Δημήτρης Ν Μαρωνίτης

Μια βδομάδα πριν από τις μοιραίες εκλογές, γυρεύοντας επειγόντως παρέα.

Κυκλοφορεί εδώ και κάμποσες μέρες (προφανώς εκτός τόπου και χρόνου) από το φιλόξενο Ιδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη η αναθεωρημένη έκδοση ενός ομηρικού βιβλίου

Αλλως πως: πιάσαμε πάτο. Και σκόπιμα το κείμενο αυτό είναι πρωθύστερο: έχει γραφεί πριν από την ψηφοφορία της περασμένης Δευτέρας

Ο τίτλος κολλάει παντού στις μέρες μας. Προπάντων σε ό,τι έγινε, γίνεται και μέλλει να συμβεί με τις προεδρικές εκλογές και τα παρεπόμενά τους

Oπως το υποσχέθηκα, αντί για χριστουγεννιάτικα κάλαντα, απογράφονται σήμερα άμεσοι έπαινοι ποίησης και πεζογραφίας

Τρέχω για να προλάβω. Με τη σαδιστική τρόικα στο κεφάλι μας, ή έστω στα πόδια μας, το πλησίστιο εορταστικό δωδεκαήμερο απαιτεί κάπως να χαλαρώσουμε, αντιδρώντας σε πιθανή νευρική κρίση.

Φτάσαμε αδιέξοδοι στον εξοδικό μήνα της χρονιάς, όπου «μήνις» και «έρις» κυκλοφορούν ακόμη ασυμπίεστες στον ιδιωτικό και στον δημόσιο βίο μας

Φταίει η ωραία Καλαμάτα, ειδικότερα ο δραστήριος Σύνδεσμος Φιλολόγων Μεσσηνίας, που μου πρότεινε συμμετοχή σε σεμινάριο για τη «διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και Γραμματείας»

Το θέμα του σκοτεινού μητρώου ανέκυψε με αφορμή νέα μετάφραση της σοφόκλειας «Αντιγόνης», συντελεσμένη στο πλαίσιο ενός προγράμματος, με τον επίτιτλο «Μεταποιήσεις».

Μέρες που είναι, συρράπτω επτά παραθέματα από ενυπόγραφη επιφυλλίδα δημοσιευμένη στο «Βήμα» στις 17.8.1974

Τον λογισμό και τον απολογισμό του εκπαιδευτικού δημοτικισμού στα πενήντα πρώτα χρόνια του περασμένου αιώνα συστήνει ο συνεργατικός τόμος των 515 σελίδων

Τίτλος ενός τίμιου και γενναίου βιβλίου που έφτασε στην ώρα του και στην ώρα μου. Πρόκειται για ώριμη πρωτοπρόσωπη αφήγηση, επικεντρωμένη στα ανεξίτηλα βασανιστήρια του Μπούχενβαλντ

Οι δύο επόμενοι πρόλογοι, προορισμένοι για το ίδιο βιβλίο, βρίσκονται σε μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους.

Να μην παρεξηγηθεί ο τίτλος: δεν παραπέμπει στις υπόγειες και υποθαλάσσιες ανασκαφές, που άναψαν κόκκινο τον τελευταίο καιρό, προκαλώντας σπάνια φρόνιμες προβλέψεις

Με ενοχλητική χρονοτριβή, έφτασε στον τελευταίο της σταθμό η έμμονη επιδρομή μου σε πέντε υποδείγματα μεταφραστικής ευστοχίας που σημάδεψαν το φετινό καλοκαίρι.

Αφήνω για αργότερα κάποια προσωπικά σχόλια για τα οριακά ορφικά σονέτα του Ρίλκε, μεταφρασμένα με σπάνια ποιητική αφοσίωση από τη Μαρία Τοπάλη.

Ο Σεπτέμβριος οσονούπω εκπνέει και ο επερχόμενος Οκτώβριος (επιβαρυμένος συνήθως φωνητικά στο εσωτερικό του με ένα μ μεταξύ ω και β) ήδη εισπνέει, για να πάρει τον πρώτο αέρα του.

Επεσα έξω την περασμένη Κυριακή, κόβοντας στη μέση μια, ανίδεη ίσως, σύγκριση μεταξύ Ανδρέα και Γιώργου Παπανδρέου

Σαράντα χρόνια ΠαΣοΚ είναι από μόνο του ρεκόρ. Οσο θυμάμαι, στον τόπο μας τουλάχιστον δεν είχαμε ως τώρα τόσο πολύχρονο κόμμα

Ο υπέργηρος συναδελφικός θάνατος Κριαρά και Σακελλαρίου ευνοεί, αν δεν επιβάλλει, συγκριτικού τύπου συνεκτίμηση της ζωής και του έργου τους, για να διαφανεί η συμπληρωματική συνοχή τους, αλλά και οι εύλογές τους διαφορές, οι οποίες δεν πρέπει, σκοπίμως ή ασκόπως, να αγνοούνται