Απλές προτάσεις, οπωσδήποτε μετά από πολύ σκέψη, από έναν 90χρονο συνταξιούχο που έχει ζήσει από κοντά όλες τις Εθνικές περιπέτειες των τελευταίων 80 ετών. Ελπίζω αυτοί που χειρίζονται αυτό το συγκεκριμένο Εθνικό Θέμα να με συγχωρήσουν για την παρέμβαση. Θυμάμαι την μεγάλη μου έκπληξη όταν το 1953, νεαρός τότε ειδικευόμενος στη Χειρουργική στη Νέα Υόρκη, κουβεντιάζοντας τυχαίως με ένα ταξιτζή , μου είπε ότι είναι Μακεδόνας, ότι η πατρίδα του βρίσκεται υπό κατοχή από την Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, και ένα κατεβατό ιστορίες για τον Μέγα Αλέξανδρο, και άλλα πολλά ….Δεν μπορώ να ειπώ ότι δεν ανησύχησα από τα λεγόμενά του, αλλά προσπάθησα να πληροφορηθώ τουλάχιστο, για το ποιος του δίδαξε τα λεγόμενά του, και ιδιαίτερα για τις ελπίδες του για την απελευθέρωση της πατρίδας του καθώς και για όλες τις προσπάθειες που γίνονταν στην Αμερική από τους ομοϊδεάτες του . Ήταν ακόμη νωπά τα όνειρα του Τίτο για τη δημιουργία της Μακεδονίας του Αιγαίου, το ενδεχόμενο μιας από βορρά εισβολής, κι ένας εντελώς άχρηστος εμφύλιος τον οποίο πλήρωσε η πατρίδα μας με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και μια τεράστια οικονομική καταστροφή, τη στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη συνερχόταν με το Σχέδιο Μάρσαλ.

Πολύ αργότερα, έχοντας πια επιστρέψει στην Ελλάδα – και τότε, όπως τώρα, συζητούσαν για το τελικό όνομα της FYROM – είχα γνωρίσει ένα έμπειρο διπλωμάτη, ο οποίος επέμενε ότι το θέμα της ονομασίας έπρεπε να τελειώσει αμέσως με ένα σύνθετο όνομα. Αυτός προτιμούσε το Slavomakedonia, ή Slavoalbanic Makedonia, ή το τώρα της μόδας Gornamakedonia, πάντοτε υπό την αυστηρά προϋπόθεση ότι δεν θα είναι σε οποιοδήποτε σύνθετο όνομα πρώτο το Μακεδονία με το κεφαλαίο Μ μπροστά, και μου εξήγησε πόσο σημαντικό είναι αυτό για την τελική κατάληξη και διεθνή χρήση του ονόματος.

Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που θέλει να απελευθερώσει το βόρειο τμήμα της Μακεδονίας του Αλέξανδρου, όπως ο ταξιτζής της Νέας Υόρκης ήθελε για την Ελληνική Μακεδονία.

Είμαστε όμως υποχρεωμένοι σαν Έλληνες να διαφυλάξουμε την Χώρα μας με κάθε θυσία. Θα πρέπει οι απανταχού Έλληνες να ομονοήσουμε ώστε να φροντίσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας την πατρίδα μας. Δυστυχώς η γεωγραφική της θέση και τα διεθνή συμφέροντα μας επιβάλλουν να είμαστε δυνατοί, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάθε εισβολέα.

Τα συλλαλητήρια δεν φτάνουν. Ακόμη και αν δεχθούν οι Σκοπιανοί να αλλάξουν το Σύνταγμά τους, κάτι που φαντάζει απίθανο, ποιός εμποδίζει την επόμενη κυβέρνησή τους να χαρακτηρίσει τους προηγούμενους προδότες και να επαναφέρει τα όνειρά τους !! Για αυτό τολμώ να προτείνω κάτι πιο σημαντικό και αντικειμενικό, για να πεισθούν όλοι, και ιδιαίτερα οι Διεθνείς Οργανισμοί και Κράτη, ποιά είναι η αλήθεια.

Μια λογική πρόταση θα ήταν, στην περιοχή της πατρίδας μας, η οποία περιγράφεται στα Σκοπιανά βιβλία σαν δική τους, θυμίζοντας στα παιδιά τους ότι πρέπει μια ημέρα να την απελευθερώσουν, δηλαδή την Ελληνική Μακεδονία, να κάνουμε εμείς ένα δημοψήφισμα, με διεθνείς παρατηρητές, και επισημότητα, με το ερώτημα: Θεωρείτε τους εαυτούς σας Μακεδόνες (όχι Έλληνες) και ζητάτε την απελευθέρωσή σας από την Ελλάδα; ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Ελπίζω και εύχομαι, ότι το ΟΧΙ θα πλησιάσει το 100%, Αν το ΟΧΙ δεν είναι πάνω από 85%, προσωπικά εγώ θα αρχίσω να ανησυχώ από τώρα, για το τι θα γίνει μετά από 80 ή 100 χρόνια, με την υπογεννητικότητα στη χώρα μας να αδυνατεί να ακολουθήσει το ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα. Για αυτό, εκτός από το όνομα, θέμα που ελπίζω ότι σύντομα θα λυθεί, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να θωρακίσουμε την Πατρίδα από κάθε πιθανή επιβολή . Να παραμερισθούν οι έριδες και οι γελοιότητες που διαπιστώνουμε κάθε ημέρα στο Κοινοβούλιο, και να επιβάλλουμε στους εκλεκτούς μας αντιπροσώπους να βάλουν ειλικρινά πρώτα την Πατρίδα, μετά το Κόμμα, και τελευταία την προσεχή επανεκλογή τους.

Θα πρέπει να φέρουμε κοντά μας και να βοηθήσουμε τα αδέρφια μας του εξωτερικού, να μάθουν τα παιδιά τους Ελληνικά, την Ελληνική Ιστορία, τις παραδόσεις και τις συνήθειες της ράτσας μας. Να δώσουμε υποτροφίες στα παιδιά αυτά, να έρθουν να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Ένα αμέσως εφαρμόσιμο μέτρο είναι να δώσουμε δικαίωμα ψήφου στους γονείς τους, κάτι που δεν βαρύνει σε τίποτα τον οικονομικό προϋπολογισμό, να τους προσφέρουμε εξαιρετικά καλές ευκαιρίες για επιχειρηματικές δραστηριότητες, και να υιοθετήσουμε μέτρα που θα κάνουν την επιστροφή τους πιο εύκολη. Ας καταπολεμήσουμε με κάθε θυσία την τόσο επικίνδυνη υπογεννητικότητα, να φροντίσουμε την Παιδεία για όλα τα Ελληνόπουλα, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Καζαντζάκη στην Ασκητική του:

« Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους, Το τρίτο σου χρέος είναι να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει».

Αυτό δεν είναι ρατσισμός. Είναι καθήκον.


Ο κ. Χαρώνης είναι συνταξιούχος Διευθυντής Χειρουργός του ΕΣΥ, και Άμισθος Καθηγητής της Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών