Τα μάθατε τα νέα;

Κύριε διευθυντά,

Μετά τις δηλώσεις της Αλέκας Παπαρήγα, σύμφωνα με τις οποίες το ΚΚΕ ζητεί την ψήφο μας αλλά δεν θέλει να γίνει κυβέρνηση, μόνο να υπάρχει ως ένας ιδιότυπος Φρέντι Κρούγκερ («Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες») της μετεκλογικής περιόδου που θα τρομάζει/εκδικείται τους κυβερνώντες, έρχεται και ο Θανάσης Παφίλης (στο σκίτσο) για να δηλώσει ότι το «κόκκινο κόμμα» δεν θα αναγνωρίσει τα αποτελέσματα των εκλογών. Γι’ αυτό και την επομένη θα κατέβει στον δρόμο για να τα ακυρώσει. Την ίδια στιγμή ζητεί και εκείνος να τους ψηφίσουμε. Για να νομιμοποιήσουμε, διά του κορυφαίου δημοκρατικού δικαιώματός μας, την κατάλυση των νόμων που ευαγγελίζονται; Θα το αποκαλέσω, όσο πιο ευγενικά μπορώ, «σύγχυση», για να μην το πω «παράνοια» και εξοριστώ στη Σιβηρία κατηγορούμενη για αντικομμουνιστικό οίστρο…

Μετά τιμής

Πανδώρα

ΥΓ.: Τα πράγματα κατά τα γνώμη μου είναι απλά: αν δεν πιστεύεις στις εκλογές, δεν κατεβαίνεις στις εκλογές…

* Κατά τα άλλα, αυξήθηκε η ανεργία στην Ελλάδα περισσότερο απ’ όσο αυξήθηκε σε κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης.

* Εκτός αυτού κατέχουμε και το αρνητικό ρεκόρ της ανεργίας των νέων ως 25 ετών.

* Βγαίνει και ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας και προβλέπει ότι στις 184 χώρες-μέλη του, μέσα στα επόμενα χρόνια, οι άνεργοι θα φθάσουν και θα ξεπεράσουν τα 210 εκατομμύρια!

* Πώς να το περιγράψεις αυτό που συμβαίνει; Της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα.

* Αναφέρομαι και στα της οικονομίας και στα της εν Ελλάδι πορνείας. Μετά τη σύλληψη των ιεροδούλων που νοσούσαν από AIDS ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης δήλωσε ότι είχε «εγκαίρως καταθέσει στην κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς νομοθετική πρόταση, προκειμένου να καταργηθούν ρυθμίσεις που εμποδίζουν την ορθολογική αντιμετώπιση του προβλήματος λειτουργίας των οίκων ανοχής. Δυστυχώς, ο φόβος του πολιτικού κόστους και η πολιτική αδράνεια που προκαλεί είναι η βασική αιτία για τη διαιώνιση μιας κατάστασης που θέτει σε κίνδυνο χιλιάδες συμπολίτες μας».

* Αυτά, ο φόβος του πολιτικού κόστους και η πολιτική αδράνεια, είναι που μας κρατάνε δεκαετίες πίσω, ως κοινωνία που δεν τολμάει να πάρει γενναίες αποφάσεις.

* Και η ατολμία των ψηφοφόρων, βεβαίως-βεβαίως: Ο ένας μετά τον άλλον γνωστοί και φίλοι όσο πλησιάζουν οι εκλογές αποφασίζουν να ψηφίσουν εκείνους που τόσον καιρό έβριζαν, και θα τιμωρούσαν, και, και, και…

* Με υπογλώσσια θα περάσω το βράδυ της Κυριακής που έρχεται.