Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις με τις οποίες βρίσκονται διαχρονικά αντιμέτωπα τα συστήματα υγείας των αναπτυγμένων χωρών είναι η αναζήτηση της ισορροπίας μεταξύ των αυξημένων αναγκών υγείας των πολιτών και των περιορισμένων οικονομικών πόρων που διατίθενται για την κάλυψή τους. Η εξίσωση δε αυτή περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από τη ραγδαία εξέλιξη της έρευνας στον τομέα της υγείας, η οποία προσφέρει νέες, πιο αποτελεσματικές αλλά κατά τεκμήριο πιο δαπανηρές διαγνωστικές και θεραπευτικές επιλογές τόσο στους επαγγελματίες υγείας όσο και στους ασθενείς. Στην ήδη σύνθετη αυτή πραγματικότητα θα πρέπει να συνυπολογιστεί και το τεράστιο ατομικό και κοινωνικό ενδιαφέρον για τα θέματα υγείας, το οποίο καθιστά τις πολιτικές αποφάσεις γύρω από αυτήν ένα διαρκές πεδίο διαλόγου και αντιπαράθεσης.
Ενα τμήμα της πολιτικής υγείας το οποίο συγκεντρώνει αξιοσημείωτο βαθμό συμφωνίας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων είναι αυτό της πρόληψης, η αξία της οποίας έχει συστηματικά υπογραμμιστεί και τεκμηριωθεί επιστημονικά. Στη βάση αυτή, η πρόληψη συνιστά επένδυση, η οποία έχει καθοριστική συμβολή στη βελτίωση του επιπέδου υγείας του πληθυσμού. Αναφέρεται χαρακτηριστικά η εκτίμηση ότι το 2017 1,85 εκατομμύρια πρώιμοι θάνατοι, ήτοι το 15,4% όλων των θανάτων στις χώρες του ΟΟΣΑ, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί από την εφαρμογή αποτελεσματικών προγραμμάτων πρωτογενούς πρόληψης και άλλων δράσεων δημόσιας υγείας. Είναι δε ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι εμβολιασμοί προλαμβάνουν παγκοσμίως 2 με 3 εκατομμύρια θανάτους ετησίως, με την προστασία όσων εμβολιάζονται και τον περιορισμό της εξάπλωσης των νόσων σε όσους παραμένουν ακάλυπτοι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
