***
«Για να δείτε τον μεγάλο αυτόν καλλιτέχνη πρέπει να πάτε την Αθήνα σε ένα πολύ μικρό θέατρο» είχε πει ο πρόεδρος των ευρωπαίων κριτικών θεάτρου George Banu, μιλώντας για τον Λευτέρη Βογιατζή.
***
Ενα διεθνές βραβείο, παραστάσεις, αφιερώματα, μονόλογοι, εκθέσεις: ο ίδιος γίνεται, και μετά θάνατον, υλικό για θέατρο…
***
Η Εταιρεία των Φίλων της Τέχνης του Θεάτρου είναι έτοιμη να αναλάβει ενεργό δράση κι αυτό φάνηκε από τις ανακοινώσεις της περασμένης Τρίτης, τις οποίες και έκανε η Ειρήνη Λεβίδη.
***
Το σημαντικότερο στοιχείο της εκδήλωσης, πέραν την αναγγελίας του διετούς προγραμματισμού, είναι η γνώση και η αίσθηση μιας αυτοάμυνας που φάνηκε να έχει η ίδια η πρωτοβουλία, καθώς αναφέρθηκε στις σκέψεις του Λευτέρη Βογιατζή περί συνέχειας και συνεχιστών, περί διαδοχής και διαδόχων.
***
Κι αυτό θα έπρεπε να είναι ο γνώμονας αυτής της επόμενης φάσης του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής, χωρίς τον Λευτέρη Βογιατζή.
***
Ενα θέατρο όπου θα συμβαίνουν ενδιαφέροντα πράγματα και ακόμη πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις, αλλά όχι ένα θέατρο που θα προσπαθήσει να υπάρξει μέσα από τη διαιώνιση της μνήμης του δημιουργού και εμπνευστή του.
***
«Και η ελληνική, αλλά και η διεθνής πείρα μας λέει ότι τα ιστορικά θέατρα είναι δύσκολη υπόθεση. Συνήθως η φυσιογνωμία τους αλλοιώνεται, ξεπέφτουν, ή αδρανοποιούνται. Ο ίδιος ο Λευτέρης είχε απόλυτη επίγνωση αυτών των δυσκολιών. Δεν του άρεσαν οι συνεχιστές και οι κληρονόμοι. Δεν πίστευε στην αναπαραγωγή στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας και λέξεις κλισέ όπως “συνέχεια” κτλ. τις αντιμετώπιζε σκωπτικά, του προκαλούσαν ιλαρότητα. Τη γνωστή σε όλους σας. Ο ίδιος δεν αναπαρήγαγε ούτε τον ίδιο του τον εαυτό».
***
Τα λόγια της Ειρήνης Λεβίδη έρχονται να επιβεβαιώσουν όλα όσα ήξεραν όλοι εκείνοι που γνώριζαν τον ίδιο τον Βογιατζή. Και αποτελούν την πιο αισιόδοξη αφετηρία…
***
Με πιο τρανό παράδειγμα την ιστορία του Θέατρου Τένχης, στη μετά Κουν εποχή, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων πρέπει να κινηθεί στη γραμμή του Βογιατζή αλλά όχι στα βήματά του. Γιατί όπως η σκιά έτσι και τα βήματα είναι μοναδικά. Και κάθε απόπειρα αντιγραφής οδηγεί σε κακέκτυπα.
***
Απαντώντας στον αναγνώστη της περασμένης εβδομάδας που έστειλε και στη στήλη τη φωτογραφία αυτής της «Μπούκας», το Εθνικό διαβεβαιώνει ότι το ίδιο δεν κερδίζει τίποτε από το επιπλέον που κοστίζει η online κράτηση εισιτηρίων –κι είναι κάτι που συνέβαινε και συμβαίνει από τότε που παρέχεται αυτή η δυνατότητα στους θεατές.
***
Είναι το αποτέλεσμα της συναλλαγής που γίνεται μέσω τραπέζης –και αποτελεί διεθνές φαινόμενο. Αλλιώς θα έπρεπε οι κρατήσεις να γίνονται απευθείας στο ίδιο το θέατρο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ