκλογές που θα δείξουν αν θα επικρατήσουν τελικά τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, αναμένονται και τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας των μελών του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, που θα κρίνουν αν θα σχηματιστεί ή όχι η πολυαναμενόμενη κυβέρνηση συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες.

Ποτέ δεν κατάλαβα ποια ακριβώς ήταν η πολυδιαφημισμένη φόρμουλα καταπολέμησης της ανεργίας που έφερε στις αποσκευές της από την Αμερική η κυρία Ράνια Αντωνοπούλου.

Εγώ από μπάλα δεν ξέρω πολλά. Απλώς τούτες τις ημέρες θυέλλης για το ελληνικό ποδόσφαιρο

Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η χώρα ζει έναν εμφύλιο σπαραγμό, έστω χαμηλής έντασης. Και βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ενδημική κατάσταση ανταρσίας.

Ενας αξιοθρήνητος αναγκαστικός ανασχηματισμός οδήγησε αναγκαστικά σε αξιοθρήνητα αποτελέσματα. Λογικό. Το αντίθετο θα αποτελούσε έκπληξη.

Αν και η δημόσια συζήτηση έχει επικαλυφθεί, και λογικά ως ένα σημείο, γύρω από τον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης και τι αυτός σηματοδοτεί για τις πολιτικές εξελίξεις, υπάρχουν πολλά επί μέρους στοιχεια που καταδεικνύουν ότι αλλού έπρεπε να στρέφεται η προσοχή της κοινής γνώμης.

Οι εκρήξεις βίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες εβδομάδες στην πρωτεύουσα, αλλά και σε αρκετές πόλεις της Περιφέρειας, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, ωστόσο η έκταση και η επιθετικότητα των κάθε λογής αντεξουσιαστών έχουν ξεπεράσει κάθε όριο. Η λατρεία και η ανοχή της βίας ενδημούν στην ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες, σε πολλαπλά μάλιστα επίπεδα. Από τον διχαστικό και εμφυλιοπολεμικό πολιτικό λόγο που κυριαρχεί, ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια της κρίσης, μέχρι την υποτιθέμενη χαμηλή παραβατικότητα που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας.

Σκάνδαλα επί σκανδάλων και ατέλειωτη σκανδαλολογία επικρατούν τελευταίως στη χειμαζόμενη πατρίδα μας. Ολοι φαντάζουν ύποπτοι, άπαντες τελούν υπό τη δαμόκλειο σπάθη άλλοτε της Δικαιοσύνης και άλλοτε των φορολογικών αρχών ή συνδυασμένα και των δύο μαζί.

Τους πρώτους μήνες έλευσης της τρόικας στην Ελλάδα, το μακρινό 2010, τα στελέχη της, που είχαν την εντολή να εντοπίσουν και να βελτιώσουν τις οικονομικές αρρυθμίες, είχαν εντυπωσιαστεί με ένα χαρακτηριστικό της χώρας.

Πικρές αλήθειες

Ο γαλλικός όρος Gauche caviar - «Χαβιαροαριστερά» - αποδίδεται απαξιωτικά σε μια μερίδα της Αριστεράς όταν θεωρείται ότι τελεί αποξενωμένη από την καθημερινότητα και τα προβλήματα των απλών ανθρώπων και είναι φορέας ιδιότυπου ελιτισμού.