Θαυμάζει τον Πούτιν και τους Λεπέν, στέλνει tweets με ρήσεις του Μουσολίνι και έχει σοκάρει πολύ κόσμο εντός και εκτός ΗΠΑ με τα όσα χυδαία και ρατσιστικά λέει για μετανάστες, γυναίκες, αναπήρους και γκέι.
Ο ανεκδιήγητος Ντόναλντ Τραμπ θυμίζει σε πολλούς έναν άλλον αυτοδημιούργητο μεγιστάνα που εμφανίστηκε από το πουθενά και κυριάρχησε στην πολιτική ζωή μιας χώρας: τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι της Ιταλίας.
«Και οι δύο αναδείχθηκαν επειδή είχαν γίνει διάσημοι στην τηλεόραση. Είναι πάμπλουτοι και το επιδεικνύουν, είναι λαϊκιστές και εκμεταλλεύονται ξεδιάντροπα τα πάντα για πολιτικό όφελος. Χρησιμοποιούν απρεπή γλώσσα και βλέπουν την πολιτική σαν σόου» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο
Τζακ Σίτριν, καθηγητής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϊ.
Και οι δύο είναι θορυβώδεις, ματαιόδοξοι, θρασείς επιχειρηματίες, ερασιτέχνες πολιτικοί και γυναικάδες. Και οι δύο έχουν τεράστιο Εγώ, βάφουν τα μαλλιά τους και αυτοπροβάλλονται ασύστολα μειώνοντας τους άλλους.
Αλλά το να απορρίψεις τον 69χρονο Τραμπ ως γελοίο κλόουν, όπως έκαναν στην αρχή πολλοί Ιταλοί με τον Μπερλουσκόνι, θα ήταν λάθος.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Σίλβιο εμφανίστηκε στο προσκήνιο πριν από 22 χρόνια και έγινε η κύρια δύναμη στην ιταλική πολιτική σκηνή εμφανίζοντας τα ίδια ταλέντα με τον Τραμπ. Οι ψηφοφόροι τους μοιράζονται επίσης πολλές από τις ίδιες απογοητεύσεις.
Αλλα κοινά; Και οι δύο ήταν επιχειρηματίες που συσσώρευσαν τεράστιες περιουσίες. Ο Μπερλουσκόνι στην αγορά ακινήτων και στη συνέχεια στην τηλεόραση, ο Τραμπ στον τομέα των κατασκευών και των ακινήτων.
Μεγιστάνας της κτηματομεσιτικής αγοράς, με ξενοδοχεία, καζίνα και γήπεδα γκολφ. Πρόεδρος του Οργανισμού Τραμπ, των Εκδόσεων Τραμπ και των Θερέτρων Τραμπ, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει περιουσία γύρω στα 4 δισ. δολάρια (9 δισ. κατά δική του δήλωση).
Και οι δύο είναι έμπειροι διασκεδαστές. Ο Μπερλουσκόνι τραγουδούσε κάποτε σε κρουαζιερόπλοια και μετά έγινε εξπέρ στην τέχνη του να δεσπόζεις στην οθόνη της τηλεόρασης.
Ο Τραμπ είναι βέβαια σταρ της TV. Μπήκε στα σπίτια της Αμερικής με το ριάλιτι «Ο ασκούμενος» (NBC). Διάλεγε από μια ομάδα 18 υποψηφίων υπαλλήλων ποιους θα στείλει «στη σουίτα ή στον δρόμο». Αξέχαστη έχει μείνει η ατάκα «Απολύεσαι!». Την έλεγε με μπρίο κάθε φορά που έδιωχνε παίκτη από το σόου. O νικητής κέρδιζε συμβόλαιο σε κάποια εταιρεία του ομίλου Τραμπ.
Και οι δύο εμφανίστηκαν ως «νέα πρόσωπα», «αουτσάιντερ» που κατακεραύνωναν το σύστημα και τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Ο Μπερλουσκόνι χτύπησε την ιταλική Αριστερά καταγγέλλοντας ότι ήταν ελιτίστικη, εκτός επαφής με τα προβλήματα του μέσου ψηφοφόρου και κομμουνιστική (μια κατηγορία που είχε πέραση στην Ιταλία πριν από δύο δεκαετίες). Ο Τραμπ ανοίγει πυρ ομαδόν στο «σύστημα» και στους «ξεπουλημένους» της πολιτικής, χωρίς να ενδιαφέρεται και πολύ για κάποια ιδεολογία.
Οι επιθέσεις στον Τύπο είναι αγαπημένο χόμπι και των δύο. Ακόμη και στην προσωπική τους ζωή έχουν κάτι κοινό. Ο Μπερλουσκόνι ήταν παντρεμένος δύο φορές (τη δεύτερη με ηθοποιό) και μετά άρχισε τα μπούνγκα μπούνγκα με τις μικρές. Τρεις γάμοι, πέντε παιδιά, επτά εγγόνια, πολλές καυτές σχέσεις είναι ο απολογισμός της προσωπικής ζωής του Ντόναλντ. Από το 2005 είναι παντρεμένος με τη Σλοβένα πρώην μόντελ Μελάνια Κνάους που έχει εμφανιστεί σχεδόν γυμνή σε εξώφυλλα περιοδικών.
Και οι δύο είναι επίσης επιρρεπείς σε ύβρεις (αυτά που είπε κάποτε ο Μπερλουσκόνι για την Ανγκελα Μέρκελ δεν γράφονται χωρίς πολλά μπιπ), αν και για να είμαστε δίκαιοι οι προσβολές του Μπερλουσκόνι ήταν λιγότερο συχνές και επιθετικές από τις χυδαιότητες του Τραμπ.
Απευθύνθηκαν και οι δύο σε ένα εκλογικό σώμα απογοητευμένο, κουρασμένο, θυμωμένο. Στην Ιταλία οι ψηφοφόροι είχαν απαυδήσει με τα υπερ-διεφθαρμένα κόμματα που είχαν κυβερνήσει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις ΗΠΑ κοινό του Τραμπ είναι ένας πληθυσμός με στάσιμο εισόδημα από το 2007 που φοβάται την παγκοσμιοποίηση και μισεί το «σύστημα».
Υπάρχουν βέβαια και διαφορές: όσο δυσαρεστημένοι και αν ήταν οι Ιταλοί όταν εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Μπερλουσκόνι, δεν είχαν τον ίδιο φόβο και την ίδια οργή που δείχνουν σήμερα οι αμερικανοί οπαδοί του Τραμπ, κυρίως λόγω της μετανάστευσης.
Αν μπορούμε να βρούμε ένα δίδαγμα σε αυτή τη σύγκριση για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι το εξής: το 1994 κανένας δεν σκεφτόταν στα σοβαρά ότι ο Μπερλουσκόνι θα μπορούσε να εκλεγεί πρωθυπουργός (τον είχαν επίσης συγκρίνει με τον Μουσολίνι). Αλλά ο Καβαλιέρε κέρδισε τις εκλογές εκείνη τη χρονιά και κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή της Ιταλίας τα επόμενα 20 χρόνια. Να γιατί κάποιοι φοβούνται μη τυχόν και γίνει ο Τραμπ ένας Μπερλουσκόνι με πυρηνικά.
HeliosPlus