Πριν από πέντε χρόνια τιµήθηκε µε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη (για την ερµηνεία της στην παράσταση «Λιωµένο βούτυρο»). Αντί να προσπαθήσει να εξαργυρώσει µε τους συνήθεις τρόπους την επιτυχία της, µε ρόλους ντίβας ή εµπορικές επιλογές δηλαδή, εκείνη βυθίστηκε µε ακόµα περισσότερη σοβαρότητα στη δουλειά που κάνει µε τους συνεργάτες/συνοδοιπόρους της. «Αυτό είναι κάτι που µε ρωτούν συχνά, γιατί δεν έχω εξαργυρώσει τα πράγµατα που έχω κάνει, τα βραβεία που έχω πάρει. ∆εν το είδα ποτέ έτσι. Πίστεψα πολύ στο όραµα της οµάδας µας, ότι θα δουλεύουµε όλοι µαζί µε έναν κοινό στόχο, ότι θα γυρίζουµε όλη την Ελλάδα µε τις παραστάσεις µας, ότι θα παίζουµε ίσως ακόµα κι εκεί που δεν είχαν ξαναδεί θέατρο και τα χάρηκα πολύ όλα αυτά. Τις θυσίες που πρέπει να γίνουν όταν αφοσιώνεσαι σε κάτι δεν τις βλέπω ως τέτοιες αλλά ως φυσικές συνέπειες µιας επιλογής. ∆εν µε ενδιαφέρουν ούτε τα χρήµατα, όλα αυτά µου φαίνονται πλασµατικά, µε κάνει πλούσια το να πορεύοµαι στη διαδροµή που θέλω, όσο επώδυνο και αν είναι το συνεχές σκάψιµο προς την ίδια κατεύθυνση. ∆εν αισθάνοµαι πάντως µετέωρη ούτε πως έχασα κάποια ευκαιρία. Αισθάνοµαι εργάτης του θεάτρου. Αυτό αισθάνοµαι», ξεκαθαρίζει σήµερα.

(Μεταξωτό φόρεµα Juicy Couture, Attica)

Στην τσάντα της αυτό τον καιρό υπάρχει ένα αντίτυπο της µετάφρασης του «Ορέστη» του Ευριπίδη από τον Γιάννη Τσαρούχη. Αυτό το έργο θα παίξουν στην Επίδαυρο στο τέλος του Αυγούστου οι Χώρος, θα το σκηνοθετήσει ο πάντα ανήσυχος Σίµος Κακάλας. ∆εν θα δούµε κάτι αναµενόµενο, φανταστείτε πως ως µουσική υπόκρουση στο τρέιλερ της παράστασης έχουν επιλέξει το «Smack My Bitch Up» των Prodigy. «Εµείς ξεκινήσαµε µε µια πρώτη εκδοχή του έργου το χειµώνα που παρουσιάστηκε και στη Θεσσαλονίκη. Από τότε µέχρι τώρα έχουν συµβεί απίστευτα πράγµατα, υπάρχουν τόσες εξελίξεις σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και πολλές αλλαγές τις οποίες βιώνουµε αυτήν τη στιγµή. Το έργο αποκτά σε βάθος µια σχέση µε τα ερωτήµατα τα οποία θέτει. Όταν η Ηλέκτρα, για παράδειγµα, λέει ότι η σηµερινή µέρα είναι πολύ κρίσιµη για εµάς, γιατί σήµερα θα αποφασίσουν οι πολίτες µε ψήφο αν θα µας λιθοβολήσουν και τον έναν και τον άλλο ή αν θα µας κόψουν το κεφάλι, δεν µπορείς να µη σκεφτείς την αναλογία µε το τώρα. Νοµίζω πως το θυµό της ηρωίδας αυτής τον καταλαβαίνουµε πια σε κυτταρικό επίπεδο. Όσο συνέβαιναν αυτά που συνέβαιναν, για κάποιο διάστηµα είχαµε ακινητοποιηθεί εντελώς, ήµαστε µουδιασµένοι και κάθε ατάκα που ξεστοµίζαµε από το έργο αποκτούσε άλλο νόηµα, ήταν πολύ βιωµατική η διαδικασία», εξηγεί.

Στον «Ορέστη» τέσσερις ηθοποιοί (∆ήµητρα Κούζα, Έλενα Μαυρίδου, ∆ηµήτρης Λάλος, Μιχάλης Βαλάσογλου) θα µοιράζονται όλους τους ρόλους του έργου, θα απευθύνονται στο κοινό, θα φορούν µάσκες –όπως συµβαίνει σε όλες τις επιτυχηµένες παραστάσεις τους, στην «Ερωφίλη» ή την «Γκόλφω» για παράδειγµα. Με τη µάσκα η Έλενα Μαυρίδου έχει δουλέψει πολύ. Ακόµα και στη φωτογραφία προφίλ στη σελίδα της στο Facebook µάσκα φοράει. «Η µάσκα είναι σαν ένα πρακτικό εργαλείο στα χέρια του ηθοποιού, όπως έχουν οι µουσικοί τα όργανά τους. Αν δεις µια µάσκα και την παρατηρήσεις καλά θα καταλάβεις πως όλες οι πληροφορίες για το χαρακτήρα είναι εκεί, πάνω στην έκφραση, πάνω στη γλυπτική της». Χρησιµοποιούµε συνήθως τις µάσκες για να κρυφτούµε, για να µεταµφιεστούµε. ∆εν συµβαίνει το ίδιο στο θέατρο; «Η µάσκα δεν κρύβει, αποκαλύπτει. Σου δίνει την ευκαιρία να βγει από εσένα ένα υλικό που τα δικά σου ερµηνευτικά εργαλεία µπορεί να σε περιορίζουν λόγω φιζίκ. ∆εν θα µου πρότεινε ποτέ εµένα κάποιος να παίξω ένα γέρο, τώρα στην Επίδαυρο θα κάνω την Ηλέκτρα, τον Τυνδάρεω και τον Φρύγα, εντελώς διαφορετικούς µεταξύ τους χαρακτήρες».

∆εν µε ενδιαφέρουν τα χρήµατα, µε κάνει πλούσια το να πορεύοµαι στη διαδροµή που θέλω, όσο επώδυνο και αν είναι το συνεχές σκάψιµο προς την ίδια κατεύθυνση

Σου κάνει πάντως εντύπωση αυτή η προθυµία της να αποποιηθεί την ιδιότητα της όµορφης γυναίκας. ∆εν µπήκε ποτέ η όποια µαταιοδοξία της εµπόδιο στην πορεία αυτή; «Πάντα είχα την αίσθηση ότι αυτή η µέθοδος που χρησιµοποιούµε διευρύνει εµένα ως άνθρωπο. ∆εν θέλω να βασίζοµαι στην εικόνα µου και ψάχνω να βρω το ουσιαστικό. Πάντα αντιλαµβανόµουν ότι θα µε βοηθούσε περισσότερο ως ηθοποιό το να καλλιεργήσω τη µεταµορφωτική µου ικανότητα. ∆εν σου αφήνει αυτή η προσέγγιση της τέχνης του θεάτρου περιθώριο να ασχοληθείς µε αυτό που ονοµάζεται µαταιοδοξία ή ναρκισσισµός». Αλήθεια, ποια είναι η άποψή της για το ελληνικό θέατρο σήµερα; «Πάρα πολύ καλή από άποψη δυναµικού, τραγική από οικονοµική άποψη. Έχει γίνει πλέον κλισέ να το λέµε αλλά έχει γίνει κλισέ ακριβώς επειδή ανταποκρίνεται στην πραγµατικότητα. Ειδικά η νεότερη γενιά ξεκινάει χωρίς καµία σιγουριά, κάνοντας απλώς το σταυρό της. Αν δεν υπήρχε τόση αγάπη από τους ανθρώπους του θεάτρου, πιθανώς να µη συνέβαινε και τίποτα». Και µε τη δική της οµάδα τι συµβαίνει; «Υπάρχει σύµπνοια, όπως υπάρχει και εµπιστοσύνη. ∆ίνουµε όλοι ό,τι καλύτερο µπορούµε».

Τα τελευταία χρόνια η ∆ραµινή ηθοποιός συνεργάζεται σταθερά και µε την αδελφή της, την ηθοποιό ∆ήµητρα Κούζα. Πώς είναι να πρέπει να δουλέψει κανείς σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον µε έναν τόσο κοντινό του άνθρωπο; «Έχει µεγάλο ενδιαφέρον. Είµαστε πολύ αγαπηµένες, δουλεύουµε χρόνια µαζί. Όµως έχει δηµιουργηθεί στην οµάδα ένα πεδίο µέσα στο οποίο συζητάµε ανοιχτά για οτιδήποτε πρέπει να βελτιώσουµε και να εξελίξουµε. Αυτό µε ένα συγγενικό σου πρόσωπο είναι συνήθως κερδισµένο, όµως όταν ο βαθµός οικειότητας είναι µεγάλος µπορεί να χαθεί κάτι. Προσπαθούµε να έχουµε ισορροπία, προκειµένου να είναι σωστή η δουλειά µας ξεχνάµε σχεδόν τη σχέση που µας ενώνει».

Η Ηλέκτρα, η ηρωίδα που θα κληθεί σε λίγο καιρό να ενσαρκώσει στην Επίδαυρο, είναι µια θυµωµένη γυναίκα. Ποια είναι η δική της σχέση µε αυτό το σαρκοβόρο συναίσθηµα; «Η Ηλέκτρα είναι πράγµατι γεµάτη θυµό. Εγώ δεν θυµώνω, έχω πολλή υποµονή απέναντι στο θυµό και η υποµονή σε µεγάλες δόσεις δεν είναι αρετή, νοµίζω, τη θεωρώ µία από τις αδυναµίες µου. Ο Τσαρούχης λέει για την Ηλέκτρα ότι τρέφεται µε την καλλιέργεια µιας εκδίκησης εναντίον εκείνου που την αδίκησε, προσπαθώ λοιπόν τώρα να προσεγγίσω αυτόν το θυµό που γιγαντώνεται µέχρι τη στιγµή της εκδίκησης».

Η Έλενα Μαυρίδου µοιάζει να ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που έχουν ξεκάθαρη κοσµοθεωρία. Ισχύει αυτό; Υπάρχουν σκέψεις και ιδανικά που να την απασχολούν και να ακολουθεί; «Πολλά. Τώρα τελευταία σκέφτοµαι ότι προσπαθώ µέσα από τη ζωή µου, όσο µπορώ, να εφαρµόζω αυτό που είχε πει ο Γκάντι, “να είσαι εσύ η αλλαγή που επιθυµείς να δεις στον κόσµο”». Να και κάτι ακόµα µε το οποίο σίγουρα θα ταυτιστούν πολλοί αυτές τις δύσκολες ήµερες της σύγχυσης και του προβληµατισµού. 

info

«Ορέστης», Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 28-29 Αυγούστου 2015

 * Δημοσιεύθηκε στο BHMADONNA την Κυριακή 2 Αυγούστου 2015