Γνώμες

Το Game of Thrones, η σειρά-φαινόμενο του αμερικανικού καλωδιακού δικτύου HBO, έχει σαρώσει τα βραβεία ΕΜΜΥ και έχει καθηλώσει εκατομμύρια θεατές από το 2011 ως και σήμερα.

Χιλιάδες έλληνες τηλεθεατές τα τελευταία δύο χρόνια παρακολουθούν σειρές που έχουν ξαναδεί, ακόμη και παραπάνω από μία φορές, στο Mega, ένα κανάλι που ουσιαστικά έχει διακόψει τη λειτουργία του και η άδειά του είναι σε εκκρεμότητα. Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παράδοξο, αλλά μάλλον δεν είναι και τόσο, αν αναλογιστούμε τη σημασία του συγκεκριμένου σταθμού τις τελευταίες δεκαετίες.

Η τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα αποτελεί μια περίοδο απροσδόκητων οικονομικών, πολιτικών, επικοινωνιακών και ευρύτερα πολιτισμικών ανακατατάξεων που εύλογα έχουν μεταφραστεί με τον όρο «κρίση», αφού δεν οδηγούν σε μια επιθυμητή αλλαγή αλλά σε ένα σπιράλ αναγκαστικών ή εξαναγκασμένων και όχι πάντα ολοκληρωμένων προσαρμογών στην - έτσι κι αλλιώς ρευστή - συνθήκη της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης.

Διαβάστε:

ΣΥΧΝΑ αναφέρεται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες εκφράζουν όλον τον κόσμο. Φυσικά ο αριθμός των 206 χωρών-μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής είναι η εντυπωσιακή προμετωπίδα αυτής της άποψης.

Για άλλες πρόωρες εκλογές συζητούσαμε όλη αυτή την περίοδο και άλλες μας προέκυψαν.

Το φάντασμα των πρόωρων εκλογών, παρά τα συνεχή ξόρκια του Αλέξη Τσίπρα και των επιτελών του, συνεχίζει να πλανάται πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου.

Για να είμαι ειλικρινής, πολλοί θεωρούσαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε να βάλει την απλή αναλογική στην τοπική αυτοδιοίκηση για τους συνήθεις λόγους που τον συγκινούν: να εκλέξει κανέναν άνθρωπο και να κάνει καμιά μανούρα.

Ολες οι κυβερνήσεις που έχω γνωρίσει πέρασαν από τέσσερα στάδια.

Μία ακόμη είδηση, η οποία δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ» της Πέμπτης, αποδεικνύει ότι παρά τη φρίκη της κρίσης, παρά το αμαρτωλό παρελθόν της δανεικής ευμάρειας και της παραλυτικής αμεριμνησίας, η ζωντανή, ευφάνταστη, παραγωγική, φιλόπονη και φιλομαθής Ελλάδα υπάρχει και δημιουργεί.

Αν για κάτι διακρινόμαστε εμείς οι Ελληνες, είναι για την κοντή ή την επιλεκτική μας μνήμη.

Η περίσκεψη με την οποία η κυβέρνηση εμφανίζεται να αντιμετωπίζει το πλήθος των τουρκικών προκλήσεων που εκδηλώνονται με κάθε τρόπο δεν φαίνεται να συνάδει με τη γενικότερη στρατηγική της στο εσωτερικό, και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.

Αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπιστώσει ότι, παρά τον μύθο που επιχείρησε να καλλιεργήσει κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, παραμένει ένα μικρό κόμμα με περιορισμένη επίδραση στο σώμα της κοινωνίας.

Τις προηγούμενες εβδομάδες ο κερκυραϊκός Τύπος φιλοξενούσε μικρές αγγελίες αναζήτησης περίπου 600 εργαζομένων για μεγάλη ξενοδοχειακή αλυσίδα, η οποία στα μέσα Μαΐου πρόκειται να εγκαινιάσει δύο μεγάλες τουριστικές μονάδες.

Χρειάστηκαν να περάσουν πέντε χρόνια για να αντιληφθούν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ τη χαμένη ευκαιρία της επιχείρησης με το νομοσχέδιο για τη «Μικρή» ΔΕΗ που τόσο πολέμησαν και κατάφεραν να ακυρώσουν.

Δεν γλιτώνουν

«Τον Φεβρουάριο του 2018 ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της συνολικής χρηματοδότησης της οικονομίας διαμορφώθηκε σε -1,8% από -1,6% τον Ιανουάριο, ενώ η μηνιαία καθαρή ροή ήταν αρνητική κατά 1,2 δισ. ευρώ, έναντι αρνητικής καθαρής ροής 1,23 δισ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα».

Τα οφέλη από το παγκοσμιοποιημένο σύστημα και κυρίως από την αντίδραση των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες έσπευσαν να τροφοδοτήσουν την αγορά με κεφάλαια, συσσωρεύθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στους ήδη πλούσιους, ενώ ο μέσος οικονομικός παίκτης δεν κατάφερε να κερδίσει κάτι. Αυτή η διαδικασία ευθύνεται για την εμφάνιση φαινομένων όπως το Brexit και ο Ντόναλντ Τραμπ. Και έτσι σήμερα βιώνουμε την πρώτη μεγάλη αντιπαράθεση μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.

Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά και μεγάλα βήματα τόσο από τους εμπλεκόμενους εθνικούς και ευρωπαϊκούς θεσμικούς φορείς όσο και από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για την πολυπόθητη απαλλαγή των ισολογισμών τους από τα τοξικά εκείνα στοιχεία του ενεργητικού και κυρίως για την απολύτως απαραίτητη εξυγίανση των δανειακών τους χαρτοφυλακίων. Παρά ταύτα, η «νόσος» κρίνεται εκτεταμένη και βαριά και η «θεραπεία» μακρά και επίπονη. Ευτυχώς όμως είναι πλέον βέβαιο από τα γεγονότα πως υπάρχει ακόμη ελπίς.

Οκτώ χρόνια από την είσοδο στα μνημόνια και η εικόνα για τη χώρα, όπως τη διαμορφώνουν οι αριθμοί, δεν έχει καμία σχέση με αυτή του 2010.