Δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί καλύτερη εξέλιξη ο Ρομπ Μάρσαλ όταν πρωτοσκέφθηκε να μεταφέρει στο σελιλόιντ το εξαιρετικά επιτυχημένο μιούζικαλ του Μπομπ Φόσι «Σικάγο». Ισως οι 13 υποψηφιότητες φαίνονται υπερβολικές, σημαντικό όμως είναι ότι το εν λόγω μιούζικαλ θεωρείται, και είναι, ένα από καλύτερα δείγματα του είδους και σίγουρα δεν διαψεύδει τις προθέσεις του δημιουργού του. Δύσκολο επίτευγμα, αν αναλογιστεί κανείς ότι σε όλες σχεδόν τις μορφές του που έχει ανεβεί στο Μπρόντγουεϊ ή στο Γουέστ Εντ οι καλλιτέχνες οι οποίοι υπηρέτησαν τόσο τους ρόλους όσους και τις υπόλοιπες παραμέτρους του μιούζικαλ ήταν οι καλύτερες περιπτώσεις του είδους. Στην πρώτη μορφή του, με τον ίδιο τον Μπομπ Φόσι στη σκηνοθεσία, το 1975, τους ρόλους των Βέλμα Κέλι και Ρόξι Χαρτ ερμήνευσαν μοναδικά οι σπουδαίες κυρίες του μουσικού θεάτρου Τσίτα Ριβέρα και Γκουέν Βέρντον. Στη δεύτερη και ιδιαιτέρως επιτυχημένη εκδοχή του 1996, στους ρόλους αυτούς είδαμε την Μπέμπε Νιούγουιρθ και βεβαίως την κορυφαία Ανν Ράινκιν σε σκηνοθεσία του Γουόλτερ Μπόμπι. Αυτή τη μορφή του μιούζικαλ μετέφεραν και στο Adelphi Theatre του Λονδίνου, όπου τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κατέλαβαν η Ούτε Λέμπερ και η Ρούθι Χένσαλ το 1998, μια παράσταση η οποία συνεχίζεται ως σήμερα με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Η δυσκολία σε έργα όπως αυτά του Φόσι – και βεβαίως να μην ξεχνάμε την εξαιρετική μουσική και τους στίχους των Τζον Κάντερ και Φρεντ Εμπ – έγκειται στο γεγονός ότι οι ηθοποιοί πέραν του υποκριτικού ταλέντου τους πρέπει να χορεύουν εξαιρετικά, την ίδια στιγμή μάλιστα που τραγουδούν συνθέσεις αρκετά απαιτητικές. Ετσι δεν είναι τυχαίο που το «Σικάγο» βαδίζει προς τις βραβεύσεις των Οσκαρ με τέσσερις υποψηφιότητες οι οποίες αφορούν τις κατηγορίες των ηθοποιών. Αγνώριστος ο Ρίτσαρντ Γκιρ ως μεγαλοδικηγόρος Μπίλι Φλιν – αν και κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα, δεν είναι υποψήφιος -, αποκάλυψη η Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς στον ρόλο της Βέλμα Κέλι – υπέροχοι χορευτές και οι δυο τους – και βεβαίως η Ρενέ Ζελβέγκερ, που βρίσκεται στο στοιχείο της όσον αφορά την ονειροπόλα, αφελή στην αρχή, αδυσώπητη στη συνέχεια Ρόξι Χαρτ. Η άλλη έκπληξη είναι η ράπερ Κουίν Λατίφα στον ρόλο της Μάμα Μόρτον, η οποία με το παίξιμό της έχει εξασφαλίσει μια δεύτερη καριέρα ως Big Mama των μπλουζ, και βεβαίως ο Τζον Σι Ράιλι στον ρόλο του απατημένου συζύγου. Η σκηνοθεσία του Ρομπ Μάρσαλ καταφέρνει με δεξιοτεχνία να ξεφύγει από την ασφυκτική σχέση που έχει το μιούζικαλ του Φόσι με το κοινό εφευρίσκοντας το τρυκ των ονειροπολήσεων της Ρόξι Χαρτ, με αποτέλεσμα, χωρίς να πάψει στιγμή να υπηρετεί το είδος, να μας δίνει μια πολύ καθαρή εικόνα του Σικάγου της ποτοαπαγόρευσης. Οι άλλες υποψηφιότητες αφορούν τη σκηνοθεσία του Μάρσαλ και τις κατηγορίες της καλύτερης ταινίας, του σεναρίου, της φωτογραφίας, του μοντάζ, της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, των κοστουμιών, του ήχου και του τραγουδιού για το «Ι move on». Μπορεί να μην ξεπέρασε στις υποψηφιότητες το «Ολα για την Εύα» (14) και τον «Τιτανικό» (επίσης 14), αλλά ισοφάρισε μεταξύ άλλων το «Οσα παίρνει ο άνεμος».
Το «Σικάγο» θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου.
Συνέντευξη της Ρενέ Ζελβέγκερ στο «BHMAgazino».
