Η πρώτη επαφή του Τζόελ Μεγέροβιτς με τη φωτογραφία πήρε τη μορφή του αιφνίδιου έρωτα. Μια τυχαία συνάντηση με τον Ρόμπερτ Φρανκ το 1962 στάθηκε καθοριστική. Ο Μεγέροβιτς εργαζόταν τότε ως καλλιτεχνικός διευθυντής σε διαφημιστική εταιρεία, ενώ ο Φρανκ είχε κληθεί να φωτογραφίσει κατάλογο ρούχων. Παρατηρούσε τον φωτογράφο του θρυλικού «The Americans» να κινείται διαρκώς με τη μηχανή στο χέρι ενώ ταυτόχρονα παρότρυνε τα δύο μοντέλα να βρίσκονται επίσης σε κίνηση. Ως τότε για τον Μεγέροβιτς η φωτογραφία υλοποιούνταν μέσω μιας στατικής διαδικασίας. Αυτή η καινοτομία τον επηρέασε ακαριαία και βαθιά. Δήλωσε παραίτηση, δανείστηκε μια φωτογραφική μηχανή από το αφεντικό του και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο πηγαίο αυτό φωτογραφικό κάλεσμα.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων έργου ζωής από εκείνη την καίρια στιγμή κυκλοφόρησε πρόσφατα η δίτομη αναδρομική μονογραφία «Joel Meyerowitz: Taking My Time» (εκδόσεις Phaidon). Επιμελητής της έκδοσης είναι ο ίδιος ο φωτογράφος, ο οποίος έχει εκδώσει συνολικά 16 φωτογραφικά λευκώματα, συμπεριλαμβανομένου και του κλασικού «Cape Light». Η συγκεκριμένη επετειακή έκδοση προσομοιάζει ουσιαστικά με οπτική βιογραφία με επεξηγήσεις και σχόλια γραμμένα από τον ίδιο. Γεννημένος στο Μπρονξ το 1938, ο Μεγέροβιτς εδραιώθηκε γρήγορα και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 φωτογράφιζε παρέα με τους άλλους άσους της γενιάς του Γκάρι Γουίνογκραντ, Λι Φριντλάντερ και Τόνι Ρέι Τζόουνς στη διάσημη Πέμπτη Λεωφόρο του Μανχάταν. Τη δεκαετία του 1970, στο Κέιπ Κοντ, φωτογραφίζει με μηχανή στούντιο (μεγάλου φορμά) καθιερώνοντας έτσι το χρώμα στην ως τότε ασπρόμαυρη τέχνη της φωτογραφίας. Τα σύνθετα αστικά στιγμιότυπα (κάδρα με αφήγηση σχεδόν κινηματογραφική) που τράβηξε στην Ευρώπη επηρέασαν μια ολόκληρη νέα γενιά φωτογράφων. Η επιμονή και η ακεραιότητά του ανταμείφθηκαν: λίγες ημέρες μετά την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων έλαβε άδεια να καταγράψει την ιστορική περιπέτεια διάσωσης και αποκατάστασης επί εννέα μήνες. Ηταν ο μόνος φωτογράφος στον οποίο παραχωρήθηκε.
*Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑmen Απριλίου 2014
