Τροφοσυλλέκτης

Σεβίτσε Το ψιλοκομμένο ωμό ψάρι είναι τόσο δημοφιλές στο Περού, που υπάρχει και ημέρα αφιερωμένη σε αυτό. Το σεβίτσε πρέπει να μαριναριστεί τουλάχιστον τρεις ώρες σε όξινο υγρό, π.χ. χυμό λεμονιού. Το πιο πιθανό είναι το όνομά του να οφείλεται στη λέξη «siwichi» της τοπικής διαλέκτου των Κέτσουα ή στην ισπανική «escabeche», η οποία αναφέρεται […]

Ξυμαγειριά: Συνηθίζεται στα χωριά των Σερρών τον χειμώνα, που τα πράσα είναι στην εποχή τους. Ψιλοκόβουμε τουλάχιστον 4 πράσα, τα σοτάρουμε, προσθέτουμε νερό και 4 κ.σ. ξίδι, μαγειρεύουμε για 15 λεπτά και έπειτα ρίχνουμε τραχανά ή κουσκούς. Ενα φαγητό που είναι πολύ ωραίο όταν είναι ζεστό. Τη συνταγή έχει διασώσει ο Χρήστος Μαντίδης στο βιβλίο […]

Carpaccio (Καρπάτσιο) Μα αυτός δεν ήταν ζωγράφος; Αλλωστε και η αναζήτηση στο Διαδίκτυο αυτόν εμφανίζει στα πρώτα αποτελέσματα. Si, pero, ναι αλλά, όπως θα έλεγε και κάθε ιταλός φίλος, «εμείς έχουμε φαντασία και σκεφτήκαμε έναν τρομερό συνδυασμό». Κάποτε οι γιατροί συνέστησαν σε κάποια κοντέσα να τρώει ωμό κρέας. Στο πιάτο που της ετοίμασαν έδωσαν το […]

Καγιανάς Το ελληνικό όνομα του καλοκαιρινού αυτού φαγητού δεν είναι η λέξη ομελέτα, η οποία έχει γαλλική ρίζα. Είναι η λέξη «σφουγγάτο», που προέρχεται από τον ελληνικό σπόγγο, λόγω της σπογγώδους σύστασης των χτυπημένων και τηγανισμένων αβγών. Το όνομα καγιανάς, και πιο σωστά «καϊγκανάς», μας έρχεται από το τουρκικό kaygana που σημαίνει λιγδερός, ολισθηρός. Σύμφωνα […]

Σουφικό Ενα τυπικό φαγητό της Ικαρίας, ένα αλλιώτικο μπριάμ, του οποίου τα υλικά πρώτα περνούν από την κατσαρόλα προτού καταλήξουν στον φούρνο. Και όταν λέμε υλικά εννοούμε μελιτζάνες, κολοκύθα, κολοκυθάκια, πιπεριές, ντομάτες, κρεμμύδια, πατάτες και σκόρδο. Επίσης λάδι, ούζο, μαϊντανό, μάραθο, θρούμπι, ντοματοπελτέ, κάππαρη, πιπέρι και ζωμό λαχανικών, σε αναλογία που ο καθένας ορίζει αυτοβούλως, […]

Απάκι Πολλοί το έχουν δοκιμάσει ξανά και ξανά και ξέρουν ότι έχει κρητική προέλευση. Πώς όμως φτιάχνεται και από πού προέρχεται το όνομά του; Πιο εύκολο είναι το τελευταίο ερώτημα. Επειδή πρόκειται για κομμάτι χοιρινό αλλά όσο γίνεται πιο άπαχο, από τη λέξη αυτή φθάσαμε – δεδομένης και της ευκολίας των Κρητικών με τα υποκοριστικά […]

Σουβλίτσες Σ’ αυτό το πασχαλινό φαγητό η σούβλα υπάρχει μόνο στο όνομα. Πρόκειται για μοσχαρίσιο κιμά (1 κιλό) που τον πλάθουν σε μπιφτέκια μαζί με δυόσμο, μαϊντανό, αλατοπίπερο και κρεμμύδι. Μπαίνει στο ταψί μαζί με 1/2 φλιτζάνι ρύζι, 1 κουταλιά βούτυρο και 1 φλιτζάνι νερό. Στον φούρνο ολοταχώς και όσο ψήνεται φτιάχνουν μια κρέμα με […]

Σκαλτσούνια Από τα πιο γνωστά νηστίσιμα γλυκά. Νηστίσιμο με τη βοήθεια του ταχινιού αλλά όχι και τόσο λιτό αφού έχει μέλια, μαρμελάδες, αμύγδαλα, καρύδια… Για τη ζύμη χρειάζεσαι αλεύρι, ταχίνι, μέλι και μπέικιν πάουντερ. Ζυμώνεις και ανοίγεις ένα χοντρό φύλλο. Για τη γέμιση ανακατεύεις σταφίδες, μέλι, μαρμελάδα πορτοκάλι, καρύδι και αμυγδαλόψιχα. Κόβεις τη ζύμη σε […]

Γουρνοχαρά Παλαιότερα σε πολλά ελληνικά χωριά παραμονές Χριστουγέννων συνήθιζαν «του γουρουνιού τον θάνατο». Και μάλιστα τον αποκαλούσαν «γουρνοχαρά». Επρόκειτο για το εορταστικό σφάξιμο του γουρουνιού σε κάθε σπίτι, από το κρέας του οποίου έφτιαχναν τις προμήθειές τους (λουκάνικα, παστό) για όλον τον χρόνο. Το πρώτο βράδυ μετά τη σφαγή γινόταν το ευχαριστήριο τραπέζι με χοιρινά […]

Λαδόβροχο Νόστιμη λέξη, την οποία θα ακούσεις στα Χανιά. Αναφέρεται στην πιο λιτή εκδοχή της διατροφής: ψωμί ραντισμένο με λίγο λάδι, για κάποιον που φεύγει βιαστικά για τη δουλειά ή το σχολείο. Καπίρα Εδώ το ψωμί είναι ελαφρώς καψαλισμένο και βουτηγμένο στο αγουρέλαιο, τη στιγμή εκείνη που βγαίνει το λάδι στο ελαιοτριβείο, προτού καν συσκευαστεί. […]

Γλεύκος Υπάρχει αυτή η πολύ ωραία ελληνική λέξη για τον χυμό των σταφυλιών, προτού αυτός ζυμωθεί και μετατραπούν τα σάκχαρα σε αλκοόλ. Αντί, λοιπόν, για τη λέξη μούστος, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη γλεύκος. Κόψιμο του μούστου Με άλλα λόγια, καθάρισμα του μούστου. Πώς γίνεται; Αρχικά με στάχτη. Ο μούστος, ωστόσο, «κόβεται», δηλαδή «καθαρίζει», και […]

Mαραθουνίτες Προκύπτουν από τον γάμο του μάραθου και της τηγανίτας. Φτιάχνονται κυρίως στη Σέριφο με μπόλικο μάραθο, που είναι άφθονος αυτόν τον καιρό παντού, φρέσκο ή ξερό κρεμμύδι – επίσης σε γενναίες ποσότητες – και χυλό. Στο ζεσταμένο λάδι του τηγανιού ρίχνουμε τον μάραθο και το κρεμμύδι και όταν μαραθούν λίγο προσθέτουμε το μείγμα στον […]

Κεσκέκ(ι) Είναι το πρώτο πιάτο που μου έρχεται στον νου αυτόν τον μήνα. Από την ημέρα του Αγίου Πνεύματος και σε πολλά θερινά πανηγύρια τους επόμενους μήνες, όπως αυτό της Μυτιλήνης, όπου θυσιάζεται ένας ολόκληρος ταύρος, το κεσκέκι πρωταγωνιστεί. Εντυπωσιάζει, μάλιστα, διότι πρόκειται για φαγητό διαδεδομένο από το Ιράν ως τη Συρία, γνωστό από τον […]

Κεφαλάκια ή γουλάκια: «Εκεί που ο γάιδαρος ψοφάει από πείνα οι Μανιάτες κάτι θα βρουν να φάνε» διαβάζω στο βιβλίο της Κατερίνας Εξαρχουλέα – Γεωργιλέα «Γεύσεις Μάνης» (εκδ. Αδούλωτη Μάνη). Είναι γεγονός. Οι πλαγιές της Μάνης θρέφουν εδώ και αιώνες τους Μανιάτες και με τα χόρτα τους. Τα κεφαλάκια – τα λένε επίσης γουλάκια ή […]

Λαδοψυχιά Μια όμορφη λέξη για ένα από αυτά τα μικρά, ταπεινά και λιτότατα παρασκευάσματα που είναι ό,τι πρέπει για το τελείωμα της Σαρακοστής. Μικρά κομμάτια ψωμιού, μαύρες ελιές, κρεμμύδι, δύο ντομάτες τριμμένες, αλατοπίπερο και χυμό λεμονιού. Τσιγαρίζουμε τα κομματάκια του ψωμιού με το κρεμμύδι και τις ελιές, ρίχνουμε τις ντομάτες, αλατοπίπερο και τον χυμό λεμονιού […]

Λιωτήρι Να αρχίσουμε φτιάχνοντας κάτι ορεκτικό όπως η ελιοτυρόπιτα της Μάνης. Μου φαίνεται ότι κι ένας εργένης, αν θέλει να ξεπεράσει λίγο τον εαυτό του, θα μπορούσε να το καταφέρει ψάχνοντας στην έρημο που συνήθως αποτελεί η κουζίνα του. Τέσσερα φλιτζάνια αλεύρι, λίγο λάδι, φέτα λιωμένη με το πιρούνι, κεφαλοτύρι, από αυτό που συνοδεύει τις […]

Σταφυλίνακας Αρχίζουμε ζόρικα, κυρίως για όσους δεν είναι από την Κρήτη. Ο σταφυλίνακας είναι ένα άγριο καρότο με λευκή ρίζα, πολύ αρωματικό, του οποίου τόσο η ρίζα όσο και οι βλαστοί τρώγονται, αρκεί βέβαια να τα βρείτε. Είναι ένας από τους προγόνους του γνωστού μας, συχνά άοσμου στις μέρες μας, καρότου. Λαγουδοπαξίµαδο Επειδή τα περίεργα […]

Εννέα φαγιά Πρόκειται για τα εννέα «πιάτα» που έβαζαν στο τραπέζι την παραµονή των Χριστουγέννων. Να µην ξεχνάµε ότι στα παλιά τα χρόνια η παραµονή ήταν ακόµη ηµέρα νηστείας, αλλά έπρεπε κάτι να γίνει για να τιµηθεί µαζί µε τη γέννηση του Χριστού και η σχετική διήγηση, όπου ο Ιωσήφ και η Παναγία περιπλανήθηκαν σε […]