«Αλλιώς» στον Πειραιά

Στην πρόβα τζενεράλε που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Τρίτης (21/01) για κάποιους τυχερούς ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού Δίεση, η Γαλάνη βγήκε στη σκηνή και ξεκίνησε με Κραουνάκη-Νικολακοπούλου: «Απόψε Πουθενά» και «Εμένα με συμφέρει». Των βαποριών τα φώτα δεν είναι μακριά από την πλατεία Κοραή και στο αναλόγιο, αντί εκτυπώσεων με στίχους, ένα iPad. Χατζιδάκις, Τσιτσάνης, Ξαρχάκος, ένας μικρός φόρος τιμής στις θρυλικές εμφανίσεις της στο «Χάραμα» στις αρχές των 90s. Στο πρώτο μέρος ακούσαμε και κάποια από τα καινούργια της τραγούδια, «χειροποίητα» τα αποκάλεσε η ίδια, εννοώντας προφανώς την επιστροφή σε συνταγές καλλιτεχνικής δημιουργίας που θέλουν αγνά υλικά, αλήθεια, αγάπη κι έμπνευση δηλαδή. Παρούσα στη βραδιά και η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, η οποία συνυπογράφει την επιμέλεια του προγράμματος, και σημείωνε συνεχώς ιδέες στο τετράδιό της σιγοψιθυρίζοντας παράλληλα.

Στο δεύτερο μέρος μας καλωσορίζει η εισαγωγή από το «Falling» της Τζουλι Κρουζ (από το σάουντρακ του «Τουίν Πικς»). Σηματοδοτεί την έναρξη της μεγάλης χαλάρωσης, το sing-along, τα υψωμένα χέρια, τις στιγμές εκείνες μιας συναυλίας όπου το κοινό καλύπτει με το τραγούδι του τη φωνή εκείνης που το προσκάλεσε. Και η ίδια η ερμηνεύτρια έχει πλέον παραδοθεί στη ροή της βραδιάς. Κάνει τα αστεία της: «Όταν ξεκινούσα να τραγουδάω κάποιοι δεν είχατε συλληφθεί καν», λέει στη σειρά τεράστιες επιτυχίες της, το «Τράβα Σκανδάλη», το «Παραδώσου», τα «Γαλάζια σου γράμματα», το «Βροχή και σήμερα», το «Σ’αγαπώ μπορεί», αλλά κι ένα κουπλέ-ρεφρέν από τους Beatles που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Παρουσιάζει και κάποια ακόμη καινούργια κομμάτια από τα οποία ξεχωρίζει το πανέμορφο «Μια άλλη χώρα» («δεν είναι σύνορο ούτε ποτάμι αυτό που ανάμεσά μας κυλά», οι πρώτοι στίχοι του). Στο «Αλλιώς» αποκαθιστά και ένα παλιό της τραγούδι, την «Περιουσία», («δεν το είχε καταλάβει ο κόσμος όταν πρωτοκυκλοφόρησε», σχολιάζει). Περιλαμβανόταν στο «Φως», ένα άλμπουμ του 1991 που αν το βάλεις να το ακούσεις σήμερα σχεδόν σοκάρεσαι από τη φρεσκάδα του ήχου του σε μερικά κομμάτια. Ανεβάζει στη σκηνή τον Θέμη Καραμουρατίδη και τη Νατάσσα Μποφίλιου, οι οποίοι βρίσκονται εκείνο το βράδυ στο μαγαζί. Παραχωρεί το μικρόφωνο στην νεαρή τραγουδίστρια για μια συγκινητική ερμηνεία του υπέροχου «Εγώ μεγάλωνα για σένα», την αφήνει στη συνέχεια εμβρόντητη από χαρά όταν της ζητά να τραγουδήσουν μαζί το «Εγώ μιλάω για δυνάμη». Μας αποχαιρετά με τα «Στερεότυπα», με το «Αν», ξαναλέει το «Αλλιώς»».

Δυο είναι τα δυνατά σημεία της βραδιάς. Σίγουρα η φωνή της. Η Γαλάνη βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα. Και οι μουσικοί της: o Σεραφείμ Γιαννακόπουλος (τύμπανα), ο Λάμπης Κουντουρόγιαννης (ηλεκτρική κιθάρα), ο Νίκος Μέρμηγκας (λαούτο, μαντολίνο, λάφτα, κιθάρα), ο Σπύρος Μάνεσης (πιάνο) και ο Στέλιος Προβής (μπάσο). Μοιάζουν με ροκ μπάντα, παίζουν εξαιρετικά, «ανακαινίζοντας» πλήρως ακόμη και τα τραγούδια εκείνα που θα μπορούσαν, υπό άλλες συνθήκες, να ακούγονται παλιομοδίτικα. Θα βρίσκονται στον Πειραιά για λίγες εβδομάδες ακόμη. Γιατί να τραγουδάνε για «ό,τι αντέχει με τον αγέρα και τον χρόνο να μιλά», όπως λέει κι ένας στίχος από το «Πήλιο».