Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 86 ετών, ο εκδότης και δημοσιογράφος Κώστας Καββαθάς.

Ο Κώστας Καββαθάς, με μεγάλη εμπειρία στoν χώρο του αυτοκινήτου, υπήρξε συνεργάτης του «ΒΗΜΑΤΟΣ» και μέσα από τα κείμενα του, με γλώσσα τολμηρή και χωρίς προσχήματα, στηλίτευε τα στραβά και ανάποδα της οδικής συμπεριφοράς και νοοτροπίας που επικρατούσε, και δυστυχώς ακόμα επικρατεί, στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η σχέση των ελλήνων οδηγών με το παρκάρισμα, θέμα με το οποίο, με αφορμή το νέο τότε μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης, ο Κώστας Καββαθάς καταπιανόταν τον Μάρτιο 1998 σε άρθρο του με τίτλο «Ελεγχόμενη ασυδοσία»:

Ελεγχόμενη ασυδοσία

Τελικά αμείλικτο τίθεται το ερώτημα: Μπορεί ή όχι ο κάθε “γιωταχής” να σταθμεύει όπου του καπνίσει, όπως του καπνίσει, όταν του καπνίσει (όπως ζητούν οι “μαχητές” ενάντια στην ελεγχόμενη στάθμευση) ή, κατά πώς έχουν γίνει τα πράγματα να υπάρχει κάποιος έλεγχος ώστε να μην παρουσιάζονται τα φαινόμενα αλητεία που κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, με ή χωρίς “γιωταχί”, αντικρίζει καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους;

(…)

[Το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης] (…) εδώ και 25 χρόνια γράφω πώς και πού πρέπει να εφαρμοσθεί.

Έγραφα για παράδειγμα, ότι έπρεπε να υπάρχει νόμος που να λέει ότι για να μπορεί να αγοράσει «γιωταχί» κάποιος που κατοικεί στο αποκαλούμενο «κέντρο» πρέπει πρώτα να αποδείξει στις αρχές ότι διαθέτει χώρο στάθμευσης (όπως γίνεται στο Τόκιο).

Έγραφα ότι οι δήμοι πρέπει να δίνουν σοβαρά κίνητρα (ακόμη και δωρεάν θέσεις στάθμευσης (σε όσους αγοράζουν και χρησιμοποιούν φιλικά προς το περιβάλλον οχήματα αλλά και δίκυκλα.

«Φώναζα» για την ανάγκη κάθε πολυκατοικία να διαθέτει τον δικό της χώρο στάθμευσης, ώστε να μένει χώρος για τους πεζούς.

(…)

Κώστας Καββαθάς

Καμία δικαιολογία

Τίποτε δεν έχει γίνει σωστά από την ημέρα που ιθύνοντες και «λαός» απώλεσαν τη δικαιολογία να παριστάνουν τους ανήξερους.

(…)

Στην τηλεόραση είδαν πως ένας πραγματικά πολιτισμένος άνθρωπος δεν παρατάει το “γιωταχί” του όπου τον βολεύει. Εκεί είδαν τα αυτοκίνητα να σταματούν στις διαβάσεις για να περάσουν οι πεζοί.

Στις εφημερίδες και στα περιοδικά διάβασαν ότι δεν πρέπει να “καβαλάνε” τα πεζοδρόμια, να ξεριζώνουν τα λιγοστά δέντρα, να κλείνουν ακόμη και τις εισόδους των σπιτιών.

(…)

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 15.3.1998, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» | «ΤΑ ΝΕΑ»

Γκρουπάκια και γκρουπούσκουλα

Οι ελληνικές πόλεις (και οι ελληνικοί δρόμοι) δεν εξυπηρετούν πλέον όλους πολίτες αλλά μικρά, σικάτα, άκρως εγωιστικά, 100% ρατσιστικά γκρουπάκια και γκρουπούσκουλα τα οποία, επειδή διαθέτουν το απαραίτητο «βύσμα» στο ένα ή στο άλλο κόμμα, μετατρέπουν τις περιοχές τους σε μικρούς ιδιωτικούς «παράδεισους», πάντα βέβαια «για την υγεία των παιδιών τους».

Μακάρι να είχα τον χώρο για μερικές φωτογραφίες από αυτά τα γκέτο, για να δείτε πού και πώς παρκάρουν οι βυσματούχοι και πού οι απλοί πολίτες.

Ελευθερία και έλεγχος

Ποια είναι τελικά η άποψη του γράφοντος; Απλά…όλοι οι δρόμοι (με την εξαίρεση εκείνων που περνούν μπροστά από σχολεία, νοσοκομεία, οίκους ευγηρίας κλπ.) πρέπει να είναι ελεύθεροι για χρήση από όλους τους πολίτες.

Επειδή όμως υπάρχουν και πολλοί τοπικοί άρχοντες που τιμούν τη λαϊκή εντολή και θέλουν να κάνουν καλύτερη τη ζωή των πολιτών, επειδή καλώς ή κακώς ο σύγχρονος άνθρωπος χρησιμοποιεί το επιβατικό αυτοκίνητο και επειδή η βελτίωση της ποιότητας απαιτεί χρήμα, λέω όχι απλώς «ναι» στην ελεγχόμενη στάθμευση αλλά ελπίζω να επεκταθεί παντού, ακόμη και στα γκέτο που ανέφερα πιο πάνω.

(…)

ΥΓ: Ευχαριστώ τους δεκάδες αναγνώστες της στήλης που έκαναν τον κόπο να γράψουν παρουσιάζοντας και άλλες συνήθειες της συνομοταξίας των Γ.Μ.Τ.Β. (γκλαμουρομπουρτζόβλαχων ). Θα επανέλθουμε.