Guillotine

Τα σημαντικά κεφάλαια του «ενός χρόνου ΣΥΡΙΖΑ» στο υπουργείο Πολιτισμού μοιάζουν να είναι οι καρατομήσεις διοικητικών συμβουλίων ή διευθυντών κρατικών οργανισμών. Καρατομήσεις που συνοδεύονται από λοιδορία. Καρατομήσεις του Χατζάκη στο Εθνικό Θέατρο επί Ξυδάκη, Λούκου στο Ελληνικό Φεστιβάλ και Καραντινάκη στο Κέντρο Κινηματογράφου, επί Μπαλτά. Ας προσθέσουμε και τη συμβολική καρατόμηση της διευθύντριας του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, πάλι επί Ξυδάκη. Το παράδοξο είναι ότι το Συμβούλιο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου είχε διοριστεί από τον Νίκο Ξυδάκη και ότι ο Λούκος ήταν επίσης της «αρεσκείας» τού πρώην αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού. Για όλες τις «καρατομήσεις» υπάρχουν φυσικά αιτίες και δεδομένα, μολονότι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο πρώτος και ο κύριος υπεύθυνος είναι το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού. Και είναι υπεύθυνο γιατί αμελεί να δημιουργήσει τις δικλίδες ασφαλείας και ελέγχου των οργανισμών που εποπτεύει (για παράδειγμα, οργανόγραμμα για το Ελληνικό Φεστιβάλ δεν υπάρχει και για αυτό δεν ευθύνεται κανένας Λούκος). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι καρατομήσεις, όπως αυτή του Χατζάκη, αποδεικνύονται τελικά ατελέσφορες και ότι πίσω από αυτές κρύβονται κομματικά κριτήρια. Ως προς αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι από τα παραιτηθέντα μέλη του ΔΣ του Κέντρου Κινηματογράφου, στις καταγγελίες των οποίων ο κ. Μπαλτάς στήριξε την αποπομπή του Καραντινάκη, ο υπουργός ξαναδιόρισε τον κριτικό κινηματογράφου της «Αυγής».

Οι καρατομήσεις μονοπωλούν σχεδόν ολοκληρωτικά τη δημοσιότητα που αφορά το υπουργείο Πολιτισμού. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό είναι κακό για το υπουργείο. Φαίνεται όμως πως όχι, αφού αυτά τα «αστυνομικά γεγονότα» καλύπτουν τελικά την απουσία ή τα μεγάλα ελλείμματα πραγματικής πολιτικής πολιτισμού. Και αυτό είναι το μείζον θέμα. Σε αυτόν τον έναν χρόνο έχουν απαξιωθεί θεσμοί (κρατικά βραβεία λογοτεχνίας, μουσεία), έχει υποβαθμιστεί η λειτουργία αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, όπως έδειξαν οι «απεργίες» των αρχαιοφυλάκων, υπάρχουν τεράστια χρηματοδοτικά κενά, παραμένει σε εκκρεμότητα το ΕΜΣΤ που έχει γίνει γεφύρι της Αρτας κ.λπ. Ας δούμε επιτέλους την πολιτική πολιτισμού της Αριστεράς.