Νέα Υόρκη, προς τα τέλη του 1880. Η Κάθριν διακατέχεται από μια περίλυπη υπερένταση. Δεν μπορεί να θηλάσει τη νεογέννητη κορούλα της. Ο δόκτωρ Γκίβινγκς, ο σύζυγός της, αξιοσέβαστος επιστήμων, έχει προλάβει να της εξηγήσει, με τον αταλάντευτο ορθολογισμό του, ότι το δικό της γάλα δεν ενδείκνυται. Εξ ου και αναζητούν τροφό για το μωρό τους, μια παραμάνα που δεν θα αργήσει να εμφανιστεί στο σπίτι τους, Αφροαμερικανίδα μάλιστα, ονόματι Ελίζαμπεθ, η οποία πενθεί με τη σειρά της έναν πρόωρα χαμένο γιο.
Ας πλησιάσουμε, στο σημείο αυτό, την Κάθριν. Τυχαίνει να στέκεται κοντά στο πιάνο τη σημαδιακή εκείνη ώρα κατά την οποία τα φώτα στο άνετο σαλόνι αρχίζουν να τρεμοπαίζουν (υπενθυμίζουμε εδώ ότι ο ηλεκτρισμός είναι ακόμα τότε μια πρόσφατη και συναρπαστική εφεύρεση, ευχαριστούμε κύριε Τόμας Eντισον). Απορημένη η Κάθριν, με τα αφτιά τεντωμένα, πασχίζει να καταλάβει τι συμβαίνει λίγα μέτρα πιο πέρα, στον άβατο για την ίδια χώρο όπου ο άνδρας της, ο προσηλωμένος γιατρός, υποδέχεται τους ασθενείς του, γυναίκες κυρίως (αλλά και άνδρες, σπανιότερα).
Λοιπόν, ενόσω η Σαμπρίνα Ντάλντρι, μια παντρεμένη πλην άτεκνη μουσικός, επιδίδεται σε μια σειρά από αδιευκρίνιστες κραυγές (μελωδικές αλλά μυστήριες, μεταξύ πόνου και απόλαυσης) επέρχεται αίφνης μια διακοπή ρεύματος. Ας εστιάσουμε τώρα σε ό,τι η Κάθριν δεν επιτρέπεται να δει: τον καλοκάγαθο δόκτορα Γκίβινγκς να αποσύρει σιγά σιγά το «φάρμακο» κάτω από το σεντόνι, δηλαδή να τραβά διακριτικά το «νέο όργανο» από τα διάπλατα ανοιγμένα πόδια της «υστερικής» κυρίας Ντάλντρι.
Φανταστείτε το, από ένα μεγάλο και συρόμενο μηχάνημα (φτιαγμένο έτσι ώστε να αυξάνει τη δύναμή του, σαν να γκαζώνει κατά κάποιον τρόπο) ξεκινά ένα καλώδιο και καταλήγει στην καινούργια, ρηξικέλευθη συσκευή του δόκτορος Γκίβινγκς, τον ηλεκτρικό δονητή, που εν προκειμένω βοηθά τους «χυμούς» του γυναικείου σώματος να απελευθερωθούν μέσα από τη διαδικασία των «παροξυσμών» (τους οποίους, με σημερινούς όρους, θα χαρακτηρίζαμε μάλλον υποβοηθούμενους αυνανισμούς ή οργασμούς).
Η Κάθριν, διαπιστώνοντας ότι οι επισκέψεις της κυρίας Ντάλντρι πυκνώνουν, ότι η κατάσταση της συγκεκριμένης «ασθενούς» βελτιώνεται με γεωμετρική πρόοδο, αποφασίζει να δράσει, να μάθει τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τη σχεδόν σφραγισμένη πόρτα που τόσο την έχει αναστατώσει. Και ασφαλώς, δεν της αρκεί να κοιτάξει μέσα από την κλειδαρότρυπα. Γιατί; Διότι η Κάθριν δεν είναι απλώς ανασφαλής και περίεργη, αντιθέτως διαισθάνεται ότι διακυβεύονται περισσότερα, η οικογενειακή της ζωή, η ανθρώπινη ευτυχία της.
Το πολυσυζητημένο στις Ηνωμένες Πολιτείες έργο της αμερικανίδας δραματουργού Σάρα Ρουλ με τίτλο «Στο διπλανό δωμάτιο ή Το έργο του δονητή» (2009), ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο Βρετάνια, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί (σε τούτη την πολύ ωραία, ισορροπημένη και αισθητικά προσεγμένη παράσταση που έχει στήσει) με τη θαυμάσια Γαλήνη Χατζηπασχάλη.
Η τελευταία, ενσαρκώνοντας τον ρόλο της Κάθριν, τον αποπροσανατολισμό της, τη μοναξιά της, την απόγνωσή της, κατακτά σταδιακά το κοινό, με μια ερμηνεία πιο επεξεργασμένη ωστόσο, μια ερμηνεία που δεν βασίζεται μονάχα στην (δεδομένη και σαρωτική) κωμική της φλέβα αλλά συντονίζεται επίσης με την εσωτερικότητα που διατρέχει (λανθάνουσα μεν, διακριτή δε) το κείμενο εν γένει. Η Κάθριν είναι η αδιαμφισβήτητη καρδιά στο έργο της Ρουλ, είναι αυτή που αποκαλύπτει το παράλληλο σύμπαν (από κοινωνική και ιστορική σκοπιά) της γυναικείας επιθυμίας και αλληλεγγύης. Η Ρουλ, με κλασικότροπη και φινετσάτη φόρμα, με σοβαρό και φρέσκο χιούμορ, αφήνει οργανικά τους προβληματισμούς της εποχής της (έμφυλους, διαπροσωπικούς, πολιτικούς) να καθρεφτιστούν στις πολιτισμικές συντεταγμένες της βικτωριανής περιόδου ώστε να τους δούμε, κι όμως, σε μια καθαρή προοπτική.
Συντελεστές
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Μουσική: Μίνως Μάτσας, Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή, Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ, Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου, Φροντιστήριο – κοστούμια: Βασιλική Τσιλιγκρού, Βοηθός σκηνοθέτη: Άρτεμις Δούρου, Βοηθός Μουσικού: Ιόλη Σιφονίου, Βοηθός Ενδυματολόγου: Εύα Κουρελιά, Art work: Mike Rafail, Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή, Δομνίκη Μητροπούλου, Trailer παράστασης: Χρήστος Συμεωνίδης
Ερμηνεύουν
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Δημήτρης Σαμόλης, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Δημήτρης Δεγαΐτης, Ελευθερία Μπενοβία, Δανάη Ομορεγκιέ-Νεάνθη
**
Θέατρο Βρετάνια (Πανεπιστημίου 7, Αθήνα)
Κάθε Πέμπτη (21:00), Παρασκευή (21:00), Σάββατο (18:00, 21:00) και Κυριακή (19:15)
