«H Ιστορία γράφτηκε και δεν ξεγράφεται». H κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», μοιάζει σαν να έχει επιστρατεύσει όλη την ψυχραιμία που διαθέτει. Ούτε υψηλοί τόνοι ούτε απογοήτευση ούτε πικρία. Δεν είναι καν πρόθυμη να μιλήσει για τον… «εξοστρακισμό» της από τον δημόσιο βίο της χώρας, παρά τον απροσδόκητο θρίαμβο των Ολυμπιακών Αγώνων. Στη Ρώμη οι νικητές αποθεώνονταν στην αρένα, στην Αθήνα (αρχαία και σύγχρονη) όποιος μπαίνει στην αρένα κατασπαράσσεται. Στην προκειμένη περίπτωση φταίνε μόνο τα λιοντάρια ή μήπως προκάλεσε (επανειλημμένα) και η ίδια την τύχη της; H ίδια, λένε άνθρωποι που τη γνωρίζουν, νιώθει πολύ ικανοποιημένη από την επιτυχία των Αγώνων. Τα αισθήματά της δεν τα κρύβει αλλά ούτε και τα διαφημίζει. Την επιτυχία των Αγώνων δεν μπορεί κανένας να της την αρνηθεί. Τράβηξε το κάρο αλλά όπου χρειάστηκε δεν δίστασε να βάλει και πλάτη. Τότε προκύπτει εύλογα η απορία: Γιατί δεν χαίρει του στάτους μιας προσωπικότητας-συμβόλου; «Επειδή ο ρόλος της δεν ήταν συμβολικός. Επρεπε να παίρνει αποφάσεις και να γίνεται δυσάρεστη». Αυτό σε συνδυασμό με μια προσωπικότητα κυριαρχική, δεσποτική ενίοτε, ήταν μια πηγή συνεχών εντάσεων με τους ανθρώπους που συνεργαζόταν, όχι μόνο τους υπαλλήλους της ΟΕ «Αθήνα 2004». Οι αντιδράσεις στο πρόσωπό της είχαν και βαθύτερα αίτια. Για πρώτη φορά ένα μη πολιτικό πρόσωπο ανέλαβε να κατευθύνει το σύνολο του πολιτικού συστήματος και του δημόσιου τομέα, προκειμένου να επιτευχθεί ένας «εθνικός στόχος», όπως χαρακτήριζαν όλη την επιτυχία των Αγώνων. Το πείραμα πέτυχε αλλά όχι αναίμακτα.
Σχέσεις αγάπης-μίσους
H σχέση της με το πολιτικό σύστημα δεν ήταν ποτέ αρμονική. Το 1997 όταν έφερε, ως πρόεδρος της Επιτροπής Διεκδίκησης, τους Αγώνες στην Αθήνα αντί να χρησιμοποιηθεί από τον τότε πρωθυπουργό κ. K. Σημίτη στην Οργανωτική Επιτροπή, αγνοήθηκε. Και σε εκείνη την περίπτωση, όπως και σήμερα, επέλεξε απλώς να αποσυρθεί από το προσκήνιο. «Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» είχε προβλέψει ο κ. K. Λαλιώτης, χρειάστηκε όμως να απειληθεί η Ελλάδα με κόκκινη κάρτα από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να επιστρέψει η κυρία Αγγελοπούλου το 2000 ως πρόεδρος της ΟΕ «Αθήνα 2004». Αμέσως σχεδόν άρχισαν οι τριβές με τους υπουργούς. Ο κ. Θ. Πάγκαλος, που ως υπουργός Πολιτισμού συντόνιζε την προετοιμασία των Αγώνων από την πλευρά της κυβέρνησης, αρνήθηκε να πάει στο Σίδνεϊ εξαιτίας της προκλητικής σπατάλης χρήματος. «Δεν πάω να κάνω τον κομπάρσο της κυρίας» είχε διαμηνύσει στον κ. Σημίτη.
Σκαμπανεβάσματα είχε η σχέση της με τον κ. Ευ. Βενιζέλο, την κυρία Βάσω Παπανδρέου, την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, την κυρία Φάνη Πάλλη-Πετραλιά ενώ σε τρεις περιπτώσεις έφθασε πολύ κοντά στην παραίτηση. «Είναι πολύ απαιτητικό άτομο. Αυτό που σε άλλους φαίνεται άριστο η ίδια το θεωρεί μέσο όρο και το λέει» ομολογούν συνεργάτες της. Το θέμα είναι πώς «το λέει». H διπλωματία και οι ήπιοι τόνοι δεν χαρακτηρίζουν την κυρία Αγγελοπούλου. Με τους συνεργάτες της ήταν σκληρή, απότομη, συγκρουσιακή (δεν δίσταζε να τους παραμερίζει ακόμη και ενώπιον των εκπροσώπων της ΔΟΕ), ήταν η «σιδηρά κυρία» της N. Ιωνίας, όπου βρίσκεται η έδρα της ΟΕ «Αθήνα 2004». Την αποκαλούσαν «η Κυρία» και οι ενδυματολογικές προτιμήσεις της (το λεγόμενο «στυλ Γιάννας») συγκέντρωναν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το έργο της. Χαρακτηριστικό του τρόπου που διοικούσε είναι το εξής περιστατικό: Σε κάποια από τις συσκέψεις με τους νομικούς συμβούλους της Οργανωτικής Επιτροπής, για τις νομοθετικές ρυθμίσεις που θα διευκόλυναν την προετοιμασία των Αγώνων, προέκυψε θέμα αντισυνταγματικότητας μιας διάταξης που θα έλυνε τα χέρια της ΟΕ «Αθήνα 2004». «Να αλλάξετε το Σύνταγμα! Τι σας έχω τόσους δικηγόρους εδώ;» ήταν η οργισμένη αντίδρασή της. Το Σύνταγμα, βεβαίως, όπως γνώριζε και η ίδια ως δικηγόρος, ήταν αδύνατον να αλλάξει, ωστόσο βρέθηκε στο τέλος μια ικανοποιητική νομική φόρμουλα.
Πόλεμος συμφερόντων
H αλλαγή κυβέρνησης τη βρήκε στο Ζάππειο να πανηγυρίζει τη νίκη της ΝΔ μαζί με τον πρωθυπουργό κ. K. Καραμανλή. Οσοι ανέμεναν μια ανέφελη περίοδο τους τελευταίους κρίσιμους μήνες πριν από τους Αγώνες γελάστηκαν. Οι νέοι υπουργοί, αν και πολιτικά ομογάλακτοι, ανέλαβαν καθήκοντα με τον αέρα της νίκης και μια κυριαρχική διάθεση που δυναμίτιζε τις δυνατότητες συνεργασίας με το απαιτητικό – μιας και ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά – σύστημα της Αγγελοπούλου. Οι φήμες ότι ενδιαφέρεται για την Προεδρία της Δημοκρατίας δυσκόλεψαν και άλλο την κατάσταση. Ο κ. Καραμανλής κρατούσε διακριτικά τις αποστάσεις του, επειδή δεν ήθελε να χρεωθεί μια ενδεχόμενη αποτυχία αλλά και για προσωπικούς λόγους: H επίδειξη χλιδής που συνόδευε την κυρία Αγγελοπούλου σε κάθε εμφάνισή της τον απωθούσε. H φωτιά στο άλσος Φιλοθέης από τα βεγγαλικά της επίσημης δεξίωσής της πυρπόλησε και τη λιγοστή ανεκτικότητα της παράταξης που δεν της συγχώρεσε ποτέ ότι συνεργάστηκε στενά με το ΠαΣοΚ και με τον κ. Σημίτη. Ο μοναχικός χορός της, στις κερκίδες των επισήμων το βράδυ της τελετής λήξης των Αγώνων, ήταν η αναμενόμενη κατάληξη.
Ο πόλεμος, κυρίως από επιχειρηματικά συμφέροντα μέσω μερίδας του Τύπου, ξεκίνησε προτού λήξουν οι Παροαλυμπιακοί Αγώνες, εμπλέκοντας και τον σύζυγό της κ. Θ. Αγγελόπουλο – ο οποίος βρισκόταν διακριτικά δίπλα της όλο το διάστημα της προετοιμασίας – σε οικονομικά σκάνδαλα με όχημα την ΟΕ «Αθήνα 2004». H κυρία Αγγελοπούλου προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και στην κοινή γνώμη. H μη αμιγώς πολιτική σχέση με τον κόσμο τής προσφέρει, όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, την αναγνώριση της προσφοράς της. H δημοτικότητά της κυμαίνεται σε ποσοστό 63%-65% ενώ η εμπιστοσύνη και η θετική προσέγγιση στο έργο της για τους Αγώνες αγγίζει το 90%.
Περίοδος σιωπής
Στην πραγματικότητα, η κυρία Αγγελοπούλου κατάφερνε να ισορροπεί πάνω στις δωδεκάποντες γόβες της πιο επιδέξια στο εξωτερικό παρά στο εσωτερικό. Εκεί όλα τα μειονεκτήματά της θεωρούνταν πλεονεκτήματα. Το δικό της δίκτυο δημοσίων σχέσεων κινητοποίησε όταν χρειάστηκε να αποσοβηθούν σοβαρές κρίσεις την περίοδο της προετοιμασίας. Οι εμφανίσεις της προκαλούσαν θαυμασμό… Στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΟΕ στην Πράγα οι βρετανοί δημοσιογράφοι ομολόγησαν σε μέλη της ελληνικής αποστολής ότι η τότε πρόεδρός τους στην Επιτροπή Διεκδίκησης κυρία Μπάρμπαρα Κασάνις «δεν πιάνει μία. H δική σας είναι θεά!». Βεβαίως τα μέλη της ΔΟΕ και το περιβάλλον τους δεν αντιπροσωπεύουν τον μέσο πολίτη των χωρών τους.
Το σύστημα δεν αγάπησε την κυρία Αγγελοπούλου. Τη φοβήθηκαν, τη φθόνησαν, τη μίσησαν, τη μιμήθηκαν, την απέρριψαν και κάποιοι την κολάκευσαν. Αλλά και αυτή δεν μπόρεσε ποτέ να τιθασεύσει τις υπερβολές και τα μειονεκτήματα του χαρακτήρα της. Το αποτέλεσμα είναι μια παρατεταμένη περίοδος σιωπής. Απορρίπτει τις προτάσεις για βραβεύσεις ή για ομιλίες, δεν εμφανίζεται πουθενά και στην ατζέντα της υπάρχουν μόνο σημειώσεις. Μία για το τέλος Μαρτίου, οπότε και θα αποδώσει δημόσια τον απολογισμό της ΟΕ «Αθήνα 2004» και μία για τον Ιούλιο, που θα παραδώσει επισήμως τα αρχεία των Αγώνων της Αθήνας στη ΔΟΕ. Στο μεταξύ ολοκληρώνεται η μεταφορά τεχνογνωσίας στην Οργανωτική Επιτροπή του Πεκίνου. Ενδιαμέσως μάλλον δεν θα ακούσουμε νέα από την κυρία Αγγελοπούλου.
