Κάννες, αποστολή

Αν και οι αμερικανικές ταινίες που διαγωνίζονται για τον Χρυσό Φοίνικα δεν είναι πολλές εφέτος, η αλήθεια είναι ότι οι δυο που είδαμε ανήκουν στις καλύτερες στιγμές της διοργάνωσης. Μια μέρα μετά το πανέμορφο γουέστερν «The homesman» του Τόμι Λι Τζόουνς, ένας άλλος αμερικανός, ο Μπένετ Μίλερ, σκηνοθέτης του «Τρούμαν Καπότε» και του «Moneyball» παρουσίασε την τελευταία ταινία του «Foxcatcher» κερδίζοντας πολλά μπράβο εντός της αίθουσας Lumiere μετά την πρώτη προβολή της ταινίας αλλά και εντός της αίθουσας της συνέντευξης Τύπου που ακολούθησε.

Βασισμένη σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα, η ταινία τοποθετείται στον χώρο της πυγμαχίας αν και το ίδιο το άθλημα δεν είναι το θέμα της. Θέμα της είναι το σύστημα που ρουφά και τινάζει στον αέρα το ταλέντο. Ταλέντα στην πάλη ήταν οι αδελφοί Ντέιβ και Μαρκ Σουλτζ (Μαρκ Ράφαλο ,Τσάνινγκ Τέτουμ) με εμπειρία και μετάλλια σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ωστόσο, όταν ο μικρότερος και πιο ευάλωτος Μαρκ γνώρισε τον δισεκατομμυριούχο Τζον Ντι Πόν (Στιβ Καρέλ), έναν παντελώς άχρηστο άνθρωπο, καταπιεσμένο από την μητέρα του και με μια παράξενη εμμονή στο συγκεκριμένο άθλημα η ζωή του θα περνούσε σε διαφορετικό στάδιο.

Αρχικώς το δέλεαρ είναι μεγάλο. Ο Ντι Πον προσφέρει την τεράστια γη του στην Πενσιλβάνια για τις προπονήσεις της ομάδας, προσφέρει σπίτια και πάρα πολύ χρήμα. Προσφέρει, με άλλα λόγια το Αμερικανικό όνειρο γιατί όπως ο ίδιος λέει «θέλω να δώσω ελπίδα στην Αμερική». Η επιτυχία δεν θα αργήσει να έρθει, πρόσκαιρα όμως γιατί η αποτυχία παραμονεύει. Πολύ σύντομα ο Μαρκ Σουλτς θα νιώσει τον εαυτό του εγκλωβισμένο σε μια επίγεια κόλαση, στην οποία έχει παρασύρει και τον μεγαλύτερο, οικογενειάρχη αδελφό του, παρότι ήταν ο πιο προσγειωμένος.

Το μεγαλύτερο ατού αυτής της ταινίας είναι οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών από τις οποίες ξεχωρίζει εκείνη του εντελώς μεταμορφωμένου (κωμικού κατά βάση) ηθοποιού Στιβ Καρέλ, εδώ σε έναν δραματικό ρόλο. Ο Καρέλ χωρίς ιδιαίτερα ξεσπάσματα κάνει σπουδαία δουλειά πλάθοντας το πορτρέτο ενός όχι απλώς συμπλεγματικού αλλά επικίνδυνα παρανοϊκού ανθρώπους που θεωρούσε τον εαυτό του μέγα και τρανό προπονητή ενώ δεν ήξερε καν που να βάλει το σώμα του. Ηδη συζητιέται το ενδεχόμενο η ερμηνεία του ως Τζον Ντι Πον να τον οδηγήσει όχι μόνο στην κατάκτηση του βραβείου ερμηνείας αλλά και στα Οσκαρ.

Στον κόσμο των πολιτικών σκιτσογράφων

Μια ματιά στον υπέροχο, όσο και μυστηριώδη _σίγουρα όμως και σκοτεινό_ σύμπαν των σκιτσογράφων αποπειράθηκε η γαλλίδα σκηνοθέτρια Στεφανί Βαλοατό με την ταινία «Caricaturistes Fantassins de la democratie». Το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο εκτός συναγωνισμού πρόγραμμα της διοργάνωσης, ταξιδεύει σε διάφορες χώρες του κόσμου αναζητώντας τα μυστικά που βρίσκονται κρυμμένα πίσω από την δουλειά διάσημων σκιτσογράφων. Το φιλμ, φυσικά, εστιάζει στο πολιτικό σκίτσο που παραμένει το πιο δημοφιλές όλων.

Τι κρύβεται πίσω από τα σκίτσα του Τζεφ Ντάνζινγκερ (New York Times, Washington Post) που έχουν «κτυπήσει» ηγέτες όπως ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ και καυτηριάσει καταστάσεις όπως ο πόλεμος στο Ιράκ και η παγκόσμια οικονομική ύφεση; Τι αξιοπερίεργο βρίσκει ο Ζαν Πλαντουρέ (ή Plantu) στα πρόσωπα των Ανγκελα Μέρκελ και Φρανσουά Ολάν όταν τα μεταφέρει στο χαρτί για λογαριασμό των Le Monde και L’ express;

Πόσο εύκολο είναι για τον Μιχαίλ Ζλατκόφσκι να καυτηριάσει με το μολύβι του τον Βλαντίμιρ Πούτιν ή για τον Ανχελ Μπολιγκάν να μιλήσει μέσω των σκίτσων του για τον μεξικανικό στρατό και τα καρτέλ των ναρκωτικών σε μια χώρα όπως το Μεξικό;

Σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, ο κόσμος όλων αυτών των δημιουργών (12 για την ακρίβεια) μπορεί μεν να στηρίζεται στο χιούμορ, όμως την ίδια ώρα μπορεί να κρύβει απίστευτους κινδύνους, αφού σε κάποιες χώρες, το χιούμορ πολύ εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί.