Σε έναν μεστό και γεμάτο πολιτιστικές και καλλιτεχνικές αναφορές επικήδειο, ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης κατόρθωσε να συμπυκνώσει την συνολική παρακαταθήκη του Διονύση Σαββόπουλου μέσα στα συμφραζόμενα της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης και της Αθήνας της δεκαετίας του ’60. Παρακολουθήστε ζωντανά την εξέλιξη της κηδείας του Διονύση Σαββόπουλου.
Ο λόγος του ήταν ένα προσκλητήριο αείμνηστων φίλων και συνεργατών του Σαββόπουλου η οποίοι άφησαν το αποτύπωμά τους στην πνευματική ζωή της πόλης και της χώρας. Ο Ασλάνογλου, ο Πεντζίκης, ο Ιώννου, ο Ρασσούλης, ο Μοσκώφ, ο Παπάζογλου. Ταυτόχρονα, οι γειτονίες, οι δρόμοι και οι τοποθεσίες που διαμόρφωσαν τον Διονύση Σαββόπουλο βρήκαν το δικό τους χώρο μέσα στις λέξεις του Σκαμπαρδώνη.
«Ήρθα από τη Θεσσαλονίκη να σου μεταφέρω την οδύνη της πόλης. Η Θεσσαλονίκη που γέννησε ένα τόσο λαμπρό τέκνο. Σε περιμένει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο επόμενος Θεσσαλονικιός Γιώργος Ιωάννου, ο Νίκος Παπάζογλου — που θα σε οδηγήσει στο ξέφωτο. Σε περιμένουν οι κιθάρες».
Συνέχισε με αναφορές στην γενέτειρα του Σαββόπουλου:
«Η μητέρα-πόλη σε χαιρετά, η γειτονιά σου, η Ανάληψη, σου γνέφει εκεί όπου είδες για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη να κατεβαίνει από το λεωφορείο κρατώντας ένα μικρό βιολί, περπατώντας σαν να αιωρείται πάνω απ’ το έδαφος».
Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης επεσήμανε ότι η απώλεια του Σαββόπουλου είναι μεγάλη, διότι αποτέλεσε πνευματικό γονέα. «Τους πνευματικούς γονείς τούς επιλέγουμε. Είναι οι πιο αγαπημένοι».
Κλείνοντας: αναφέρθηκε στην κάθοδο του στην Αθήνα το 1963:
«Νιόνιο, αγάπησες την πανέμορφη Αθήνα, την διαύγεια και το φως της, τη ζωντάνια και την ελευθερία της.
Ήρθες εδώ δεκαεννιά χρονών και κατάφερες να δημιουργήσεις ένα τόσο μεγάλο έργο.
Η Αθήνα αναγνώρισε την προσφορά σου με γενναιοδωρία. Έζησες εδώ με τη μούσα σου, την Άσπα».
