Γούντι Αλεν: θύμα ή θύτης;

Τα μέσα ενημέρωσης είχαν πάντα την τάση να παίζουν τον ρόλο του δικαστή, όταν όμως προστέθηκαν τα ηλεκτρονικά μέσα στο παιχνίδι πριν από μερικά χρόνια, οι αυθαίρετες δίκες έγιναν πιο αδυσώπητες. Τελευταίο παράδειγμα η υπόθεση Γούντι Αλεν που επανήλθε στο προσκήνιο ύστερα από την ανοιχτή επιστολή της θετής του κόρης σε αμερικανική εφημερίδα στην οποία αποκαλύπτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της σεξουαλικής της κακοποίησης από τον κορυφαίο σκηνοθέτη όταν αυτή ήταν 7 ετών.

«Για όσο μπορώ να θυμηθώ ο πατέρας μου μού έκανε πράγματα που δεν μου άρεσαν» στη σοφίτα του σπιτιού, έγραψε η Ντίλαν Φάροου, 28 ετών σήμερα, στην επιστολή της την οποία δημοσίευσε στη στήλη του ο αρθρογράφος των «New York Times» Νίκολας Κριστόφ.

Η κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου είχε πρωτοδιατυπωθεί το 1993, στη διάρκεια του χωρισμού του Αλεν από τη Μία Φάροου και του δικαστικού αγώνα για την επιμέλεια των παιδιών τους. Επανήλθε το Σάββατο στο προσκήνιο γιατί η Ντίλαν αγανάκτησε από τις τιμές που αποδόθηκαν πρόσφατα στον θετό της πατέρα στις Χρυσές Σφαίρες και από την υποψηφιότητα της τελευταίας ταινίας του «Blue Jasmin» για Οσκαρ καλύτερου σεναρίου.

Την επομένη ο Γούντι Αλεν απάντησε αρνούμενος τις κατηγορίες. «Είχε διεξαχθεί τότε ενδελεχής έρευνα που κατέληξε ότι δεν υπήρχαν αποδείξεις για κακοποίηση, ότι η Ντίλαν Φάροου αδυνατούσε να διακρίνει τη φαντασία από την πραγματικότητα και ότι πιθανώς την είχε δασκαλέψει η μητέρα της, η Μία Φάροου. Ποτέ δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες».

Η υπόθεση έβαλε φωτιά στο Internet. Κάτω από κάθε άρθρο που ασχολείται με το θέμα υπάρχουν εκατοντάδες σχόλια αναγνωστών. Οι μεν καταδικάζουν τον Γούντι ως ένα τέρας που πρέπει να σαπίσει στη φυλακή για να μην κακοποιήσει κι άλλα κοριτσάκια και οι δε τη Μία ως μια μέγαιρα που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε για να εκδικηθεί τον πρώην της.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν και οι δύο τη φωλιά τους λερωμένη. Ο Αλεν επειδή, όπως τονίζουν πολλοί σχολιαστές, συνδέθηκε ερωτικά με τη Σουν Γι Πρεβίν, θετή κόρη της Φάροου, όταν εκείνη ήταν 19 ετών και εκείνος 56 (σήμερα, περισσότερα από 20 χρόνια αργότερα, είναι παντρεμένοι και έχουν υιοθετήσει δύο παιδιά). Η Φάροου, επειδή όπως τονίζουν επίσης πολλοί σχολιαστές, υπερασπιζόταν τον Ρόμαν Πολάνσκι ακόμη και μετά την παραδοχή του ότι είχε κάνει σεξ με 13χρονη, αλλά και επειδή εξέθετε τα παιδιά της στον αδελφό της, τον 66χρονο σήμερα Τζον Τσαρλς Βίλερς-Φάροου που καταδικάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο σε 10ετή φυλάκιση για τη σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων αγοριών την περίοδο 2000-2008.

Η φύση της υπόθεσης είναι τέτοια που κάποιος πρέπει να κατηγορηθεί: είτε ο Γούντι Αλεν κακοποιεί ανηλίκους είτε η Μία Φάροου σπιλώνει αδίστακτα υπολήψεις. Επειδή όμως υπάρχει και ένα κακοποιημένο επτάχρονο στη μέση –η Ντίλαν που δηλώνει ότι επί χρόνια «βασανιζόμουν από ενοχές επειδή του επέτρεψα να βρίσκεται κοντά σε άλλα ανήλικα κορίτσια, έφριττα στο άγγιγμα αντρών, εμφάνισα διατροφικές διαταραχές και αυτοτραυματιζόμουν» -, η συμπάθεια του Internet στρέφεται περισσότερο προς το φερόμενο θύμα παρά προς τον υποτιθέμενο θύτη.

Για καθέναν που παρατηρεί κυνικά ότι με την ανοιχτή επιστολή της Ντίλαν επανήλθε στο προσκήνιο η Μία Φάροου υπάρχουν δεκάδες που ζητούν μποϊκοτάζ στις ταινίες του Γούντι Αλεν. Αλλοι, μεταξύ των οποίων και ο Κριστόφ, υποστηρίζουν πως, παρότι δεν είμαστε σίγουροι για το τι ακριβώς συνέβη, προτού σπεύσουμε να τιμήσουμε κάποιον πρέπει να βεβαιωνόμαστε ότι είναι άψογος και δεν τον βαρύνει ούτε σκιά.

Αλλοι στηλιτεύουν την «κουλτούρα του βιασμού» που επικρατεί και που αντιμετωπίζει ισότιμα το θύμα και τον θύτη: στην «κουλτούρα του βιασμού» προέχει το ότι κάποιος θεωρείται αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίου και όχι το ότι εκείνη που διατυπώνει την κατηγορία θεωρείται ειλικρινής άνθρωπος μέχρις αποδείξεως του εναντίου.

Ακόμη και εκείνοι που «αναρωτιούνται» τι στάση να κρατήσουν, όπως «Είναι δυνατόν να διαχωρίσουμε την τέχνη από τον καλλιτέχνη;» ή «Είναι η Αμερική έτοιμη να συγχωρήσει τον Γούντι Αλεν;», με τις διατυπώσεις τους αφήνουν να εννοηθεί ότι ο σκηνοθέτης είναι ένοχος και το μόνο πρόβλημα είναι πώς θα τον αντιμετωπίσουμε εμείς.

Δημοσιεύτηκε στο helios plus στις 4 Φεβρουαρίου 2014