Λίγο πριν από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2007, οι οποίες ανέδειξαν πρόεδρο τον δεξιό Νικολά Σαρκοζί, -έναντι της τότε υποψήφιας των Σοσιαλιστών, Σεγκολέν Ρουαγιάλ-, ο Ζακ Σιράκ, o απερχόμενος δεξιός πρόεδρος της χώρας (1995-2007), όριζε ως εξής την πολιτική του διαθήκη: «Μην συμβιβαστείτε ποτέ με τον εξτρεμισμό. Στην ιστορία της Γαλλίας, ο εξτρεμισμός παραλίγο να μας οδηγήσει στην άβυσσο. Είναι δηλητήριο.» Στα απομνημονεύματά του, χρόνια αργότερα, ο Σιράκ έγραφε ότι «η Άκρα Δεξιά δεν θα αλλάξει ποτέ».
Στο βιβλίο του, με τίτλο «Ημερολόγιο ενός φυλακισμένου», το οποίο κυκλοφόρησε στις 7 Δεκεμβρίου, ένας άλλος πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, ο επίσης δεξιός Νικολά Σαρκοζί (2007- 2012) εκφράζεται με θερμά λόγια για τη Μαρίν Λεπέν, επικεφαλής της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης (RN) και για τον βουλευτή του κόμματος της, Σεμπαστιάν Σενί, οι οποίοι συμμερίστηκαν την αγανάκτησή του απέναντι στους γάλλους δικαστές οι οποίοι τον καταδίκασαν σε πενταετή φυλάκιση για διαφθορά. Ο Σαρκοζί οδηγήθηκε στη φυλακή Λα Σαντέ του Παρισιού για είκοσι μέρες και αποφυλακίστηκε στις 10 Νοεμβρίου. Το βιβλίο του πρώην προέδρου είναι τα «απομνημονεύματά» από τη φυλακή.
Ο Σαρκοζί γράφει ότι θεωρεί ότι «το RN δεν αποτελεί κίνδυνο για τη γαλλική δημοκρατία». Το περασμένο καλοκαίρι, είχε επίσης δεχτεί την επίσκεψη του Ζορντάν Μπαρντελά, ευρωβουλευτή του RN και επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος, κάνοντας ένα ακόμη βήμα προς την «κανονικοποίηση» της γαλλικής Ακροδεξιάς. Πηγές του περιβάλλοντος Σαρκοζί τις οποίες επικαλείται ο Monde, ορκίζoνται πάντως ότι ο πρώην πρόεδρος δεν καλεί σε ένωση της Δεξιάς με την Ακροδεξιά.
Ο πρώην πρόεδρος γράφει στο βιβλίο του ότι έχει «πολλές διαφωνίες με τους ηγέτες του RN». Αναγνωρίζοντας ωστόσο την αδυναμία της παλιάς πολιτικής του οικογένειας, τάσσεται υπέρ «της ευρύτερης δυνατής συσπείρωσης, της Δεξιάς, χωρίς αναθέματα και αποκλεισμούς», υπονοώντας ότι μια συμμαχία με την Ακροδεξιά είναι αναπόφευκτη.
Παραδόξως, θυμίζει ο Monde, το ίδιο σκεπτικό είχε οδηγήσει τον Σαρκοζί, να υποστηρίξει, το 2018, τη συμμαχία ανάμεσα στη γαλλική Δεξιά -το κόμμα του, τους Ρεπουμπλικανούς (LR),- και τον Μακρόν, θεωρώντας ότι ο Μακρόν δεν μπορούσε να επανεκλεγεί πρόεδρος το 2022, χωρίς τη στήριξη του LR. Τρία χρόνια αργότερα, με τα ίδια επιχειρήματα, προτάσσει τη μόνη, κατά τη γνώμη του, δυνατότητα της γαλλικής Δεξιάς για να ανακτήσει την εξουσία- συμμαχώντας με τη λεπενική Ακροδεξιά.
Πολλοί αποδίδουν αυτή την πρωτοφανή μεταστροφή, αφ’ ενός στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Σαρκοζί (ο οποίος είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ομίλου Lagardère, που ανήκει στον φίλο του Βενσάν Μπολορέ, ένθερμο υποστηρικτή της ένωσης της Δεξιάς με την Ακροδεξιά) και αφ’ ετέρου στις προσωπικές ευαισθησίες του Σαρκοζί που ενοχλήθηκε για τη «περιορισμένη» υποστήριξη του από το LR, ενώ αντιθέτως, η Λεπέν τον στήριξε «θαρραλέα» κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. Σημειωτέον ότι και η Λεπέν έχει καταδικαστεί για διαφθορά από τη γαλλική Δικαιοσύνη και δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί, αν θα έχει δικαίωμα να είναι υποψήφια πρόεδρος στις εκλογές του 2027.
Η πολιτική μεταστροφή του Σαρκοζί σημειώνεται τη στιγμή που οι ΗΠΑ με το νέο δόγμα περί της στρατηγική τους για την ασφάλεια (5/12/2025), αναφέρουν ότι σκοπεύουν να ενισχύσουν τα πατριωτικά κόμματα στην Ευρώπη με σκοπό να αποτρέψουν την πολιτισμική της κατάρρευση. Οι ΗΠΑ του Τραμπ που επιδιώκουν συμμαχίες με τα πιο αντιευρωπαϊκά, τα πιο αντιδραστικά κόμματα της Ευρώπης, βρίσκουν έναν ακόμη απρόσμενο σύμμαχο, στο πρόσωπο του πρώην προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί.
