ΟΛυκειάρχης μας, σαν εμπνευσμένος σκηνοθέτης, τα είχε όλα με επιμέλεια προετοιμάσει. Η χριστουγεννιάτικη μαθητική γιορτή θα είχε μια τελειότητα, εκείνο τον Δεκέμβρη του 1967, στη σεμνή πόλη του Νότου. Είχε τη χρονιά αυτή μετατεθεί εκεί, μετά από μακρά διαδρομή στην εκπαίδευση και θα σκέφτηκε, αυτός ο καβαφικός δάσκαλος, να συνομιλήσει και να γνωριστεί με τους […]
Το ακόλουθο κείμενο μου το έστειλε ανώνυμος αναγνώστης και θεώρησα πολύ χρήσιμο να αναγνωσθεί ιδιαίτερα από τους στελεχώνοντες το πολιτικό σύστημα της χώρας μας: «Μια φορά και έναν καιρό μια φυλή (50 άτομα) ζούσε ευτυχισμένη σ’ ένα παραδεισένιο νησάκι του Ειρηνικού Ωκεανού χωρίς φτώχεια, πείνα και διαφθορά. Μια μέρα, ο εκλεγμένος κυβερνήτης-φύλαρχος κάλεσε τους 13 […]
Υπάρχουν καταστάσεις που επειδή δεν είναι κατά κυριολεξία πρωτόγνωρες νομίζουμε πως μπορούμε να τις κατανοήσουμε. Πρόκειται βέβαια για μεγάλη πλάνη. Πώς να εννοήσεις, για παράδειγμα, πώς είναι να μη βλέπεις την παραμικρή ομοιότητα με τα υπόλοιπα πρόσωπα της οικογένειας; Πώς να συναισθανθείς πώς είναι να έχεις πλήρη άγνοια για το ιατρικό ιστορικό των προγόνων σου; […]
Δύο κύριοι της παρέας, δεινοί σκιέρ, υπερηφανεύονταν για τις επιδόσεις τους στο σπορ και επισκέπτονταν τη γνωστή «μαύρη πίστα» σε γειτονικά spots που ανεβάζει την αδρεναλίνη στα ύψη.
Καθώς διανύουμε το έτος εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, αξίζει, νομίζω, να αναφερθώ σε μια παράτολμη πρωτοβουλία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» το 1972 (23 Μαρτίου), δηλαδή την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Η δικαιοσύνη επίσης, σε αντίθεση με απρόθυμους ή και φοβικούς νομοθέτες, ούτε το πλήρωμα του χρόνου περιμένει, ούτε πάντα την ωρίμανση των συνθηκών. Και ευτυχώς.
Ριζικές ανακατατάξεις στη διεθνή σκακιέρα, με άγνωστες, προς το παρόν τουλάχιστον, επιπτώσεις.
Ολα στη φόρα (σωστότερα «στα φόρα» από το forum). Ακόμη και τα απόκρυφα. Ή, μάλλον, κυρίως αυτά.
πληροφορηθήκαμε ότι ο γιος μεγαλοεπιχειρηματία στον χώρο των κατασκευών και διεθνούς φήμης συλλέκτη άρχισε να «παρουσιάζει» επίσημα πλέον στα μικρά ιδιωτικά δείπνα τη νέα του σύντροφο.
Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος έφυγε από τη Βουλή κρατώντας ανά χείρας δύο βιβλία, ιστορικού περιεχομένου.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται αμήχανος μπροστά στην πανδημία, αναζητεί τρόπους να καρπωθεί τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης, και δεν βρίσκει.
Ο Κουρουμπλής πολάκισε τη λάθος στιγμή. Πολάκισε όταν ο αρχηγός του πίστεψε πως υπάρχει αρκετή αντιπολιτευτική ύλη για να κατηγορήσει τον Πρωθυπουργό ότι έλεγε ψευδώς πως δεν ήξερε.
Στην ελληνική περίπτωση κάποιες ελεγχόμενες πληθωριστικές πιέσεις μπορεί να είναι αποδεκτές και ικανές να επιτρέψουν την αποκατάσταση μιας νέας, επιβεβλημένης εκ των συνθηκών, ισορροπίας
Δεν είναι παράλογο να φοβόμαστε. Παράλογο είναι να κάνουμε τον φόβο μόνο οδηγό στη ζωή μας
Ενα από τα χαρακτηριστικά του μέλλοντος αυτού είναι ότι σε έναν κόσμο που διαρκώς μεταλλάσσεται δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε και να ευδοκιμήσουμε ως oργανισμοί και επιχειρήσεις αν βασιζόμαστε σε στατικές γνώσεις και δεξιότητες (skills).
Δεν ξέρω εάν όντως ο Πρωθυπουργός θα βρεθεί στα Ζαγοροχώρια τα Χριστούγεννα (είναι, βλέπετε και οι εξελίξεις τις μετάλλαξης «Όμικρον»), γνωρίζω όμως πως έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην Ήπειρο.
Τα σαλέ της περιοχής με τα γραφικά μαγαζάκια με τις βελέντζες, τα τσαρούχια αλλά και τα γούνινα fashion καπέλα να κάνουν τρελές δουλειές στολίζονται από... στόλους φιλιππινέζων θεραπαινίδων.
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο
Κατάλαβα πάντως γιατί οι ευσεβείς πιστοί, μοναχοί, ιερείς και αρχιερείς δεν αποδέχονται τα εμβόλια - και χρειάστηκε όλη η πειθώ του κράτους για να τα δεχθούν - έστω και με το ζόρι.