Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ – η λογική και το συναίσθημα

Προσπαθώ να θέσω ορισμένα ερωτήματα στον εαυτό μου και να απαντήσω σε αυτά χωρίς συναισθηματισμούς, εκφράζοντας τη λογική σκέψη. Είναι η Ευρώπη αυτή που θέλουμε; Σίγουρα όχι. Θέλουμε αυτή η Ευρώπη να αλλάξει και να αποκατασταθούν οι αξίες και τα ιδανικά της; Αναμφισβήτητα ναι. Υπήρξαν σημαντικά οφέλη στα εθνικά θέματα, μόνο και μόνο επειδή ανήκαμε στην Ευρώπη; Σίγουρα ναι.

Γνωρίζουμε στη γειτονιά μας χώρες που δεν επιθυμούν να είναι μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας; Ούτε μία. Γνωρίζουμε άλλες χώρες που δήλωσαν ότι επιθυμούν να φύγουν από την Ευρώπη; Όχι. Μπορούμε να αγωνιστούμε για την αλλαγή της Ευρώπης, όταν είμαστε έξω από αυτή; Προφανώς όχι.

Ας μην τα ισοπεδώνουμε λοιπόν όλα. Αυτές τις δύσκολες ώρες χρειάζεται μόνο λογική. Σίγουρα ως λαός είμαστε πικραμένοι και εξαθλιωμένοι. Σίγουρα υπήρξαν αστοχίες και λάθη, εξυπηρέτηση συμφερόντων και αδικίες. Σίγουρα νευριάζουμε πολύ ακούγοντας τις δηλώσεις των δανειστών μας και αισθανόμαστε θυμό και υποτίμηση.

Δεν διαφωνεί κανείς σε όλα αυτά. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ΑΛΛΑ. Όταν καταλαγιάσει ο θυμός και επιστρέψει η λογική, θα συμφωνήσουμε ταυτόχρονα, ότι από την ένταξη στην Ευρώπη, υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σημαντικότατα οφέλη. Θα συμφωνήσουμε όλοι, ότι με την έξοδο από την Ευρώπη ρισκάρουμε (με πολύ κακές πιθανότητες) την επιβίωση και το μέλλον της χώρας. Την ποιότητα ζωής των παιδιών μας, αλλά και την εθνική μας κυριαρχία.

Ακούω για γερμανοτσολιάδες και προδότες, για βολεμένους και διαπλεκόμενους, που θέλουν να ψηφίσουν υπέρ του ΝΑΙ. Με ενοχλεί αφάνταστα αυτή η άκρως διχαστική ρητορική και όσοι τη συνεχίζουν (και προφανώς δεν αναφέρομαι στους απλούς πολίτες) έχουν ιστορικές ευθύνες για τον αναδυόμενο εθνικό διχασμό. Ξέρω άτομα που θα ψηφίσουν ΝΑΙ, που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ για να ζήσουν την οικογένειά τους, που νοιάζονται και βοηθούν το συνάνθρωπό τους και αγαπούν όσο τίποτε άλλο την πατρίδα τους.

Συνταξιούχους που σκέφτονται αν θα υπάρχουν αύριο οι συντάξεις τους και αν θα μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Ανθρώπους που αγωνιούν για τη ζωή των παιδιών τους και την τύχη της χώρας τους. Ξέρω, επίσης, άτομα άνεργα και εξαθλιωμένα που θα ψηφίσουν ΝΑΙ, γιατί δεν πιστεύουν ούτε ελπίζουν στην αναγέννηση της χώρας μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της. Γιατί ξέρουν πολύ καλά, ότι αυτή η «νοητή αναγέννηση» έχει μεγάλο ρίσκο, χρειάζεται δεκαετίες, αλλά κυρίως, όπως έχει αποδείξει επανειλημμένα η ιστορία, χρειάζεται την οικονομική υποστήριξη από τρίτους, δηλαδή και πάλι τη ζητιανιά στους σημερινούς δανειστές μας. Ζητιανιά διαρκείας, χειρότερη και χωρίς όρους. Θα ψηφίσουν ΝΑΙ γιατί κατανοούν ότι έχουν πολλά ακόμη να χάσουν από το ΟΧΙ ή ότι έχουν πολλά να κερδίσουν από την αποκατάσταση της θέσης μας μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η πυξίδα της λογικής δείχνει σταθερά προς μία και μοναδική κατεύθυνση, την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και τη σταδιακή (με υπομονή και σχέδιο) ενδυνάμωση του ρόλου μας μέσα σε αυτή. Πιστεύω σε αυτό, είμαι σίγουρος ότι μπορούμε και θέλω, όπως και εκατομμύρια Έλληνες, να δουλέψουμε γι’ αυτό. Δεν σκέφτομαι τις δυσκολίες, βλέπω μόνο το μεγάλο στόχο. Ξέρω τις δυσκολίες, αλλά αγωνίζομαι για να τις ξεπεράσω. Δεν ΑΥΤΟΚΤΟΝΩ, αλλά μένω εδώ για το καθήκον απέναντι στον εαυτό μου, στα παιδιά μου και στη χώρα μου.