Στις επόμενες 500 λέξεις θα μετακινηθούμε από το παρόν έως και δεκάδες χιλιάδες χρόνια πίσω, θα βρεθούμε σε μια άλλη ήπειρο, θα συναντήσουμε υψομετρικές διαφορές, ξεχασμένους προγόνους αλλά και μια χημική ουσία, την γλουταθειόνη, που αν και αρχέγονη τώρα είναι πλέον και ένα επικερδές εμπορικό προϊόν. Με στόχο όλα αυτά μεταξύ τους κάπως να συναρμοστούν.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς για την έναρξη της σχολικής ζωής, τα φετινά πρωτάκια έχουν γεννηθεί το 2011, τα παιδιά της Β' Δημοτικού το 2010, της Γ' το 2009 κ.ο.κ.
n Οπως εγώ αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, ο τίτλος «Celebrity travel» ακυρώνει το travel, το ταξίδι.
Ηγέτης είναι κάποιος που «μοιράζει ελπίδα», έλεγε ο Ναπολέων. Στις μέρες μας «μείναμε από ελπίδα» το 90% του
Τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι θεσμοί, ακόμα και ο κ.Σόϊμπλε θεωρούν ότι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η αξιολόγηση
Δεν ξέρω εάν το προσέξατε αλλά μόνος που μίλησε τελευταίως για εκλογές ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Επαναλαμβάνοντας βεβαίως ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2019.
Στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ γιατί καθηλώνει τη χώρα, διασύρει το προοδευτικό κίνημα και επαναφέρει την συντήρηση Επιδιώκουμε το ξεπέρασμα της στασιμότητας, μια νέα δυναμική της παράταξης αλλά αυτή θα παραμένει ευχολόγιο, αν δεν ξεκαθαρίσουμε και την πολιτική στόχευση που θα την πραγματοποιήσει. Εδώ ακριβώς προκύπτει μείζον θέμα πολιτικής στοχοθεσίας για το νέο φορέα και θέλω […]
Η πρόσφατη επίσκεψη κορυφής της ελληνικής αντιπροσωπείας στις ΗΠΑ και οι συνομιλίες με την ηγεσία του
Ο Βόλφανγκ Σόϊμπλε που μας αποχαιρέτισε χθες από τη θέση του γερμανού υπουργού Οικονομικών
Αυτές οι φωτογραφίες τις οποίες άφησαν να διαρρεύσουν από το Μέγαρο Μαξίμου και οι οποίες δείχνουν τον
Oταν ήμουν παιδί έβλεπα όνειρα με αιματοβαμμένους κλόουν που παραμόνευαν πίσω από τις πόρτες - αυτό χρόνια προτού μού κλέψει ο Στίβεν Κινγκ τον εφιάλτη για να θησαυρίσει κυκλοφορώντας το «Αυτό».
Για τα σημερινά «κορίτσια» της Generation Χ (χονδρικά από 40 έως 55 ετών), αυτής της ασκεπούς, μαλθακής, βαριεστημένης και ολίγον κυνικής γενιάς, η επιβίωση είναι δύσκολη.
Ξεκινώ με μια κοινοτοπία, που όμως έχει τη σημασία της. Οι χώρες δεν έχουν μόνιμους φίλους, έχουν μόνιμα συμφέροντα και το ζητούμενο κάθε φορά στο σκληρό αλλά συναρπαστικό παιχνίδι των διεθνών σχέσεων είναι κυρίως με ποια στρατηγική προσέρχεσαι και, βεβαίως, πώς εκμεταλλεύεσαι τη συγκυρία. Συνήθως κερδισμένες στη διεθνή σκακιέρα είναι οι χώρες που συνομιλούν με την Ιστορία, που δρουν με μακροπρόθεσμους στόχους, που ξέρουν να περιμένουν.
Συνταγές αδυνατίσματος
Τη δημόσια συζήτηση απασχολεί ήδη και θα απασχολήσει ολοένα και περισσότερο τους επόμενους μήνες το ζήτημα της πορείας της ελληνικής οικονομίας μετά την τυπικά προβλεπόμενη λήξη του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής («Μνημονίου») τον Αύγουστο του 2018.
Μία από τις πλέον συχνές ερωτήσεις που δέχομαι από τους φοιτητές μου είναι αν πλέον βρισκόμαστε σε μια νέα ψυχροπολεμική φάση εξέλιξης των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων.
Θα αναφερθώ αποκλειστικά στην επίσημη διδασκαλία και στις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας, εντούτοις προτού εκφράσω τη θέση μας εάν η Εκκλησία μπορεί να παρεμβαίνει στο νομοθετικό έργο της Πολιτείας, να διαβουλεύεται μαζί της πριν από την ψήφιση ενός νόμου και ποια είναι τα όρια και ο διακριτικός της ρόλος, θα ήθελα να εκφράσω μία απορία:
Τα παλιά καλά χρόνια, στην πολιτική, η θεωρία προηγείτο της πράξης, ιδιαίτερα στον χώρο της Αριστεράς, όπου έβριθαν οι διανοούμενοι και περίσσευαν οι ιδεολογικές διαμάχες. Μετά την ίδρυση της Tρίτης (Κομμουνιστικής) Διεθνούς και την εγκαθίδρυση κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη και στην Ασία, η θεωρία, αν και υποτάχθηκε στις πολιτικές-κομματικές ανάγκες και σκοπιμότητες των ολοκληρωτικών αυτών καθεστώτων, δεν έπαψε να αποτελεί ζωντανό πεδίο αναζητήσεων και αντιπαραθέσεων, κυρίως στον σοσιαλιστικό και ευρωκομμουνιστικό χώρο, που διατήρησαν την ιδεολογικοπολιτική τους αυτονομία από τον δογματικό κομμουνισμό.
Ηεπίσκεψη του αριστερού πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στον Λευκό Οίκο του ακραίου εκκεντρικού εθνικιστή προέδρου Ντόναλντ Τραμπ - και ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα αποτελέσματά της - μπορεί να θεωρηθεί ένας συμβολικός ιστορικός σταθμός στη σχέση της Αριστεράς με τις ΗΠΑ, αλλά και για τον προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
- Ο Νίκος Δήμου; - Μάλιστα, εγώ! - Τυχεροί είμαστε!