Η τιμωρία

Σήμερα ψηφίζουμε με τους δύο κύριους διεκδικητές της εξουσίας να έχουν «σφαχτεί», ενώ αύριο μια επικείμενη συνεργασία τους είναι σφόδρα πιθανή. Οχι επειδή το θέλουν, ιδίως η πλευρά Τσίπρα, αλλά επειδή μάλλον δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αυτή η διάσταση όμως μεταξύ της επόμενης ημέρας και της ρητορικής που προηγήθηκε δημιουργεί μια κατάσταση ιλαρή όσο και τραγική ταυτόχρονα. Και από αυτή την ισορροπία ανάμεσα στο ιλαρό και στο τραγικό του πράγματος είναι που θα κριθεί τελικά το μέλλον της Ελλάδας.

Η ιλαρή διάσταση είναι προφανής: όταν ως αντιπολίτευση έχεις ανέλθει σαν πύραυλος στην εξουσία σκίζοντας μνημόνια και βάζοντας τους δανειστές να χορεύουν πεντοζάλη για να υπογράψεις τελικά ένα τρίτο επαχθέστατο, παρά τις ωραιοποιήσεις, Μνημόνιο, ξεπερνά κάθε όριο το να λες ότι είσαι… νέος, διαφορετικός από τους άλλους και ως τέτοιος να ζητάς ξανά την ψήφο του λαού. Ειδικά όταν την τελευταία φορά που τη ζήτησες τον έβαλες να σου πει «Οχι» που μέσα σε λίγες ώρες το έκανες «Ναι». Ολα αυτά δεν θα έστεκαν σε καμία δυτική δημοκρατία: είναι βαριά συμπτώματα της ελληνικής παθογένειας. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει το κρέας ψάρι δεν αλλάζει σε τίποτα την ουσία τους.

Εκεί λοιπόν που τελειώνει το ιλαρό είναι που αρχίζει το τραγικό: πίσω από όλα αυτά κρύβεται το βασικό πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής συγκρότησης, η πλήρης και πάντοτε ατιμώρητη πολιτικά ανακολουθία. Αυτήν πληρώνουμε άλλωστε με τη χρεοκοπία της χώρας –πληρώνουμε μαζί και την επικράτηση της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη η οποία χρησιμοποίησε μέχρις εξαντλήσεως την ελληνική κρίση για να στηθεί στα πόδια της και πολιτικά και θεσμικά, κάτι που τώρα πια αρχίζουν επιτέλους να βλέπουν όλοι. Η ουσία είναι ότι το τραγικό στοιχείο κυριαρχεί σήμερα παντού: στο ΑΕΠ που έχει χάσει το 25%, στην ανεργία που δεν υποχωρεί με τίποτα, στον πλήρη μαρασμό μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας, στη φτώχεια, στην οπισθοδρόμηση αλλά και στον εκφασισμό που ως αποτέλεσμα την απειλούν διαρκώς.

Οι εκλογές σήμερα θα είναι μια τιμωρία για το πολιτικό σύστημα που μας έφτασε ως εδώ –και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον, ό,τι κι αν λέει, μεταξύ των πρωταγωνιστών του. Τιμωρία, γιατί τα ψέματα τελειώσανε. Και από αύριο θα πρέπει να σηκώσουν στην πλάτη τον σταυρό…