Είκοσι πέντε χρόνια μετά το «Love Is Here», οι Starsailor επιστρέφουν στο προσκήνιο με μια επετειακή περιοδεία που υπενθυμίζει πόσο επιδραστικά υπήρξαν τα τραγούδια τους στις αρχές των ’00s. Οι προσεχείς σταθμοί της είναι η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, με συναυλίες στο Gazarte (10/12 & 11/12) και το WE  (13/12).

Ο Τζέιμς Γουόλς, η χαρακτηριστική φωνή και δημιουργική καρδιά της μπάντας, μίλησε στο ΒΗΜΑ για την ξέφρενη διαδρομή από το Γουίγκαν μέχρι τις παγκόσμιες σκηνές, τις πιέσεις της πρώιμης επιτυχίας, αλλά και τις στιγμές που ακόμη τον συγκινούν πάνω στη σκηνή.

Ο φροντμαν των Starsailor  εξηγεί πώς αλλάζει μια μπάντα όταν μεγαλώνει και ανακαλεί την επεισοδιακή συνεργασία με τον θρυλικό παραγωγό (Beattles, Ramones, Τίνα Τέρνερ κ.α.) Φιλ Σπέκτορ που κατέληξε σε αδιέξοδο.

Το 2002 δηλώσατε ότι «η μουσική σώθηκε» -έτσι άνοιγε το «Silence Is Easy», το δεύτερο άλμπουμ σας. Τελικά σώθηκε; Τι πιστεύετε σήμερα;

Ήταν λίγο ειρωνικό. Ήταν μια πολύ υπερβολική εποχή, όπου κάθε νέο συγκρότημα που έκανε κάτι διαφορετικό ανακηρυσσόταν «σωτήρας της μουσικής», οπότε το λέγαμε για πλάκα, για να αποφορτίσουμε λίγο την πίεση του δεύτερου άλμπουμ. Δύο δεκαετίες μετά, μπορώ να πω ότι η μουσική ίσως δεν σώθηκε, αλλά σώζει ακόμα εμας.

Η ιστορία σας είναι αξιοσημείωτη: μια ομάδα εφήβων από το Γουίγκαν κατάφερε να ξεχωρίσει από το πρώτο κιόλας σίνγκλ, να κάνει επιτυχίες και να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Με απόσταση δύο δεκαετιών, ήταν αυτή η ξαφνική επιτυχία ευλογία ή κατάρα; Τι θα θέλατε να είχε παραμείνει ίδιο από εκείνα τα χρόνια, και τι θα θέλατε να ήταν διαφορετικό;

Θα ήθελα να είχαμε πάρει λίγο περισσότερο τον έλεγχο των υποθέσεών μας. Από τη μια, δεν θα ήμασταν το συγκρότημα που είμαστε χωρίς τη στήριξη των δισκογραφικών, αλλά όπως συμβαίνει με πολλές νεανικές μπάντες, δεν ξέρεις πάντα τι γίνεται σε νομικά και οικονομικά ζητήματα. Ακόμη κι όταν φαίνεται πως η εταιρεία πληρώνει για πράγματα, στο τέλος τα πληρώνεις εσύ. Θα ήθελα επίσης να είχα υπάρξει πιο συνεργατικός. Νομίζω πιστεύαμε ότι ήταν «εμείς ενάντια στον κόσμο», αλλά από τότε έχω γνωρίσει τόσους μουσικούς και δημιουργούς που σέβομαι. Υπάρχουν όμως τόσα πράγματα που δεν θα άλλαζα. Το ότι πήγα στο Wigan & Leigh College και γνώρισα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, για αρχή ή  το να παίξουμε εκείνη τη συναυλία στο Social, από την οποία ξεκίνησαν όλα.

Χρειάστηκε να απολύσετε τον Φιλ Σπέκτορ – και δεν είμαι σίγουρος πόσοι μουσικοί βρέθηκαν ποτέ σε μια τέτοια θέση. Τι πήγε τόσο στραβά σε εκείνη τη συνεργασία για το δεύτερο άλμπουμ σας, «Silence Is Easy». Μιλάμε για μια συνεργασία που πολλοί καλλιτέχνες θα ονειρεύονταν.

Η επικοινωνία κατέρρευσε και η ψυχική του υγεία είχε ξεκάθαρα επιδεινωθεί σε καταστροφικό βαθμό. Ήταν κάτι τραγικό, ειδικά για την οικογένεια της Λάνα Κλαρκσον, της ηθοποιού που δολοφονήθηκε από τον Σπέκτορ μέσα στο σπίτι του. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να απομακρύνεσαι από μια κατάσταση όπου όλοι αισθάνονται άβολα, ακόμη κι αν υπάρχουν εμπορικές και κριτικές πιέσεις να την συνεχίσεις.

Είχατε δηλώσει πρόσφατα ότι «θα ήταν πολύ δύσκολο για εμάς να φτάσουμε τα ύψη όσων έχουμε κάνει στο παρελθόν». Έχουν αλλάξει οι Starsailor ή έχει αλλάξει η μουσική;

Υποθέτω ότι εξαρτάται από το τι εννοούμε «ύψη».  Η εμπορική επιτυχία μπορεί να είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά εξακολουθούμε να ζούμε στιγμές πάνω στη σκηνή που είναι ισάξιες, αν όχι καλύτερες, από τις πρώτες μέρες. Νομίζω ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τα συγκροτήματα να κάνουν πραγματικό αντίκτυπο, οπότε αισθάνομαι απίστευτα τυχερός που καταφέραμε να ξεχωρίσουμε τότε που το κάναμε. Είναι πιο εύκολο να κυκλοφορήσεις μουσική και να κάνεις μια κάποια εντύπωση σήμερα, αλλά πολύ, πολύ πιο δύσκολο να έχεις έναν ουσιαστικό και διαχρονικό αντίκτυπο.

Αυτή η περιοδεία γιορτάζει τα 25 χρόνια των Starsailor. Πώς λειτουργούν για εσάς οι επέτειοι;

Είναι ένας εορτασμός των τελευταίων 25 ετών. Μας εμπνέει να ακούμε ιστορίες ανθρώπων για το πώς είδαν για πρώτη φορά τη μπάντα ή πώς η μουσική μας διαμόρφωσε τη ζωή τους, από τη γέννηση των παιδιών τους μέχρι γάμους κ.λπ.

Πολλά από τα τραγούδια σας έχουν αυτή την ιδιαίτερη ικανότητα να ηλεκτρίζουν με την ίδια ευκολία ένα μεγάλο υπαίθριο venue και μια μικρή σκηνή. Είναι αυτή η σύνδεση με το κοινό αποκλειστικά θέμα performance; Και προσωπικά, προτιμάτε μεγαλύτερους ή μικρότερους χώρους;

Δεν έχω προτίμηση. Οι εμφανίσεις σε φεστιβάλ μπορεί να είναι πολύ ικανοποιητικές για όλους, διότι δεν είναι αποκλειστικά το δικό σου κοινό. Έτσι, όταν τα πας καλά, έχεις την αίσθηση ότι ίσως κέρδισες μερικούς νέους ακροατές. Είναι επίσης μαγικό όταν παίζεις ένα μικρό live για τους δικούς σου αφοσιωμένους fans, οι οποίοι ξέρουν κάθε λέξη και κάθε στίχο των τραγουδιών σου.

Είστε ένα συγκρότημα που συνδέεται έντονα με τις ζωντανές εμφανίσεις. Πόσο γρήγορα μπορείτε να καταλάβετε ότι μια συναυλία δεν “πιάνει” με το κοινό, ότι λείπει η σύνδεση; Και σε αυτή την περίπτωση, έχετε ένα “κουτί πρώτων βοηθειών” για να σώσετε τη βραδιά;

Ευτυχώς δεν συμβαίνει συχνά, αλλά το να κόψουμε δύο πιο αργά τραγούδια από το set και να προσθέσουμε ένα-δυο πιο ανεβαστικές διασκευές συνήθως βάζει τα πράγματα ξανά σε τροχιά.

Κλείστε εισιτήρια για όλες τις σπουδαίες εκδηλώσει στο inTickets.