Φλωρεντία, 16ος αιώνας. Ο ευκατάστατος έμπορος Σιμόνε βρίσκει τη σύζυγό του Μπιάνκα με τον εραστή της, τον πρίγκιπα Γκουίντο Μπάρντι. Αρχικά, παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Μόλις όμως βεβαιώνεται για την παράνομη σχέση καλεί τον αντίπαλό του σε μονομαχία και τον σκοτώνει. Η τραγική αυτή εξέλιξη ξαναζωντανεύει τον έρωτα του ζευγαριού…
Στους παραπάνω άξονες κινείται η υπόθεση της μονόπρακτης όπερας του Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκι «Μια φλωρεντινή τραγωδία» η οποία παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρεμιέρα από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο θέατρο Ολύμπια, σε κοινή παράσταση με την περυσινή, επιτυχημένη παραγωγή του κωμικού «Τζιάνι Σκίκι» του Πουτσίνι. Ο νεαρός Βρετανός Τζον Φούλτζεϊμς επιστρέφει στην Αθήνα υπογράφοντας τη σκηνοθεσία, την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης έχει ο Ηλίας Βουδούρης , τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Ρίτσαρντ Χάντσον ενώ στους ρόλους εμφανίζονται έλληνες και ξένοι λυρικοί ερμηνευτές.
Πρώτη «αναμέτρηση» του Φούλτζεϊμς με το έργο του Τσεμλίνσκι καθώς μάλιστα, όπως δηλώνει, «πρόκειται για μια όπερα η οποία και λόγω του σύντομου χαρακτήρα της δεν παρουσιάζεται συχνά», αισθάνεται γοητευμένος από τον συνδυασμό μουσικής και υπόθεσης. Το λιμπρέτο διαμορφώθηκε από τον ίδιο τον συνθέτη με βάση τη γερμανική μετάφραση από τον Μαξ Μάγερφελντ του ομότιτλου θεατρικού έργου του Οσκαρ Γουάιλντ. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1917 στη Στουτγάρδη. Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, εν προκειμένω έχουμε να κάνουμε με μια όπερα η οποία «αντανακλά» προσωπικά βιώματα του συνθέτη. «Εβραϊκής καταγωγήςο Τσεμλίνσκι με την άνοδο του ναζισμού υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Ευρώπη για τις ΗΠΑ όπου και πέθανε το 1942.Επρόκειτο για έναν άνθρωπο ο οποίος πράγματι πέρασε πολλά στη ζωή του,τόσο σε επαγγελματικό- κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο».
Μιλώντας για την παράσταση της Λυρικής ο Φούλτζεϊμς αποκαλύπτει πως πρόκειται για θέαμα σύγχρονης αισθητικής. «Η όπερα κινείται σε δύο άξονες» εξηγεί και συνεχίζει: «Την επιθυμία και την εμπορική συναλλαγή.Από αυτή την άποψη,σε μια εποχή απόλυτης κυριαρχίας της ύλης όπως η σημερινή,πρόκειται για ένα έργο πολύ σύγχρονο.Ο Σιμόνε είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του έργου.Η υπόθεση ξετυλίγεται από τη δική του σκοπιά.Ενας άνθρωπος με απόλυτη αίσθηση της ιδιοκτησίας ο οποίος φτάνει μέχρι το έγκλημα όταν απειλείται οτιδήποτε θεωρεί κτήμα του». Κατά πόσον θεωρεί πως η ακραία συμπεριφορά του ήρωα μπορεί να αγγίξει τον μέσο θεατή, να τον κάνει να ταυτιστεί μαζί του; «Αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο ερώτημα της όπερας» υπογραμμίζει ο σκηνοθέτης και εξηγεί: «Κρύβουμε,άραγε,όλοι μέσα μας έναν Σιμόνε;Απάντηση,ωστόσο,δεν δίνεται.Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό…».
Αναφερόμενος στο «πάντρεμα» του έργου του Τσεμλίνσκι με αυτό του Πουτσίνι ο Φούλτζεϊμς διαγράφει με τον λόγο τους κοινούς άξονες: «Πρόκειται για δύο μονόπρακτα τα οποία είναι γραμμένα την ίδια εποχή,στις αρχές του 20ού αιώνα,και διαδραματίζονται στη Φλωρεντία. Και τα δυο τους εκφράζουν τη μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη με ό,τι αυτό συνεπάγεταιέκπτωση αξιών,ανάδυση άλλων…Οσο για τον “Τζιάνι Σκίκι” μπορώ να αποκαλύψω ότι θα υπάρξουν μία- δύο αλλαγές σε σχέση με την περυσινή παράσταση.Το “στοίχημα” είναι αν οι θεατές θα τις εντοπίσουν…».
Οι όπερες «Μια φλωρεντινή τραγωδία» του Τσεμλίνσκι και «Τζιάνι Σκίκι» του Πουτσίνι παρουσιάζονται στις 23,25,26,28,29 και 30 Νοεμβρίου (στις 20.00) στο θέατρο Ολύμπια.
