Ο Πέτρος Φιλιππίδης επιστρέφει τηλεοπτικά ετοιμάζοντας «Καλές δουλειές» με τον ΑΝΤ1 και μιλάει στο «Βήμα» για την τηλεόραση, την κρίση, την κριτική και τον Σάκη Μπουλά.
Πόσο έχουν αλλάξει οι συνθήκες για έναν ηθοποιό που συμμετέχει πλέον σε σίριαλ;
«Αυτό που έχει αλλάξει είναι τα οικονομικά. Είναι πολύ πιο χαμηλές πια οι αμοιβές. Αυτό δεν είναι ευχάριστο αλλά από την άλλη, είναι σαν να παίρνουμε και ένα μάθημα κάνοντας και λίγο την αυτοκριτική μας. Συνειδητοποιήσαμε ότι γίνονται σειρές και με λιγότερα χρήματα. Κατά τα άλλα, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Ο τρόπος, για παράδειγμα, που γίνεται η δουλειά είναι όχι μόνο ο ίδιος αλλά και καλύτερος. Δουλεύουμε περισσότερο και με μεγαλύτερη όρεξη. Τολμώ να προβλέψω ότι οι “Καλές δουλειές” θα είναι μια εξαιρετική δουλειά, γιατί έχω δει αρκετό υλικό. Το λέω περισσότερο σε σχέση με τη σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ, η οποία σκηνοθετεί κινηματογραφικά. Είναι άκρως ποιοτική κωμωδία και η Ρέινα έχει ιδιαίτερο τρόπο να πλανάρει και να μοντάρει στο τέλος. Παράλληλα έχουμε ως βάση ένα πολύ καλό σενάριο της Ρένας Ρίγγα και μεγάλη στήριξη από την παραγωγή. Γι’ αυτό είμαι αισιόδοξος».
Αυτό που αισθάνεστε τώρα για τη συγκεκριμένη σειρά το είχατε αισθανθεί και με τις προηγούμενες δουλειές σας;
«Πάντα όταν είμαι σε μια δουλειά την αγαπάω πολύ. Μπαίνεις με άλλον τρόπο σε κάτι όταν το κάνεις εσύ. Παρ’ όλα αυτά πάντα έχω αγωνία και ανασφάλεια. Και τώρα το ίδιο νιώθω. Ναι, είναι μια καλή δουλειά αλλά δεν ξέρω αν θα κάνει επιτυχία. Το ίδιο ένιωθα και με το “50-50″».
Δεν είχατε καταλάβει ότι θα γίνει επιτυχία;
«Ενιωθα ότι ήταν μια καλή δουλειά αλλά δεν ήξερα ότι θα αρέσει στον κόσμο. Το ήλπιζα. Τότε που το συζητούσαμε όλοι μαζί ήμουν ο πιο μετριοπαθής. Τους έλεγα να περιμένουμε για να δούμε αν τελικά θα αρέσει».
Το κοινό έχει αλλάξει;
«Δεν νομίζω. Το κοινό έβλεπε πάντα πολλά πράγματα και καλά και κακά και πάντα ξέρει τι βλέπει και γιατί το βλέπει. Δεν μπορούμε να κολακεύουμε το κοινό και να λέμε ότι παρακολουθεί μόνο τα καλά. Παρακολουθεί και τα όχι και τόσο καλά προγράμματα και αυτό το έχουμε διαπιστώσει στην πορεία του χρόνου. Πάντα όμως ξέρει γιατί τα βλέπει. Ο καθένας κάτι καλύπτει εκείνη τη στιγμή. Και εγώ το ίδιο κάνω, βλέπω τα πάντα! Εμένα μου αρέσει η τηλεόραση, και να βλέπω και να κάνω. Δεν πρόκειται να την απαρνηθώ ποτέ! Μου αρέσει ως μέσο και γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι επικίνδυνο, ύπουλο και ότι έχει εμπορικό σκοπό. Μέσα σε όλο αυτό έχουν γίνει και θαύματα. Το “50-50” είναι μια καλή τηλεόραση κατά την άποψή μου».
Τι είναι καλή τηλεόραση;
«Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι αυτό που γίνεται με αγάπη και πίστη, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Σίγουρα η καλή τηλεόραση είναι κάτι που γίνεται με πάθος, ταλέντο και ποιότητα. Εμπεριέχει αυτό το οποίο κουβαλάει κανείς, από αυτά τα οποία έχει ζήσει, έχει νιώσει, έχει δει. Η ποιότητα βέβαια –διότι έχει παραγίνει όλο αυτό περί ποιότητας τελευταία και βλέπουμε πολλά, τόσο στην τηλεόραση όσο, κυρίως, στο θέατρο –δεν είναι παλτό το οποίο βγάζεις από την κρεμάστρα, το φοράς και αυτόματα γίνεσαι ποιοτικός. Ούτε είναι ταμπέλα την οποία παίρνεις και τη βάζεις πάνω στο κεφάλι σου. Διότι εκεί έχουμε καταντήσει. Υπάρχουν ταμπέλες ατάκτως ερριμμένες πάνω στο τραπέζι και ο καθένας παίρνει αυτή που θέλει. Αλλος εκείνη του ποιοτικού, άλλος της κουλτούρας ή του καλύτερου ηθοποιού… Κανείς βέβαια δεν παίρνει του εμπορικού και ας θέλουν όλοι να κάνουν εισιτήρια και τηλεθέαση. Κανένας δεν την θέλει αυτή την ταμπέλα και βλέπουμε αυτά τα έκτροπα. Καλή δουλειά για μένα είναι εκείνη η οποία αρέσει σε σένα, σε μένα και στον κόσμο».
Τα σίριαλ πώς σας φαίνονται;
«Τα περισσότερα σίριαλ είναι καλά. Οπως είναι τα ξένα, κυρίως τα αμερικανικά. Μπορεί κάποια να μην πετυχαίνουν στην Ελλάδα αλλά υπάρχουν λόγοι. Για παράδειγμα, πολύς κόσμος τα παρακολουθεί μέσω Internet. Η επιτυχία των τουρκικών σειρών επίσης δεν είναι τυχαία. Είναι σειρές που αφορούν ένα κοινό που δεν έχει σχέση με το Internet, μεγαλύτερων ηλικιών και θέλει να δει κάτι στην τηλεόραση. Γι’ αυτό και κάνουν αυτή την τηλεθέαση. Δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι».
Εσείς έχετε κάνει λάθη στην πορεία σας παρασυρόμενος από τη δύναμη της τηλεόρασης;
«Νομίζω πως ναι. Οχι μόνο σε επίπεδο δουλειάς, αλλά έχω εκτεθεί κάποιες φορές από αυθορμητισμό και παρόρμηση. Παρακολουθούσα μια εκπομπή στην τηλεόραση και μιλούσαν περί αυθορμητισμού. Και σκέφτομαι τι θα πει αυθόρμητος στην τηλεόραση. Γιατί να είναι κάποιος αυθόρμητος; Στην τηλεόραση πρέπει να είσαι πολύ οργανωμένος και να ξέρεις τι λες. Οπως επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει όταν δίνει κάποιος μια συνέντευξη να μιλάει σαν να έχει απέναντί του τον ψυχολόγο. Δεν είναι υποχρεωμένος να βγάζει τα εσώψυχά του. Βέβαια, από την άλλη, έχει σημασία και ποιος σου παίρνει συνέντευξη. Αν δεν έχεις παρελθόν, παρόν ή μέλλον ο άλλος θα σε ρωτά για τον δεσμό σου ή για το πώς φτιάχνεις το παστίτσιο! Ανούσια πράγματα δηλαδή. Ολοι καταλαβαίνουμε τι γίνεται κι ας τα λέω γύρω-γύρω».
«Θα μου λείψει η αγάπη και το χιούμορ του Σάκη»

Στο θέατρο ανεβάζετε την παράσταση του έργου «Φον Δημητράκης», έργο αμιγώς πολιτικό. Η δική σας σχέση με την πολιτική;

«Αυτή! Κάνω πολιτική όσο μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης όχι ως ενεργό μέλος αλλά ως ενεργός πολίτης, ο οποίος ασχολείται με τα κοινά και δεν επιθυμεί να γίνει βουλευτής ή κομματικό στέλεχος. Πολιτική κάνω μέσα από τη δουλειά μου όσο αυτό μου επιτρέπεται. Ο “Φον Δημητράκης” είναι βαθιά πολιτικό έργο, προβληματίζεσαι όταν το δεις και σε απασχολεί μετά· σκέφτεσαι. Βέβαια στο θέατρο δεν είναι απαραίτητο να σκεφτείς. Στο θέατρο πας για να ψυχαγωγηθείς, αν προκύψουν κι άλλα καλώς να έρθουν».
Πώς αντιμετωπίζετε την κριτική ή ένα αρνητικό δημοσίευμα που σας θίγει; Εχω την αίσθηση ότι κάποιες φορές «τσιτώνετε»…
«Μου λέτε δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Μάλλον τρία. Αλλο η αρνητική κριτική και άλλο να σε θίγει κάτι. Ο,τι σε θίγει δεν σημαίνει ότι είναι κριτική. Σημασία έχει να ξέρει αυτός που μιλάει τι λέει και να έχει άποψη και τρόπο εποικοδομητικό τόσο για την κριτική όσο και για τον κρινόμενο. Διαφορετικά δεν έχει νόημα όλο αυτό. Οταν θίγεσαι αρνητικά, αντιδράς. Ενοχλούμαι όταν άνθρωποι που δεν σε ξέρουν γράφουν αρνητικά για την προσωπικότητά σου. Οταν δίνω μία συνέντευξη δεν σημαίνει ότι φαίνεται και το σύνολο της προσωπικότητάς μου. Αλίμονο αν χαρακτηρίσεις κάποιον από μια στιγμή».
Τι θα σας λείψει περισσότερο από τον Σάκη Μπουλά;
«Ο ίδιος. Η παρουσία, η μορφή, η καλοσύνη, η αγάπη, η προσωπικότητα, το χιούμορ και τα μάτια του. Θα μου λείψει ο ίδιος. Τον έχω αναλλοίωτο στο μυαλό μου. Οπως ήταν έφυγε… Την Τρίτη που τον είδα τα μάτια του ήταν ίδια, παιδικά, βαθιά, τρυφερά και γεμάτα αγάπη».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ