Η κυβερνητική αντίδραση στο ράπισμα που δέχτηκε από το ΣτΕ είναι αξιοσημείωτη. Οι υπαίτιοι για το τρίτο, επαχθέστερο και εντελώς αχρείαστο Μνημόνιο καταγγέλλουν τους δικαστές επειδή θεώρησαν συνταγματικό το PSI, τη μόνη δηλαδή δραστική περικοπή του χρέους το οποίο φρόντισαν αυτοί να φορτώσουν με άλλα 100 δισ. ευρώ. Κλαυθμυρίζουν για τους φανταστικούς «χιλιάδες νοσηλευτές» που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι θα προσλάμβαναν με τα χρήματα που μόνο σε μία δεκαετία θα έπαιρναν, αν έπαιρναν. Ας μας επιτραπεί να πιστεύουμε ότι μόνο χιλιάδες «συμβούλους στρατηγικού σχεδιασμού» και εξωτερικές παραγωγές της ΕΡΤ είχαν κατά νου.
Επιπροσθέτως, τη συνταγματική λειτουργία του ΣτΕ την αποκαλούν «ριφιφί» και «αλαζονεία»! Το δικαστήριο, μας πληροφορούν, δεν κήρυξε αντισυνταγματικό όλον τον νόμο Παππά, αλλά μόνο ένα «αλλά», ένα «εάν» και ένα κόμμα του άρθρου 2, παράγραφος 3, υποπαράγραφος 18. Ο νόμος συνεχίζει λοιπόν κατ’ αυτούς να ισχύει. Οι ύβρεις αυτές, βέβαια, συσπείρωσαν σύσσωμους εναντίον τους πρώτα απ’ όλα τους δικαστές, τους οποίους προσπαθούσαν τόσο καιρό να εξαγοράσουν.
Το αντιδημοκρατικό θράσος των δηλώσεων αυτών είναι τόσο ακραίο που στο τέλος μόνο γέλιο προκαλεί. Γέλιο που έγινε πανελλήνιος καγχασμός με τη «συναινετική» υποψηφιότητα Πολύδωρα, την οποία και ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής έσπευσε να απαξιώσει. Πρόκειται για ένα παιδιάστικο μουλάρωμα, που όχι μόνο δεν παραδέχεται το λάθος που προκάλεσε την αυτοπαγίδευσή τους αλλά επιμένει τυφλά στον ίδιο δρόμο.
Στη λογική αυτής της εμμονής, προτείνω στον κ. Τσίπρα να εμφανιστεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ, να τους ανακοινώσει ότι δεν «ήξεραν τι ψήφιζαν» στο 14-11 και να ζητήσει την επανάληψη της ψηφοφορίας μέχρι να βγει το αποτέλεσμα που επιθυμεί.
Οι αντιδράσεις όμως αυτές συμπληρώνονται από μεγαλειώδη ανοησία. Οι νόμοι που προτίθενται να φέρουν στην ίδια αντισυνταγματική γραμμή θα προσβληθούν αμέσως και θα καταπέσουν ξανά και ξανά. Από τη διαδικασία αυτή θα βγαίνει όλο και πιο κουρελιασμένη η εξουσία τους, και βεβαίως το κύρος του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Αν αυτός επιθυμούσε η σημερινή του ήττα να μη μεταβληθεί σε στρατηγική πανωλεθρία, θα προχωρούσε αμέσως σε σαρωτικό ανασχηματισμό. Θα εκπαραθύρωνε κατ’ αρχάς τον κ. Παππά, με όλα τα Χωνιά και τους τεντζερέδες που έχει περιμαζέψει για να τον «συμβουλεύουν». Και μαζί βεβαίως τον προστάτη άγιο των καλογέρων και καλογραιών κ. Σπίρτζη. Θα έδιωχνε στη συνέχεια τους κ.κ. Σκουρλέτη, Δρίτσα και Τσιρώνη, για να δώσει σήμα ότι εννοεί τα περί επενδύσεων κ.τ.λ. Υπουργό Εξωτερικών θα διόριζε την κυρία Δούρου και θα τοποθετούσε πρώτο τη τάξει υπουργό και υπουργό Δικαιοσύνης τον κ. Χρυσόγονο. Τελευταίο και πιο κρίσιμο, θα έβαζε τέρμα στην κατάπτυστη συμμαχία με τους Καμμένους και τον Νικολόπουλο. Κατόπιν θα προκήρυσσε εκλογές αποκλείοντας από τα ψηφοδέλτια τους Μπαλαούρα, Κυρίτση, Λάμπρου και τους όμοιούς τους, όλους δηλαδή αυτούς που διαφημίζουν εξ επαγγέλματος τις ανθρωπιστικές προθέσεις των τρομοκρατών, των κουκουλοφόρων και των ανά την Ευρώπη περιφερόμενων βανδάλων. Ολα αυτά θα εξασφάλιζαν την ηγεμονία, με νέους συμμάχους, του κ. Τσίπρα και (ενός τμήματος) του κόμματός του για πολλά χρόνια.
Είναι ασφαλώς παράδοξο και ριψοκίνδυνο να προτείνεις σε έναν πολιτικό αντίπαλο τις κινήσεις που θα μπορούσαν να τον σώσουν. Πρόκειται όμως για παιχνίδια της φαντασίας. Τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί –γι’ αυτό άλλωστε και τα προτείνω δημοσία. Ο Πρωθυπουργός και οι περί αυτόν έχουν αποδείξει ποιοι ακριβώς είναι και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Αγκαλιασμένοι όλοι μαζί θα τρέχουν σαν lemmings στον γκρεμό, σέρνοντας (αν μείνουν στην αρχή) από πίσω τους τη χώρα. Με απώτερο ορίζοντα για την καταστροφή αυτή, όπως ορθά μάς υπενθύμισε ο κ. Στουρνάρας στη Βουλή, αλλά και ο κ. Χρυσόγονος πιο πρόσφατα, το 2018.
ΥΓ.: Καλωσορίζω τον πρόεδρο Ομπάμα με μεγάλη χαρά. Του προτείνω όμως, σε κάποιο από τα κοκτέιλ της επισκέψεώς του, να εμβριθήσει με τον κ. Μπαλαούρα στο θέμα «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών». Επίσης να παρατείνει για λίγο την παραμονή του για να συμμετάσχει με το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία. Θα πληροφορηθεί έτσι από πρώτο χέρι τι πραγματικά πιστεύουν οι οικοδεσπότες του γι’ αυτόν και τη χώρα του, και ιδίως για την 11η Σεπτεμβρίου.
Ο κ. Περικλής Σ. Βαλλιάνος είναι καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ