Ακόμα αναρωτιόμαστε. Με τελεία ή με ερωτηματικό; Ένα σημείο στίξης που καθορίζει το σημείο αναφοράς μας. Η πιο σημαντική λέξη του νομοσχεδίου είναι μία. Η λέξη ισότητα δεν μπορεί να προσπερνάται, να τσαλακώνεται, να ποδοπατείται.
Όταν ένα δικαίωμα έχει δοθεί στους πολλούς, δεν μπορούμε να αναρωτιόμαστε αν το δικαίωμα αυτό θα δοθεί και στους λίγους. Δεν μπορούμε να κωφεύουμε και να αγνοούμε επιδεικτικά ότι η χορήγηση του δικαιώματος στη μειονότητα έπρεπε ήδη να θεωρείται θέμα λήξαν.
Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, συνιστώντας γενική ρήτρα, μέσω της οποίας θα ερμηνεύεται κάθε άλλη συνταγματική διάταξη.
Η Λίνα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ και μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για το νομοσχέδιο «ισότητα στο γάμο», μιλώντας σε εκδήλωση του «Κύκλου Ιδεών», ανέφερε: «ο Δικαστής θα έπρεπε ήδη να έχει νομοθετήσει. Ο Δικαστής θα έπρεπε ήδη να έχει αναγνωρίσει τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών στηριζόμενος στην ισότητα των φύλων.
Η σύναψη αλλά και η μη σύναψη σύμβασης αστικού δικαίου εξαιτίας του φύλου συνιστά διάκριση βάσει φύλου». Συνεπής εφαρμογή της αρχής της ισότητας. Συνεπής προέκταση. Ίση αξιοπρέπεια ενώπιον του νόμου. Ισότιμη μεταχείριση.
Τα δικαιώματα πρέπει να είναι ίδια για όλους. Η ισότητα στον γάμο θα έπρεπε να είναι ένα αυτονόητο κεκτημένο. Κι όμως δεν είναι.
Κανείς από όσους πολεμούν την ισότητα στον γάμο δεν θα ζημιωθεί από αυτήν. Κανείς από όσους πολεμούν την ισότητα στον γάμο δεν μπορεί να κατανοήσει ότι τα προνόμια που ο ίδιος απολαμβάνει, για τους λίγους αυτά τα μη προνόμια δεν είναι μέρος της πίτας αλλά η ίδια τους η ζωή.
Μια ζωή ακουσίως περιχαρακωμένη. Μια ζωή που βάλλεται από οπισθοδρομικές αντιλήψεις όπως αυτή του Μητροπολίτη Μεσογαίας που θεωρεί την ομοφυλοφιλία «μόδα» ικανή να «πολλαπλασιάσει επικίνδυνα την παρέκκλιση από την φυσική οδό και εκτροπή», ως μια «ασθένεια που τη γέννησε η διάχυτη κοινωνική αμαρτία».
Είναι ξεκάθαρο πως σε ζωντανά κι επίδικα ταυτοτικά ζητήματα αναρριπίζονται όλες οι αντιθέσεις. Καλούμαστε να επιλέξουμε τη θέση μας στην κοινωνία.
Καλούμαστε να δηλώσουμε ανοιχτά αν δικό μας μέλημα είναι η εξασφάλιση της ευτυχίας για όλους τους ανθρώπους -και τους περισσότερους και τους λιγότερους- ή όχι. Καλούμαστε να βάλουμε εμείς το σημείο στίξης μετά το ρήμα «αναρωτιέμαι».
Τελεία ή ερωτηματικό;
