Το 2006 το περιοδικό «Time» τον συμπεριέλαβε στη λίστα με τους 100 επιστήμονες και διανοούμενους που ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη. To 2007 το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ τον ανακήρυξε έναν από τους Νέους Παγκόσμιους Ηγέτες, ενώ το περιοδικό «Forbes» τον κατέταξε 12ο στη λίστα του με τις 25 σημαντικότερες διασημότητες του Internet. Παρ’ όλα αυτά ο Τζίμι Ντόναλ Γουέιλς είναι ένα μικρό μυστήριο. Δεν διαθέτει την άμεση αναγνωρισιμότητα του Στιβ Τζομπς της Apple, ούτε το δημοφιλές «status» του πιτσιρικά Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook. Επιτελεί έναν πιο «ευγενή» σκοπό, ως ο δημιουργός του διαδικτυακού θαύματος της Wikipedia: της μεγαλύτερης, πολύγλωσσης, δωρεάν, ανοιχτής, συλλογικής ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας με περισσότερα από 16 εκατ. λήμματα σε 240 γλώσσες. Και μάλλον θα παρέμενε ακόμη μυστήριο αν ο πολυβραβευμένος σκαπανέας του κυβερνοχώρου, στα 44 χρόνια του σήμερα, δεν χρειαζόταν να τελεί και καθήκοντα διεθνούς πρεσβευτή του παγκόσμιου μη κερδοσκοπικού εγχειρήματος της Wikipedia με ό,τι αυτό συνεπάγεται: υπερατλαντικές πτήσεις, διαλέξεις, συναντήσεις, δημόσιες σχέσεις, φωτογραφίσεις.
Ο «κύριος Wikipedia» βρίσκεται αδιάκοπα εν κινήσει και το συνειδητοποιώ στην προσπάθειά μου να τον εντοπίσω προκειμένου να προγραμματίσουμε την τηλεφωνική συνομιλία μας. Από τις 3 ως τις 8 Σεπτεμβρίου ακολουθώ τα ίχνη του σε φωτογραφίες των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και στον λογαριασμό του στο Τwitter: Πρώτη στάση το Τσερνόμπιο, κοντά στη λίμνη Κόμο της Βόρειας Ιταλίας, για τις εργασίες του Ambrosetti Forum. Εν συνεχεία κενό, έπειτα Σαν Φρανσίσκο, Ατλάντα, Αλαμπάμα και τελικός προορισμός το σπίτι του στο ηλιόλουστο Σεντ Πίτερσμπεργκ της Φλόριδας. Εκεί όπου δόθηκε το ραντεβού μας. Η φωνή του νεανική και ξεκούραστη, παράξενα νεανική και αναπάντεχα ξεκούραστη για έναν άνθρωπο με το φορτωμένο πρόγραμμα του ηγέτη της Wikipedia. Δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεσή μου και ο συνομιλητής μου με παροτρύνει να μπω αμέσως «στο ψητό».
Κύριε Γουέιλς, έχετε μεταπτυχιακό στα οικονομικά και κάνατε καριέρα στον τραπεζικό τομέα. Μολαταύτα η Wikipedia εξελίχθηκε σε ένα μη εμπορικό εγχείρημα. Ξέρετε, η αξία της αποτιμάται σε αρκετά δισεκατομμύρια και εσείς θα μπορούσατε να είστε ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος σήμερα… «Εχετε δίκιο αλλά, κοιτάξτε, εγώ θεωρώ τη Wikipedia κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό από πολιτισμικής άποψης. Με κάνει υπερήφανο και το βρίσκω συναρπαστικό που εξελίχθηκε σε έναν μη κερδοσκοπικό μηχανισμό. Τη θεωρώ άλλωστε ένα παγκόσμιο ανθρωπιστικό εγχείρημα, με απώτερο σκοπό να προσφέρει τη δυνατότητα σε πολίτες από κάθε γωνιά του πλανήτη να συγκεντρωθούν και να γίνουν κοινωνοί της γνώσης. Το γεγονός ότι πρόκειται για μια μη εμπορική προσπάθεια έχει εξάλλου αποβεί πολύ θετικό για την ανάπτυξή της, καθώς εμπνέει και κινητοποιεί τόσο εκείνους που συνεισφέρουν με άρθρα τους στην ιστοσελίδα όσο και τους δωρητές που τη στηρίζουν οικονομικά κάθε χρόνο. Συνεπώς όχι, δεν έχω μετανιώσει».
Μήπως αυτή η φιλοσοφία έχει τις ρίζες της και στον ιδιαίτερο τρόπο εκπαίδευσής σας; Αν δεν κάνω λάθος, φοιτήσατε στο μικρό ιδιωτικό δημοτικό σχολείο που διατηρούσε η μητέρα σας στο σπίτι σας στην Αλαμπάμα, μαζί με μια χούφτα συμμαθητές, ακολουθώντας τη μέθοδο Montessori. «Θα έλεγα ναι, από την άποψη ότι στο πλαίσιο των μαθημάτων είχαμε χρόνο στη διάθεσή μας να μελετήσουμε ό,τι εμείς επιθυμούσαμε. Εγώ, για παράδειγμα, ανέκαθεν παθιαζόμουν με τις γενικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις και κατέληξα να περνάω πολλές ώρες της ημέρας μου διαβάζοντας εγκυκλοπαίδειες».
Αλήθεια, θυμάστε την πρώτη σας εγκυκλοπαίδεια; «Ναι, φυσικά τη θυμάμαι. Ονομαζόταν “World Book Encyclopedia” και πρόκειται ίσως για την πιο δημοφιλή αγγλόφωνη μαθητική εγκυκλοπαίδεια. Επειτα βέβαια συνέχισα με την “Britannica”».
Υπήρξε κάποια καταλυτική στιγμή για τη δημιουργία της «κοινόχρηστης» διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας; «Πράγματι, υπήρξε. Ηταν λίγο μετά τη γέννηση της κόρης μου, Κίρα, που σήμερα είναι εννέα ετών. Τότε είχα ήδη καταπιαστεί με μια πρωτόλεια μορφή εγκυκλοπαίδειας, που είχα ονομάσει “Nupedia”, η οποία ωστόσο δεν προχώρησε. Ενα περιστατικό, κάποιο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε η νεογέννητη κόρη μου, ήταν ο βασικός λόγος που με έκανε να αναθεωρήσω πλήρως και να αλλάξω τελείως προσέγγιση, προσφέροντας κάτι ανοιχτό στους αναγνώστες». {{{ moto }}}
Αυτό το «ανοιχτό» έχει πυροδοτήσει αρκετές συζητήσεις. «Δεν έχουμε την απαίτηση να μας εμπιστεύεστε» είναι μια φράση που συνάντησα σε λήμμα της εγκυκλοπαίδειας με τίτλο «10 πράγματα που ίσως δεν γνωρίζετε για τη Wikipedia». Πώς διαχειρίζεστε τα ζητήματα αξιοπιστίας; «Ακούστε, εκείνο που πιστεύουμε είναι ότι μακροπρόθεσμα, όσο η Wikipedia θα βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου, ο κόσμος θα της δείχνει την εμπιστοσύνη που της αρμόζει. Μην ξεχνάμε ότι η Wikipedia αποτελεί έργο σε εξέλιξη και προσπαθούμε πάντα να είμαστε όσο καλύτεροι γίνεται. Το ερώτημα συνεπώς δεν είναι πώς θα κάνουμε τον κόσμο να μας δείξει εμπιστοσύνη. Το θέμα είναι πώς θα γίνουμε όσο το δυνατόν καλύτεροι. Ετσι θα μας εμπιστευτούν».
Αυτό που κάνει η Wikipedia είναι να προσφέρει συμμετοχικό βήμα σε όλους τους επίδοξους συντάκτες και όχι μόνο στις αυθεντίες. Σας έχουν αποκαλέσει ποτέ «ριζοσπάστη» ή «αντισυμβατικό»; «Υπάρχουν κάποιοι που το έχουν κάνει. Αλλά, αν σκάψει κανείς λίγο βαθύτερα, θα συνειδητοποιήσει ότι είμαστε αρκετά παραδοσιακοί και “παλαιομοδίτες” στην προσέγγισή μας. Η Wikipedia βασίζεται πολύ σε πατροπαράδοτες αξιόπιστες πηγές. Δεν είπαμε ποτέ ότι ο μαθητής γυμνασίου γνωρίζει περισσότερα από τον καθηγητή του για τη Φυσική, για παράδειγμα. Ακόμη δηλαδή και αν ο οποιοσδήποτε έχει το ελεύθερο να συνεισφέρει, ο στόχος μας είναι σταθερά να αγγίζουμε τα υψηλότερα επίπεδα ακριβείας, ορθότητας και αξιοπιστίας και αυτό συνεπάγεται βαθύ σεβασμό προς τις παραδοσιακές πηγές γνώσης».
Ποιες είναι οι συχνότερες δυσκολίες-προκλήσεις στον χειρισμό του όγκου της εγκυκλοπαίδειας; Εχουν παρατηρηθεί σοβαρά περιστατικά θρησκευτικών διενέξεων, βανδαλισμών ή ρηγμάτων μεταξύ της συντακτικής ομάδας; «Δεν θα το έλεγα. Οι διαχειριστές μας, ο σκληρός πυρήνας της Wikipedia, εργάζονται για να κρατούν τις ισορροπίες. Ακόμη και όταν οι σελίδες μας δέχονται κακόβουλες επιθέσεις, φροντίζουν ώστε να αποσοβήσουν τον αντίκτυπο. Εκείνο που μας κάνει πιο συχνά να διαφωνούμε εσωτερικά είναι, για παράδειγμα, το κατά πόσον μια πηγή θεωρείται φερέγγυα και άξια αναφοράς. Πάνω απ’ όλα είμαστε μια συγγραφική ομάδα και όχι ένα debate group».
Σε παλαιότερη δήλωσή σας συνοψίσατε την αποστολή της Wikipedia ως εξής: «Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε πολίτης ξεχωριστά θα χαίρει ελεύθερης πρόσβασης στο σύνολο της ανθρώπινης γνώσης». Πόσο κοντά βρίσκεστε σε αυτόν τον στόχο; «Αρκετά κοντά. H Wikipedia μεγαλώνει σε καθημερινή βάση και σε όλες τις γλώσσες του πλανήτη. Αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουμε αυτήν τη στιγμή είναι να σημειώσουμε πρόοδο και να εμπλουτίσουμε το περιεχόμενο και στις γλώσσες του λεγόμενου “αναπτυσσόμενου κόσμου”. Πρόκειται για ένα αρκετά δύσκολο και απαιτητικό πρότζεκτ, για τον απλούστατο λόγο ότι προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των ντόπιων πληθυσμών που ομιλούν τη γλώσσα, ωστόσο σε μερικά σημεία του πλανήτη η πρόσβαση στο Διαδίκτυο δεν είναι ακόμη διαδεδομένη».
Εχετε στη διάθεσή σας στοιχεία για την ελληνική έκδοση; «Η ελληνική έκδοση της Wikipedia διαθέτει αυτήν τη στιγμή 55.000 λήμματα και 633 ενεργούς συντάκτες. Νομίζω ότι όντως χρειαζόμαστε περισσότερη αναγνωρισιμότητα στη χώρα σας. Τώρα που το σκέπτομαι, δεν έχω επισκεφθεί ποτέ την Ελλάδα!».
Είστε ευπρόσδεκτος! Αλλά ας επιστρέψουμε στην αγγλόφωνη εκδοχή, που είναι αυτήν τη στιγμή και η πληρέστερη. Θεωρείτε ότι έχετε φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο λημμάτων; Πόσα υπολογίζετε ότι υπολείπονται; «Είναι πραγματικά δύσκολο να πω. Αυτήν τη στιγμή η αγγλόφωνη έκδοση μετρά περισσότερα από 3,4 εκατομμύρια λήμματα-άρθρα, που είναι ένας αξιοσέβαστος αριθμός. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι υπάρχουν πολλά επιπλέον να γραφτούν, ίσως πιο δυσνόητες ή συγκεχυμένες έννοιες. Συνεπώς έχουμε ακόμη αρκετή δουλειά».
Εχετε δηλώσει ότι στόχος σας είναι η Wikipedia να εξακολουθεί να υπάρχει έπειτα από 100 χρόνια. «Για να είμαι ειλικρινής, ούτε τι θα συμβεί την επόμενη πενταετία δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω! Ωστόσο έχουμε βάσιμους λόγους να θεωρούμε ότι θα επιβιώσουμε και τον επόμενο αιώνα. Αλλωστε τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν μια εγκυκλοπαίδεια δεν αναμένεται να αλλάξουν δραματικά το επόμενο διάστημα».
Πώς φαντάζεστε το Διαδίκτυο, ας πούμε, σε δέκα χρόνια από τώρα; «Κατά τη γνώμη μου, ο σημαντικότερος παράγων για το μέλλον του Διαδικτύου έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι από τις πιο απομακρυσμένες γωνιές της Γης προστίθενται στην παγκόσμια κοινότητα του κυβερνοχώρου. Πλέον το Internet εξελίσσεται σε κάτι το γνήσια παγκόσμιο. Φυσικά έκανε τα πρώτα του βήματα στις πιο ανεπτυγμένες περιοχές του κόσμου, αλλάζοντας δραματικά τη ζωή μας ως τώρα. Αυτήν τη στιγμή ωστόσο παρατηρείται πραγματικά μια ταχύτατη εξάπλωση της χρήσης του Internet στην Κίνα, στην Ινδία και στην Αφρική. Συνεπώς ολόκληρος ο πλανήτης θα είναι online στα επόμενα 10-20 χρόνια και πλέον θα αλληλεπιδρούμε με ανθρώπους από μέρη που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ».
Είναι το Διαδίκτυο σε θέση να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης σε πιο «εσωστρεφή» ή ολοκληρωτικά καθεστώτα εξασφαλίζοντας ελεύθερο βήμα έκφρασης στους πολίτες; «Βέβαια. Δεν είναι φυσικά κάτι που γίνεται αυτομάτως. Κάποιες κυβερνήσεις επιστρατεύουν κατά καιρούς διάφορους τρόπους προκειμένου να λογοκρίνουν το Internet, πράγμα που βεβαίως δεν με βρίσκει σύμφωνο. Αλλά είμαι αισιόδοξος: Θα υπάρξουν συγκρούσεις και αγώνες, αλλά σε κάποιες περιοχές του πλανήτη θα είναι πολύ δύσκολο να παρεμποδιστεί η ροή της πληροφορίας, και εν τέλει οι πολίτες θα μάθουν την αλήθεια και αυτό θα έχει αντίκτυπο».
Το Internet διεκδικεί τον τίτλο του πλέον δημοκρατικού μέσου του καιρού μας; «Αναμφίβολα. Είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο και εκπληκτικό ταυτόχρονα να μπορεί ο καθένας να είναι συμμέτοχος σε μια πραγματικά παγκόσμια συζήτηση».
Υπάρχει περίπτωση στο κοντινό μέλλον οι άνθρωποι να μη διακρίνονται μόνο σε εύπορους και φτωχούς, αλλά και σε τεχνολογικά εγγράμματους και ηλεκτρονικά αναλφάβητους; «Αντιθέτως, όπως ανέφερα και πιο πάνω, είμαι της γνώμης πως το αποκαλούμενο “ψηφιακό χάσμα”, η ψαλίδα ανάμεσα σε εκείνους που έχουν πρόσβαση στον κυβερνοχώρο και σε εκείνους που στερούνται πρόσβασης στο Διαδίκτυο, έχει ήδη αρχίσει σταδιακά να κλείνει, καθώς το ποσοστό των online χρηστών σε διάφορες φτωχές περιοχές του πλανήτη αυξάνεται με αστραπιαίους ρυθμούς. Συνεπώς πάντα θα υπάρχει η διάκριση σε πλούσιους και φτωχούς στον πλανήτη, ωστόσο οι φτωχότεροι σταδιακά βελτιώνουν τη θέση τους και έχουμε λόγους να αισιοδοξούμε για τις επόμενες δεκαετίες».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ευκολία στην ανάκτηση της πληροφορίας σε διαδικτυακά εργαλεία έχει «κακομάθει» τον εγκέφαλό μας σε σημείο που να μην είναι πλέον σε θέση να απομνημονεύει όπως παλιά. «Δεν νομίζω ότι ισχύει. Δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις για κάτι τέτοιο, αν και ο κόσμος συνηθίζει να το λέει τελευταία».
Και η συζήτηση για το χαρτί; Πεθαίνει όπως λένε; Ποια θα είναι η τύχη των βιβλίων, των εφημερίδων, των περιοδικών και όλων των παραδοσιακών τρόπων έντυπης επικοινωνίας; «Κοιτάξτε, δεν νομίζω ότι πεθαίνει, έτσι όπως περιγράφεται τουλάχιστον. Το χαρτί αποτελεί μια υπέροχη “τεχνολογία” και θα μας συνοδεύει για κάμποσο καιρό ακόμη. Βέβαια στο άκουσμα της λέξης “βιβλίο” το μυαλό πηγαίνει αυτομάτως στο χαρτί, ωστόσο δεν χρειάζεται τα βιβλία του μέλλοντος να είναι από χαρτί – άλλωστε η άνοδος του e-book είναι προ των πυλών. Αυτό που είναι το πλέον σημαντικό και που πρέπει να λαμβάνουμε πάνω απ’ όλα υπόψη είναι ότι οι άνθρωποι σήμερα διαβάζουν μακράν περισσότερο από ό,τι διάβαζαν στο παρελθόν και γράφουν επίσης περισσότερο από όσο έγραφαν, έστω ανταλλάσσοντας e-mails, ειδικά οι νεότερες ηλικίες. Συνεπώς, ακόμη και αν το χαρτί απειλείται, ο γραπτός λόγος δεν κινδυνεύει».
Είδαμε ωστόσο ότι η επίδραση του Internet σε άλλους τομείς δημιουργίας, όπως η μουσική και ο κινηματογράφος, έχει προκαλέσει παθογένειες. Πολύς λόγος γίνεται για τη διαδικτυακή πειρατεία για παράδειγμα. «Ακούστε, οι συνθήκες αλλάζουν ταχύτατα και δραματικά. Μαζί τους θα συμπαρασύρουν και τα επιχειρηματικά μοντέλα. Την ίδια στιγμή οι πολίτες του κόσμου διαθέτουν ευκολότερη πρόσβαση σε γνώση και τεχνολογίες ώστε να μπορέσουν να δημιουργήσουν δική τους μουσική, έργα τέχνης. Συνεπώς τα καλλιτεχνικά εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσουν είναι πολύ πιο χαμηλά από ό,τι στο παρελθόν. Και παρ’ όλο που πιστεύω ότι μερικές μεγάλες παραδοσιακές επιχειρήσεις, όπως οι δισκογραφικές, έχουν δύσκολα χρόνια μπροστά τους, αυτό δεν σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα να προχωρήσουν. Σημαίνει απλούστατα ότι ο μεσάζων αποκόπτεται από τη δημιουργική αλυσίδα. Και δεν μπορώ να πω ότι αυτό με πειράζει».
Αναφερθήκατε στην εννιάχρονη κόρη σας προηγουμένως. Την ενθαρρύνετε να ασχοληθεί με τις νέες τεχνολογίες και με το Διαδίκτυο; «Η κόρη μου περνάει αρκετό χρόνο online στον υπολογιστή της. Μάλιστα έχει μάθει να χρησιμοποιεί μια γλώσσα προγραμματισμού που έχει αναπτύξει το ΜΙΤ, ονόματι “Scratch”, κατάλληλη για παιδιά, καθώς και άλλες, γράφει αρκετά, γράφει επίσης σε μπλογκ, αν και όχι τόσο συχνά τελευταία. Οσο για τα ζητήματα ασφάλειας και ιδιωτικότητας, είναι συνετό παιδί και της δείχνουμε εμπιστοσύνη».
Οι μεγαλύτεροι ωστόσο έχουν λόγο να ανησυχούν για το διαδικτυακό αποτύπωμά τους; «Πιστεύω ότι τα μέτρα της ιδιωτικότητάς μας έχουν αλλάξει σε κάποιον βαθμό. Ωστόσο δεν θα έλεγα ότι το Διαδίκτυο φέρνει αυτό που πολλοί λένε “το τέλος της ιδιωτικής ζωής”. Απλώς οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν τι είδους δεδομένα θα “ανεβάσουν” σε κοινή θέα. Βρισκόμαστε ακόμη σε μια περίοδο μετάβασης και δεν γνωρίζω πού ακριβώς θα οδηγηθούν τα πράγματα».
Το ίδρυμα της Wikipedia καθίσταται βιώσιμο μέσω ιδιωτικών δωρεών. Πόσο σας επηρέασε η οικονομική κρίση; «Οντως το συντριπτικό ποσοστό των πόρων που στηρίζουν τις δραστηριότητες της Wikipedia προέρχεται από το ευρύ κοινό, από μικρούς μάλιστα δωρητές, με μέσο όρο ετήσιας συνεισφοράς τα 30 δολάρια. Τελικά δεν είχαμε αρνητικό αντίκτυπο στα έσοδα. Υπήρξε η καλύτερη χρονιά από καταβολής Wikipedia».
Είθισται να αποκαλούμε την Αμερική «Χώρα των ευκαιριών». Μήπως είναι πλέον η σειρά του Internet να αναδειχθεί πεδίον δόξης λαμπρόν για τους νέους επιχειρηματίες; Ενα ψηφιακό Ελντοράντο; «Αναμφίβολα υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες σε κάθε γωνιά του πλανήτη σχετικές με το Διαδίκτυο. Ειδικά για νέους ανθρώπους που θέλουν να στήσουν μια επιχείρηση, να διευρύνουν τις δραστηριότητές τους ή να το χρησιμοποιήσουν με νέους τρόπους. Αλλά και ως εργαλείο για να μάθει κανείς τον κόσμο και να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους. Πρόκειται για μια εξαιρετικά συναρπαστική χρονική συγκυρία».
Δηλαδή υπάρχουν ακόμη πράγματα που δεν περιμένουμε να γίνουν στο Internet; Τι άλλο μπορεί να μας έχει διαφύγει; «Είμαι σίγουρος ότι απομένουν πολλά ακόμη. Και αν μπορούσα να τα σκεφτώ, μάλλον θα τα έκανα κιόλας! Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι σε μία πενταετία θα μείνουμε με το στόμα ανοιχτό με τις παντός είδους επινοήσεις, τις οποίες λίγα χρόνια νωρίτερα δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε».
Ηλικιακά βρίσκεστε στο μέσον των δύο γενιών των ηγετών του κυβερνοχώρου. Ανάμεσα στη λεγόμενη παλιά φρουρά (Στιβ Τζομπς, Τζεφ Μπέζος, Μπιλ Γκέιτς) και στη νέα (Μαρκ Ζάκερμπεργκ, Σεργκέι Μπριν, Λάρι Πέιτζ). Με ποιους ταυτίζεστε; «Αν και ηλικιακά βρίσκομαι, όπως σωστά είπατε, κάπου στο μέσον αυτών των δύο “γενιών” επιχειρηματιών της ψηφιακής εποχής, ταυτίζομαι περισσότερο με τη νεότερη ομάδα. Ειδικά ο Γκέιτς και ο Τζομπς μάς έρχονται από αυτά που λέμε π.Ι. χρόνια (προ Internet). Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι οι δύο γενιές διαφέρουν μεταξύ τους. Τους έχω γνωρίσει όλους, εκτός από τον Στιβ Τζομπς. Και είναι όλοι παθιασμένοι με τη δουλειά τους».
Παρατήρησα ότι έχετε δικό σας μπλογκ, ωστόσο οι τελευταίες καταχωρίσεις μάς πηγαίνουν μήνες πίσω. Αντιθέτως είστε πολύ δραστήριο μέλος του Τwitter, με χιλιάδες «ακολούθους». «Το μπλογκ το διατηρώ εδώ και αρκετά χρόνια και μπαίνω περιστασιακά για να το ανανεώσω, ωστόσο δεν θεωρώ τον εαυτό μου φανατικό μπλόγκερ. Αλλά το Τwitter το χρησιμοποιώ πολύ συχνά».
Θεωρείτε τον εαυτό σας «γκατζετάκια»; «Φυσικά θέλω και φροντίζω να διατηρούμαι στο παιχνίδι. Οχι πάντα στην πρώτη γραμμή, να σας πω την αλήθεια σχεδόν πάντα περιμένω τη δεύτερη έκδοση ενός προϊόντος να κυκλοφορήσει. Για παράδειγμα, αργότερα σήμερα σχεδιάζω να πάω να αγοράσω ένα iPad. Σκεφτείτε: Δεν έχω ακόμη iPad!».
Πώς είναι η καθημερινότητα του αφεντικού της Wikipedia; Εχει το αναμενόμενο γκλάμουρ; «Απεναντίας, είναι πιο ήσυχη και προσανατολισμένη στη δουλειά. Ωστόσο ταξιδεύω πολύ και ένα από τα ωραιότερα πράγματα με τα ταξίδια είναι ότι ξεκλέβω αρκετό χρόνο ηρεμίας σε αεροπλάνα και δωμάτια ξενοδοχείων προκειμένου να εργαστώ. Επίσης μέρος των καθηκόντων μου είναι οι διαλέξεις, οι προωθητικές ενέργειες και οι συνεντεύξεις Τύπου. Ισως μερικά από τα πράγματα που κάνουμε ακούγονται λαμπερά, τουλάχιστον ώσπου να τα δοκιμάσεις στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα, αν επισκεφθώ την Ελλάδα για 24 ώρες, θα τις περάσω πιθανότατα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, μετά σε κάποια αίθουσα διάλεξης, σε μερικές συνεντεύξεις και έπειτα, δυστυχώς, θα πρέπει να φύγω».
* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο BHMagazino στις 19 Σεπτεμβρίου 2010
