«Η κατάσταση βελτιούται επιδεινούμενη» έλεγε τις προάλλες ένας έμπειρος της πολιτικής, στην προσπάθειά του να αποδώσει την περίοδο και να εξηγήσει την αντίφαση μεταξύ του επικρατούντος θετικού κλίματος στις διεθνείς αγορές για τις ελληνικές οικονομικές υποθέσεις και της ατμόσφαιρας καταστροφής και ανασφάλειας που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία.
Ο εμπειρογνώμονας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Πόουλ Τόμσεν είχε προβλέψει σε ανύποπτο χρόνο ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί προτού βελτιωθεί.
Και όντως αυτή τη στιγμή είμαστε σε ασταθή ισορροπία.
Tα μηνύματα από τις αγορές είναι θετικά, τα διαφορικά επιτόκια, τα περιβόητα spreads, υποχωρούν, οι τράπεζές μας ανοίγουν σιγά-σιγά δρόμους προς τις αγορές, ο ευρύς κύκλος των επιχειρηματιών-παραγωγών κινείται επίσης, αναζητεί διεξόδους εκτός Ελλάδος.
Ταυτόχρονα ωστόσο η συνδεδεμένη με το κράτος επιχειρηματικότητα κλονίζεται, οι απολύσεις αυξάνονται και μαζί οι εξαρτώμενοι από τα ασθενικά δημόσια ταμεία μισθωτοί και συνταξιούχοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, με αποτέλεσμα να περιορίζουν την κατανάλωσή τους και να μεταφέρουν πίεση στον ευρύ κύκλο των ελεύθερων επαγγελματιών, των εμπόρων και των επιτηδευματιών, οι οποίοι την ίδια στιγμή «καταδιώκονται» από την κινητοποίηση των φορολογικών αρχών για περισσότερα έσοδα και πάταξη της φοροδιαφυγής.
Η πρώτη ζώνη εξελίξεων δίνει θετικά αποτελέσματα, αναγεννά τις ελπίδες και βεβαιώνει ότι τα πράγματα εξελίσσονται, κρύβοντας δυναμικές που δεν είναι ακόμη ορατές στο πλήθος. Η δεύτερη ζώνη εξελίξεων διαμορφώνει κλίμα απογοήτευσης, μιζέριας και παρακμής, η οποία στην παρούσα φάση τείνει να επικρατήσει επειδή ακριβώς οι θετικές εξελίξεις δεν είναι σε θέση ακόμη να δώσουν απτά αποτελέσματα και να μεταφέρουν κύματα αισιοδοξίας.
Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή έχει περάσει το μεγάλο κακό, αλλά το καλό ακόμη δεν είναι ισχυρό, ούτε καν φαίνεται ώστε να μεταβάλει το κλίμα και να δημιουργήσει ατμόσφαιρα αισιοδοξίας και ανάτασης, ικανής να δράσει από μόνη της και να μεταβάλει τις διαθέσεις των ανθρώπων.
Ο κίνδυνος είναι να παρασυρθεί η κυβέρνηση και συνολικά η πολιτική από αυτό το κλίμα παρακμής και αβεβαιότητας, να εγκαταλείψει προσπάθειες και τελικώς να χαθεί όλο το παιχνίδι.
Υποθέτουμε ότι δεν θα επικρατήσουν οι δυνάμεις της παραίτησης και της απαισιοδοξίας και ότι αντιθέτως θα ακολουθηθούν πολιτικές δυναμικές και αποφασιστικές, οι μόνες που είναι ικανές να βγάλουν τη χώρα από τη λάσπη.
Αλλιώς η μιζέρια θα επικρατήσει, η παρακμή θα επιβεβαιωθεί και η χώρα θα βυθισθεί οριστικά και αμετάκλητα σε κρίση χωρίς τέλος.
